Gdyby Pan nie napisał tego tekstu, to nie miałbym chyba trudności z wyobrażeniem go sobie. Nie w precyzyjnych szczegółach, słowo po słowie, ale, powiedzmy w punktach. Tak jak się pisze konspekty.

Bardzo bym lubił móc powiedzieć że sieć jest dla merlota zjawiskiem artystycznym. Z całą tego konsekwencją i kanonem zasad, które Pan wymienił i które są w swej istocie słuszne i rozsądne.

Dla mnie sieć (a właściwie Tekstowisko, bo gdzie indziej się nie udzielam) jest czymś innym. Miejscem, gdzie mam możliwość obserwacji świata i ludzi z nieznanej mi dotąd perspektywy; miejscem w którym nawet siebie widzę inaczej niż w lustrze.

Wyobraziłem sobie sytuację, w której wszyscy uczestnicy takich gremiów hołdowali zasadom Panów Y i N. Sytuacja totalnie teoretyczna na szczęście i to zarówno dla obu Panów, jak dla gremium na którym by wystąpiła.

Na szczęście życie jest bardziej urozmaicone i nie czuję specjalnego dyskomfortu, że kodeks merlota mija się w wielu miejscach z kodeksem Szanownych Panów.

Merlot wręcz przeciwnie. Bywał tu takim chłopczykiem, ale też zdarzało mu się mówić Chłopaki, chodźcie ze mną! I chłopaki i owszem, chodziły.

Na tym polega banda. W życiu może to być drużyna harcerska, zespół projektowy, ekipa podziemnych drukarzy. Cokolwiek, co sprawia że działanie jednych wpływa na działanie innych i odwrotnie.

Bez bandy można żyć. Bez chodzenia na imprezy też. Ale nie widzę powodu, żeby bandowatość traktować jako coś nagannego.

Panie Yayco Szanowny,

dziękuję za dedykację i w rewanżu powiem Panu, że koło każdej bandy można spotkać indywidualistów, którzy wprawdzie z bandą się nie fraternizują, ale w liczne interakcje wchodzą. Z korzyścią dla wszystkich.

Ta banda nie jest wyjątkiem…