A nasz Stopa znowu ma rację.

Odkąd nasi Wielce Szacowni odeszli na swoje, do teraz już naprawdę elitarnego klubu pocztowca seniora, u nas prawdziwa piaskownica.
Zwłaszcza, że jedynym aktywnym jest Doc. Z mozołem wklejający te swoje pokolorowane obrazki oraz nieustannie dąsający się na świętego Mikołaja.

Nawet go rozumiem. Miałem podobnie. Też byłem w jego wieku.

Pewnego grudniowego wieczora, gdy zamiast spodziewanego małego chemika znalazłem pod choinką kretyńską indiańską perukę z piórkiem, uznałem, że to stanowczo nie są moje święta. O nieeee!

Wtedy, kurde, nie było jeszcze internetu, więc nie miałem możliwości obwieszczenia tego całemu światu.
Stopa ma lepiej…

A jak tam maja się nasi zacni listonosze?
Nadal skarżą się na skoki ciśnienia, podagrę i ziobro?
Uściskaj ich ode mnie. Serdecznie. Tęsknimy za nimi.

A co do Bukowskiego, w końcu też doręczyciela, to piękna historia. Do obejrzenia i posłuchania.
Do przeżycia samemu, chyba jakby mniej.

Niedawno w miejscu, w którym wyczaiła mnie pani Agawa,(vide notka p. Referenta) brałem udział w panelu chmielno-literacko-żytnim.
Z późnymi pogrobowcami beat generation, nadal kultywującymi ichnie tradycje.

Gdy już zamykano, na odchodnym wyryczałem, że żeby zachwycać się tym sposobem na życie na to trzeba być k…a, poj…bem popie…m!
Oczywiście jeszcze dosadniej to wyryczałem- posługując się językiem absolutnie konweniującym.
Obyło się jednak bez policji i straży miejskiej.

Dociskany poszedłem na kompromis i zgodziłem się, że traktowanie tego jako hobby, nieco ekstrawaganckiego, to czemu nie? W ostateczności.

Choć jak na mnie, takie hobby jest zbyt drogie i cokolwiek ekstremalne.
Nie stać mnie na nie.
Bo ze mnie taki bardziej niedzielny alkoholik.

Notoryczny, którego prologiem dnia jest poranna kaskada kaszlu, charkot i rzężenie w płucach, a epilog stanowi godzinna wspinaczka na półpiętro w przemoczonych w kroku gatkach, z relaksacyjną drzemką na wycieraczce, wcale, ale to wcale mnie nie rajcuje.
Nawet jeśli jest nim sam Charles Bukowski.

A moje dzieciaki mają zostać notariuszami a nie jakimiś tam artystami! I już!

pururu i Szczęść Boże