dzięki za przepis i rozrywkę – uśmiałam się, pierwszy utwór komponuje się idealnie z widokiem Ciebie w działaniu uzbrojonego w widelec jedynie.
Masz mnie na widelcu i w związku z powyższym podrzucam pomysłów kilka:
-naleśniki nie będą przywierały do patelni gdy do surowego ciasta dodasz trochę oleju,
1 łyżka stołowa powinna wystarczyć.Zgadzam się co do przyjemności chrupania “nieudanych” kawałków ale zawsze lepiej mieć wybór.Delektować się chrupaniem czy też przewracaniem z podrzutem pod sufit.(ja tam zawsze mam dylemat,przy pierwszym cierpi figura, przy drugim sufit :).
-jako dodatek do gotowych już naleśników polecam specjalność mojej Mamy (co też byśmy bez naszych Mam…?) pyszne jabłuszko najlepiej jakieś winne lub nasza nieodrodna antonówka starta na tarce jarzynowej( te największe oczka) posypana cukrem kryształem.Jabłko (po utarciu) skrapiamy sokiem z cytryny aby nie ściemniało.Połowę naleśnika pokrywamy grubą warstwą przykrywamy szczelnie drugą połową, gęsta śmietana na wierzch i cukier,może być brązowy.

pysznej niedzieli życzę.
kilka spalonych patelni na sumieniu mająca.

ps.a pomysłu z cynamonem do wnętrza ciasta nie znałam, wypróbuję.
pogrubiony tekst to nie mój pomysł tylko jakiś figiel mojego kompa (a syn mi radził jak komu rozsądnemu – Mama kup sobie klasyczną myszkę,nie posłuchałam i mam za swoje- a czy ja to wiedziałam, że jest coś takiego jak klawiatura wirtualna?)

A powidła?

Lepsze do omletu od dżemu.

Kiedyś pojawi się qlinarny omlet grzybek :)

Pozdrowienia dla Pana

no niby racja, ale jednak mnie nie przekonałeś.
A co do potraw łatwiejszych, to ileż można robić jajecznicę i jeść płatki kukurydziane (kolejne stałe zestawy jedzeniowe moje na studiach, ale i czasem teraz)
A o jajecznicy, to moż ekiedyś napisze, bo wersji jej mam kilka.
Choć klasyk jajecznicowy jest tu:

http://delicyje.salon24.pl/19197,index.html

i chyba mało który tekst o jedzeniu go przebija.
No ale to w końcu spod ręki Nameste.
Jeszcze gdzieś jest jego trylogia o psuciu smaków, znaczy o cebuli, słodzeniu herbacie i cuś o kapuście, niesamowicie napisane.
Polecam.

tylko odstawia solówkę bo muzyka jest zdecydowanie lepszym akompaniamentem do tańca niż do pilnowania naleśników (przy licznej rodzinie smaży się na dwie patelnie).
Podrzucasz finezyjnie a potem uroczo nie udaje Ci się złapać, znamy, znamy…
Ale żarty na bok, twoja relacja studenckiej działalności kulinarnej skojarzyła mi się
z pewnym wieczorem w Hotelu Robotniczym (w akademiku nie mieszkałam nigdy,może szkoda) na terenie PGR Bratoszewice koło Łodzi.(drobne dzieści lat temu)
Wylądowałam tam wraz z koleżanką też warszawianką ( na naszej uczelni mawiano o nas per“rolnik z Marszałkowskiej” ) na półrocznych praktykach.
W tygodniu była harówka (pobudki o 4 rano)nie było czasu i siły na nic a niedziele
dłużyły się niemiłosiernie i żarła tęsknota.
Więc Ewa wymyśliła pewnej niedzieli, że zrobimy naleśniki.
Widelceem? Będzie trwało wieczność,marudziłam.
Marudziłam a po chwili już smażyłam bo jej to poszło galopem(tj.tobie :)
Były lekko kluchowate (mąka była trochę inna i były bez mleka) ale i tak smakowały nieziemsko.
Chcieć to móc.
A do akompaniamentu Ewa uczyła mnie pewnej wesołej piosenki:
Zaczynała się tak:

Był raz sobie ułan chłop obiecujący
Nosił z boku szablę i sumiaste wąsy
No i jeszcze coś, coś ale o tym sza, sza
taką małą rzecz, rzecz tra la la la…

Piosenka jest skoczna, ma wiele zwrotek więc może dlatego…poszło galopem :-)

Odmeldowywuję się z ułańskim pozdrowieniem.

że do ciasta naleśnikowego można dodać piwa.

Jak mają być słodkie, to może być też ten wynalazek dla płci co się głownie składa z karmelu.

Raz jeden zrobiłem naleśniki z dodatkiem coli, bo bylem chory i miałem za mało mleka. Wyszły doskonałe (ważne jest, żeby napój był gazowany, choćby woda mineralna to była – bo ciasto się robi bardziej pulchne i delikatne), ale colę wolę pić.

