proszę się nie napraszać o komplementy, bo poniedziałek jest. A za komuny to był dzień bezmięsny. W poniedziałki dusery tylko na kartki.

Się z Panem w sprawie bandy nie zgadzam. Albo się czasy zmieniły, albo w dawnych latach w S. inne były bandy. Albo oba.

Nie można było chcieć. A ściślej, samo chcenie nie starczało.

W okolicy bandy były dwie. Jawnie konkurencyjne i strzelające się na kusze. Do bandy można było być przyjętym, albo nie. N strasznie się cieszył, jak go przyjęli, bo był chuderlawy (to widać na zdjęciu) i nie używał wyrazów. Dla dobrego wychowania wyniesionego z ubogiego, ale czystego domu.

Ale jego chcenie miało jedynie przedwstępny charakter. Dopiero jak go przyjęli to mógł zrobić kuszę i chodzić z nimi.

Klub to jest co innego. W klubie każdy, który spełni warunki członkostwa, ma psie prawo w fotelu siedzieć i kuriery czytać.

Może gadać, może milczeć. Może wódkę pić sam, albo w towarzystwie. Może rozrzucić roberka, albo sobie pasjanse rozkładać.

Banda ma zadania. Banda ma zwykle antybandę, bo nic lepiej jej nie dookreśla jak wróg.

Jak kogo w klubie dojdzie brzydki zapaszek, to sę dyskretnie na bok odsuwa i czeka aż ktoś posprząta. Nie jego jest sprawą czy ktoś miał niezawinioną gastryczną przypadłość, czy na butach coś przyniósł, czy też powinien być za kołnierz wzięty i za drzwi wystawiony.

W bandzie, jak ktoś smród robi, to zwykle jest śmiechem zabijany. W trudniejszych przypadkach się takiemu robi dintojrę, bo niektóre takie działanie jest wykluczające skutkować musi publicznym osądem, a nawet ewentualnym mordobiciem.

Z bandy wyklucza banda (bod dozorem herszta bandy). W klubie rządzi regulamin.

Ja bywam w klubie.

Nie należę do bandy.

Pozdrawiam

PS Jak Pan jeszcze raz mi tutaj urządzisz Hołd pruski, to bacz Pan, żebyś nie oglądnął sobie Batorego pod pskowem! No!