To wyobraź sobie, że to wszystko jest. Naprawdę.

Szkolenia dla policjantów, sędziów, ławników.

Zajęcia dla dzieci w szkołach.

Poradnie rodzinne (państwowe), a do tego jeszcze specjalne poradnie świadczące pomoc terapeutyczną dla ofiar i sprawców przemocy (bezpłatnie).

Ośrodki interwencyjne.

Ośrodki stacjonarne dla ofiar przemocy, w których mogą mieszkać z dziećmi.

To wszystko jest, bo znaleźli się ludzie najpierw, a potem przepisy w prawie umożliwiające tworzenie takich miejsc, finansowanie edukacji i wszelkich kampanii profilaktycznych, finansujących pracę specjalistów.
Nie da się działać bez zaplecza. No nie da się.

Okazało się, że nie da się bez prawa.

Odwracając sytuację: może lepiej, żeby jednak jakieś normy obowiązywały, bo bez nich mogłaby być wolna amerykanka i realne zagrożenie zwiększające nadużycia?

Podkreślam: uważam, że prawo nie załatwia zbyt wiele, ale może tworzyć jakieś ramy.

A już z pewnością prawo samo z siebie nie zmieni ludzkiego sposobu myślenia. Dlatego ono samo nie może być środkiem wystarczającym.

Codzienna praca jest w istocie bardzo mało rewolucyjna i zupełnie nie medialna.
Coś jak ciężka orka.