Pozdrawiam

PS

Dżem morelowy. O tak!

byle świeże

Choć ja tam bym zaczął od pietruszki

www.pomocdlarenaty.pl

Widzisz?
I tu masz zajebistego minusa za uprzedzenia rasowe w postaci pietruszki.

Spróbuj. Zrób mini naleśnika. Tylko ziele musi być posiekane.

Słuchaj, jeśli do sosu śmietanowego pasuje wrzucona natka, to biliw mi, taka w naleśniku jest pycha.

www.pomocdlarenaty.pl

a z tymi zapiekankami to nudzisz.

pzdr

stereotypów.Ja będąc tu w Anglii też przełamałam kilka – myślowych.
Mieszkam z pogodną staruszką – córką bohatera dwóch wojen światowych.Przy okazji
popołudniowej herbaty starsza pani z dumą pokazuje poduszki zaprojektowane i wyhaftowane przez jej Tatę – ręczna robota, haft krzyżykowy ich wykonanie wymagało anielskiej cierpliwości i benedyktyńskiej pracowitości no i talentu.
Dla odmiany mąż starszej Pani był pilotem Air Force, jego medale z najzaszczytniejszym D.S.O. wiszą w gablocie a Ev. z pewnym zażenowaniem przyznaje – wiesz gotował lepiej ode mnie bo mieszkał z kolegą w akademiku i od niego nauczył się gotować(my pielęgniarki dostawałyśmy obiady w stołówce)
Gdy mieliśmy gości zawsze konspiracyjnie przyzywałam Go do kuchni by mi podpowiedział co dalej.Mąż Ev skończył po wojnie Cambridge, był prawnikiem.

Pozdrawiam i obiecuję więcej
nie przynudzać a za wywołany temat dziękuję.

ps.czy w Polsce też tak siąpi?

Grześ, tak pięknie budzisz mnie z letargu, że zaczynam widzieć w Tobie królewicza z bajek!
Najlepsze naleśniki świata robiła moja Babcia – cieniutkie ciasto, czasem faszerowane rarytasem: suszonymi, wymoczonymi i drobniutko siekanymi – nie mielonymi! – grzybami, podduszonymi na patelni z masłem i cebulką, do tego siekana zielona pietruszka i surowe jajko. Po nafaszerowaniu naleśników obowiązkowo odsmażała je na maśle – złożone w trójkąty. Niby robię wszystko tak samo, ale to już nie to samo.
Przypomniała mi się zabawna scenka z mojego małżeńskiego życia. Mój – teraz były małżonek – chciał się popisać przede mną i naszym potomkiem, wówczas trzyletnim. Ćwiczył w tajemnicy przez dni kilka i nauczył się nie tylko naleśniki smażyć, ale przewracać je efektownym podrzutem. Robiliśmy za publiczność – nie powiem, nawet oczarowaną – powodzenie tak rozbestwiło “miszcza patelni”, że czwarty naleśnik poszybował dość wysoko i.. przykleił się do sufitu. Małżonek nieco zgłupiał i stał z otwartą jamą ustną patrząc na pustą patelnię – w tym momencie naleśnik odpadł i przyozdobił mężowski czerep gorącą płachtą. Racja, że takie ociekające tłuszczem, gorące naleśniki mogą być smaczne, ale na głowie trudno je pokroić. Jeszcze trudniejsze okazało się usunięcie tłuszczu i zamalowanie powały. Dziecku wyjaśniliśmy, że tatuś zrobił to specjalnie, bo chciał nas rozbawić, a te dziwne skoki i obco brzmiące wyrazy, które wyrwały się zza zagrody jego zębów miały być dodatkową atrakcją.
A propos królewicza – znasz “Bajeczki Babci Pimpusiowej” Waligórskiego?
“Dmuchał żabę chuligan raz, kawał świntucha.
Dmucha ją, dmucha, dmucha, dmucha, dmucha, dmucha,
Wtem bęc – z żaby królewna śliczna się wyłania!
A ten skurczybyk wcale nie przerwał dmuchania…”

Defendo

http://www.waligorski.art.pl/liryka.php?litera=b&nazwa=7

A na naleśniki zapraszam! Uprzedź mnie kilka godzin wcześniej, grzybki muszą się pomoczyć;)

I zupełnie nie a propos – zauważyłeś, że w pozycji 69 nikt nie spiera się o to, kto ma być szóstką, a kto dziewiątką? Jedyny chyba wyp0adek, kiedy nikomu nie zależy na wartości własnej osoby. Czytam tu(Tekstowisko) czasem polemiki i mam wielką ochotę ustawić oponentów w tej właśnie pozycji – i koniec sporu o wartości;)

Defendo

że tak właśnie może się taki spór skończyć :)