wszyscy ostatnio zrobili się tacy nastroszeni i drażliwi, więc żeby nie było, że znowu paskudnie się wyzłośliwiam, to pozwolę sobie, na kilka słów uzupełnienia poprzedniego komentarza…

Jak wiadomo, psycholodzy i psychiatrzy nie bardzo sobie radzą z jasną i jednoznaczną definicją psychopatii.
Większość przyjmuje, że nie jest to choroba psychiczna a jedynie socjopatyczne zaburzenie osobowości.

Jednocześnie od lat toczy się nieustanny spór, co jest jego genezą. Usiłuje się ustalić; co wpływa na powstanie osobowości dyssocjalnej; uwarunkowania genetyczne czy środowiskowe?
Niestety, bez większego powodzenia…

Aż tu nagle Pan Od Marketingu autorytatywnie obwieszcza światu, że według jego danych, psychopatię powodują wrodzone nieprawidłowości okolic ciała migdałowatego!
Abstrahując już od całego multum nonsensów zawartych w jego rozważaniach, konkluzja ich brzmi; aby wyeliminować potencjalne zagrożenia należy badać mózgi kandydatów na menedżerów!

Wobec tego prostego, ratującego rasę ludzką rozwiązania, przypomniał mi się słynny eksperyment z początku lat siedemdziesiątych. Przeprowadzony przez niekwestionowanego specjalistę. Psychologa z Uniwersytetu Stanforda – prof.Zimbardo, który starannie przebadanych wolontariuszy, z których żaden nie wykazywał odchyleń od normy, podzielił losowo na więźniów i strażników.

W trakcie doświadczenia okazało się, że nadzorujący zachowywali się niczym “psychopatyczni klawisze”; sadystycznie znęcając się nad kolegami pełniącymi rolę osadzonych.
Do tego stopnia wczuli się w rolę, że, jak zapewne wiesz, eksperyment musiano przerwać w trybie nagłym.

Osobie akceptującej to co dziś podaje Doktor Marketingowiec z Nottingham musi nasunąć się pytanie; jak to się stało, że postępowanie grupy kalifornijskiej młodzieży, wcześniej biegającej boso z kwiatami we włosach ,w ciągu paru dni tak diametralnie się zmieniło?
Czy aby na pewno przez rzekomo wrodzoną patologię mózgu?

Ciekawe, nie?

Pozdrawiam serdecznie