Ja się nie domagałem ustawowej definicji. Ja pytałem o definicję Twoją, żebym wiedział o czym rozmawiam. Ale OK, rozumiem że Ty przyjmujesz wykładnię ustawową.

Ja się z nią zgadzam, z jednym zastrzeżeniam: te fragmenty są bardzo niejednoznaczne: naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność w tym seksualną [...] wywołujące cierpienia i krzywdy moralne.
Bo jeśli ja powiem, że rodzicielski klaps nie godzi w te zapisy, to zapewne prychniesz z oburzenia. Jeśli jednak ja znów przypomnę, że przymusowe mycie głowy narusza przynajmniej nietykalność cielsną, to ledwie wzruszysz ramionami, że gruba przesada.
W granicach owej przesady tkwi clou problemu.
Otóż jak dla mnie te zapisy są niejednoznaczne celowo — po to, by używać ich z rozwagą. Szanse na rozwagę daje sąd, gdzie są biegli, świadkowie i obrońcy. Gorzej gdy ocenę zostawia się pojedynczemu urzędnikowi.

O tym, że jestem otwarcie przeciwny dodaniu art.96a i dlaczego — mówiliśmy.
Cieszę się, że doszliśmy do zrozumienia, że jego wprowadzenie nie jest z mojego punktu widzenia zmianą kosmetyczną.

Gretchen. Znów jestem zdziwiony pytaniem, na które przecież już udzielałem odpowiedzi. Ale OK, encore, jeszczio raz:
1. Klaps jest karceniem fizycznym. Nie jest “przemocą w rodzinie”. Najprędzej nazwałbym go w kontekście naszej rozmowy “środkiem przymusu bezpośredniego”.
Więc nie piszę z jednej strony i z drugiej strony. Jestem wciąż po tej samej stronie.
2. Sam nie stosuję i nie przewiduję stosowania mocniejszych środków karcenia, ale wobec mnie używano pasa i nie uważam tego za godne potępienia. Nie byłem tą drogą krzywdzony.

Za niedopuszczalne uważam wszelkie narzędzia, oraz oczywiście ciosy pięścią. To w zadnym razie nie karcenie, a bicie. Nadużycie przemocy. Osobiście za niedopuszczalne uznałbym także policzkowanie dzieci, jako upokarzające. Ale np. Francuzi tę metodę stosowali do niedawna powszechnie.

Interweniować ludzie powinni zawsze, gdy czują się zaniepokojeni.
Podam przykład z autopsji:
Jakiś czas temu pod wieczór, kasjerka na stacji benzynowej wyprowadziła mnie z równowagi. Za dużo policzyła, potem kasując transakcję zabrała mi kwit na myjnię i zgubiła itd.
Wkurzyłem się ostro i opisując sytuację żonie, w samochodzie, krzyczałem. Gdy poszedłem po raz kolejny do kiosku stacji, uderzyłem w złości ręką w blaszaną budę (sam się zdziwiłem ile huku to robi).
Pod moją nieobecność podszedł do niej gość też czekający w kolejce do myjni i zapytał, czy nie potrzebuje pomocy. Grzecznie, ale jednoznacznie wybadał, czy moja żona nie jest ofiarą przemocy. I OK. Dobrze. Niech żadna kobieta nie będzie tłuczona gdy wszyscy będą udawać, że nie widzą.

Ale gdybym w tej samej sytuacji został prewencyjnie skuty i aresztowany — to byłaby przesada.
Czyż nie?

Pisząc o procedurach, miałem na myśli, że wiesz kogo należy skutecznie zawiadomić.
Nie znam się na prawie, ale zdaje się jest obowiązek złożenia doniesienia, gdy się wie o popełnieniu przestępstwa, czyż nie? No to Ty już wiesz. Dane do wypełnienia obywatelskiego obowiązku będziesz mieć. Czemu Cię stawiam w takiej sytuacji? Bo popierasz te zapisy. No, za takim popieraniem jakieś konsekwencje idą.

Rozumiesz Gretchen: jeśli jesteś za karaniem złodziei, a ja Ci powiem, że kradnę i nie zamierzam przestać, to nie bardzo masz wyjście, nie?