Zależy mi, żeby pan nie odczytał mojego krótkiego komentarza osobiście, bo nie chcę pana obrazić. Mam jednak problem, kiedy czytam takie wypowiedzi, bo pan się prawie nie różni od ortodoksyjnych obrońców “gazety”, takich poza rozumem – na śmierć i życie. Tym obrońcom wcale nie chodzi o gazetę w sensie ścisłym, ale o politykę historyczną (tak, tak, GW też ma swoją politykę historyczną) i podtrzymanie kilku życiorysów i interesów. Nie twierdzę, że panu też o to chodzi, powtarza pan jednak ich argumenty. Pisze pan trochę łagodniej, używa lżejszych słów, co jednak dla istoty sprawy niewiele zmienia. Przecież my nie rozmawiamy o dzienniku codziennym i jego historii, ale o ludziach, którzy go tworzyli i tworzą, a przy okazji formowali Polskę w okresie przełomu. Gazeta to wykładnik doktryny zmian ustrojowych, oficjalna transmisja dogmatów naszych “ojców założycieli”. Spór idzie więc o coś innego.

A że przy okazji okazuje się, że w redakcji panują feudalne stosunki, że naczelny prowadzi własną politykę wykraczającą poza dziennikarstwo, buduje sektę, skupia środowisko intelektualne polskich Żydów, którzy zostali po marcu, że akurat ci polscy Żydzi to często rodzina komunistycznej wierchuszki, w tym komunistycznych zbrodniarzy, to wszystko przy okazji, didaskalia. Tak im się życie ułożyło, że spotkali się w jednym miejscu po latach. Dla mnie najistotniejsza jest jednak rola Gazety jako współtwórcy Polski pookrągłostołowej. Lustracja, dekomunizacja, stosunek do PiS, WSI itd.w wydaniu Gazety – to tylko konsekwencja.

referent