Znowu wróciłam.

Wiele godzin minęło i zjadłam tak pyszne różne rzeczy, wywodzące się wprost z kuchni , którą dotąd odrzucałam co nieco, że już mi się nie chce wytykać Panu tych złośliwości w moim kierunku oraz tych tam prawd oczywistych.

Odniosę się zatem do tego o czym Państwo w ostatnich godzinach rozmawiają.

Dla mnie czytelnik jest niezbędny. Dla mojego pisania jest niezbędny.

Ze sobą to ja gadam dość dużo – Druga coś o tym wie, ale to jest jak rozmowa z człowiekiem z szafy.

Kiedyś w innym zupełnie miejscu moje pisanie zosało opatrzone jednym z najważniejszych dla mnie komentarzy – czytelnik docenił język.

Dla mnie najzabawniejsze jest bawienie się formą, znaczy że też językiem.

Dlatego zawołałam Drugą.

Ona jest mniej zaplątana w sobie.

I w tym wszystkim brak czytelnika, to jałowa zabawa.

Do lustra mogę sobie pogadać, albo do szafy.

Czytelnik jest bezcenny, choć za każdym razem zadziwia mnie, że ktoś mnie jednak czyta.