Mad Dog: Kryyyyyyyzysowa narzeczona...

Kryyyyyyyzysowa narzeczona...

10.03.2009 - 13:12 — Mad Dog

Tagi:

Życie w czasach kryzysu to nie je bajka, jak pokazują Lorenzo z Griszkiem.

Ma być coraz gorzej, choć nikt nie wie, czemu. Zwalniają, choć nikt nie wie, czemu. Kredytów nie chcą dawać, choć nikt nie wie, czemu.

Cwaniaki załatwiają sobie dożywotnie pensje od rządów światowych, choć nikt nie wie, czemu.

A jeść trzeba.

No to kupujemy coś tam na obiad. Z lenistwa, z głupoty, dla jaj, bo się zapchać.

I wracamy do domu witając psa, który jak zwykle udaje, że umiera z głodu i innych chorób tego świata. A przecież dopiero co dostał kawał mięcha.

No to patrzymy na tę wątrobę. Kupioną znaczy. Na własną nie patrzymy, chyba, że własna wylewa się ze stresów i żółci. Ale wtedy to żremy garściami tabletki na zgagę, czy coś w tym stylu. Na pewno nie bierzemy na zgagę no- spy, bo potem to dziwimy się, że jesteśmy otępiali, a po alkoholu to już w ogóle.

Zatem patrzymy na tę wątrobę. Kątem oka zauważymy, że i pies na nią patrzy. To znaczy nie patrzy. On już ją je nie wiedząc o tym.

No dobra, ale przecież nie chce nam się tak naprawdę robić wokół tego mięsa.

No to pół wątroby piesu, a pół do czegośtam.

Wyjmujemy wczorajsze bułki.

Ale przedtem włączamy na full to:

Dopiero teraz oddajemy się sztuce życia w czasach kryzysu.

Wyjmujemy wczorajsze bułki i otworem gębowym wyposażonym w zęby różnego pochodzenia, mogą to być mleczne, mogą to być stałki, może być porcelana, albo wszystko naraz- sprawdzamy twardość rzeczonej bułki.

Jeśli zęby pozostają całe, przekrajamy bułkę, możemy ją leciunio zwilżyć czymś i wrzucić do mikrofali, co by temperaturki złapały.

No to bierzemy sobie garść kapusty kiszonej bez marchewki bo ta leciunio chujową jest. Odkładamy tę kapustę, bo zdaliśmy sobie sprawę, że tak naprawdę to nie wiemy po co nam ona.

Prawdę powiedziawszy nie za bardzo wiemy, po co nam ta buła w mikrofali, no ale ponieważ stosujemy się wiernie nauk Napoleona, kontynuujemy.

W tym czasie skończył się Volbeat, więc szukamy czegoś, co pozwoli nam poruszać głową, by jednak coś zjeść. Nieważne, że w tym czasie wątroba już doszłaby na patelce, ale w czasach kryzysu niestety człowiek nie zawsze myśli, tak jak sobie myśli.

A zatem zapuszczamy sobie to i lupujemy:

Bo już wiemy, co chcemy od kuchni, czyli wrócilim do miasta, bejbe!!!

Patrzymy z czułością na bułę i kapustę. Wydrążamy bułę. Ubijamy grabulą kapustę w bułuni. Kroimy dwa grube plastry cebuliszki i skrojone zęby porcelanowe czosnku sztuk dwie. Do tego wpieprzamy trochę natki pietruszki, wcale nie musi być krojona, ktoś głupoty gada.

Można troszeczku polać toto olejem roślinym.

No.

Następnie całość zdecydowanie wpychamy do otworu gębowego, po czym popijamy wodą z cytryną.

Ignorujemy szczekanie piesa, bo jesteśmy w siódmym niebie…

Back in town, bejbe!!!!

Tak się bawimy w czasach krysysu:-)))))

Średnia ocena

(głosy: 0)