Subiektywnie, to możliwe, że ma Pan rację.

Tyle, że jeśli stawiamy na subiektywny odruch serca, to nie można się obruszać, że u kogoś powstaje zupełnie inny odruch. Tak?
Zwłaszcza zaś, gdy tenże ktoś ma taki nietypowy może odruch w reakcji na zapach wspomnianej przez Pana manipulacji. Albo ma alergię na medialny zgiełk.

Napisał Pan niezwykle ostry osąd o ślepych i bezdusznych.
Ale choć w sensie ścisłym nie ma się czego czepić, słusznie to i sprawiedliwe, choć surowo… to niestety ktoś mniej wyrobiony może pana wypowiedzi sobie rozszerzyć. Aż się proszą o to.

A przecież — można sobie wyobrazić tych, którzy uważają, że nie należy dawać pieniędzy Owsiakowi (taki majż odruch), i że ratowanie życia jest obowiązkiem państwa.
I można sobie wyobrazić tych, którzy robią dla innych wiele, wręcz z poświęceniem siebie i swoich najbliższych — ale nie lubią orkiestry, ot co. I inaczej działają.

A przy tym, działają po cichu i bez serduszka w klapie.

Więc z zewnątrz można ich pomylić z tymi pierwszymi.

Pan, jak rozumiem, cieszy się, że Owsiak uruchomił kamyczek, który może zacząć lawinę postawy obywatelskiej. Samoorganizaji, czy jak to tam nazwać.
I zgoda — za to mu chwała. Użył mediów publicznych — i dobrze, bo od czego jest osławiona misja, jak nie do budzenia społeczeństwa obywatelskiego. Przy okazji usprawnił nieco serwis medyczny — i dobrze. Ale mnie, panie Yayco, jednak naprawdę drażni, gdy to się nazywa dobroczynnością. Tak samo, jak wspomniany przez pana 1% odpisu.

Jakiś czas temu napisał Pan ostrą dość notkę wzywającą do zrzutki na serwer TXT. Zapamiętałem ten fragment:

Ja się z tym w pełni zgadzam.
I sądzę, że machina Owsiaka działa bliżej tego drugiego akapitu niż tego pierwszego. Choć opisuje się tym pierwszym.

A odpowiednie dać rzeczy słowo bynajmniej nie jest sprawą drugorzędną.