Choć ze mnie taki kibic, jak i sportowiec, doceniam sport.
Ideę szlachetnej rywalizacji. Rozwój fizyczny. OK.
Ale wielki biznes zwany sportem nie ma z tym nic wspólnego.

Te tysiące żrących słone zakąski i pijących piwo brzuchaczy na kanapach — najlepiej obrazują fałsz zdania sport to zdrowie.
Obok wyniszczonych wraków ludzkich organizmów — emerytowanych sportowców, którzy sprzedali swoją młodość za miraż sławy.

Nie znoszę argumentu, że trzeba wspierać sport, bo ten biznes jest napędem gospodarki. To czemu nie pornografię? Też można rozwinąć z tego cały przemysł, utrzymujący miliony ludzi.

Nie znoszę argumentu, że trzeba kibicować naszym, bo sławią imię Polski.
A niby, czemu moje imię lepiej sławi sukces jedenastu chłopaków na murawie, niż sukces młodych informatyków w konkursie na programistę roku?

Na zajawki w stylu “to jak, przegraliśmy/wygraliśmy wczoraj” odpowiadam: ja nie — w nic nie grałem.

Najbardziej mnie irytuje łączenie kibicownania z patriotyzmem. Jest zupełnym atawizmem z czasów, gdy potyczki harcowników przed bitwą zagrzewały pospolite ruszenie do walki. Nie rozumiem, czemu by być patriotą, muszę być kibicem.

A przecież.
Przecież i ja — lepiej życzę drużynie Polski niż każdej innej. I ja bardziej patrzę na Kubicę i Małysza niż na ich konkurentów (nawet ich nie znam).

Tak, igrzyska są konieczne.
Oby refleksja Seneki nie została jednak zapomniana.

żona mnie woła na mecz to muszę lecieć, więc powiem krótko, bez czepiania co naturalne: – Kora mózgowa dzieli się na korę starą (układ limbiczny), odpowiadającą za stany emocjonalne i popędy oraz kontrolę podwzgórza i korę nową. Czyli za emocje odpowiada :)
Serdecznie pozdrawiam…

Jednak seks czy polityka mają realny wpływ na moje życie. Bezpośrednio go dotyczą.

A wynik meczu w Klagenfurcie dotyczy mnie wyłącznie pośrednio: dlatego, że wszyscy wokół się nim irracjonalnie przejmują.

To jak z różnicą między osobami sławnymi ze swych dokonań i sławnymi z tego, że są sławne. Sława niby podobna, a jednak…

Bardzo sie ładna dyskusja rozwinęła. Bez mojego, niestety, udziału. Oglądałem najpierw mecz a potem Lisa i Teraz MY. Potem poszedłem spać.

Z dyskusji sie trzy wątki dają wyłuskać.

Pierwszy otworzył Lorenzo. Twierdzi oto, że media testują. Zakłada tedy, że media są centralnie sterowane a wojny, jakie ze sobą poszczególne publikatory toczą, to lipa na użytak niezorientowanych. Moim zdaniem, to błąd.

Tarantula słusznie podkreśla, że igrzyska to marność i jako takie nie są godne uwagi. Woli teatr i już. I ma rację. Ale człek słaby jest ogromnie i ma nadzieję, że jednak dołożą. Mimo, że to nic nie znaczy. Ale gdybym prześledził programy, może bym sie i na rezygnację z meczu zdecydował. Z innych rezygnuję nie tylko dla obiecującego widowiska.

Yassa stosuje znakomity chwyt polemiczny. Retorsio argumenti. Oto ja też ulegając emocjom nie różnię się od tych, którym uleganie zarzucam. I ma rację.
Ale brak tu konstatacji, że ja się nie czaję na rozemocjonowanych i nie zapędzam ich do grona swoich zwolenników. A moje negatywne emocje ci właśnie powodują, którzy wykorzystują emocje bliźnich.
Dlatego też Schopenhauer zaliczył “retorsio …” do jednego z trzydziestu siedmiu chwytów erystycznych. Podejmowanych dla …. Nie będę się dzisiaj narażał.

Dziękuję Wam wszystkim i pozdrawiam serdecznie.

Nie pisałem, że media centralnie sterują emocjami. Jesli niedokładnie się wyraziłem, to przepraszam. Ta gra może się odbywac także w ramach konkurencji.

Prosze sobie jednak przypomnieć (a może uświadomić), że wszelkie mody czy np. trendy w kulturze (w tym i te awangardowe oraz niszowe) tak naprawdę stają się popularne dopiero wtedy, gdy zostaną nagłośnione przez media. I wtedy nakręcają koniunkturę, w tym gospodarczą, przynajmniej w pewnym zakresie. Źe o parciu na szkło w wykonaniu polityków nie wspomnę. Tyle, że działalność mediów na tych obszarach nie jest jeszcze niebezpieczna.

Gorzej, gdy zaczyna się sterowac emocjami. Wtedy nawet ludzie z wysokim IQ, w pewnych warunkach zaczynaja sie kierować gadzim rozumem , by użyć Pańskiego określenia.

Niestety, jeśli powstanie jakakolwiek możliwa choćby teoretycznie możliwość sterowania ludżmi, to jestem pesymistą – zostanie ona brutalnie wykorzystana. Nawet gdyby początkowo wydawać by się mogła mrzonką.

Pozdrawiam serdecznie

Moim zdaniem media, wykorzystując modne szaleństwo podbijają pałeczkę. I byłyby głupie, gdyby tego nie robiły. Dzięki temu zarabiają na życie. Bez specjalnego wysiłku.

Jeżeli zaś powiadamy o spisku mediów, czy zmowie, musimy się zgodzić na to, że istnieje organizator. A tu niespodzianka. To my jesteśmy organizatorem. Bo to my tę żabę kupujemy do żucia. Tworzymy popyt to i podaż się pojawia.

I wychodzi z tego paskudna konstatacja. To nie szara sieć, układ, Żydzi czy uchowaj Boże cykliści są naszym nieszczęściem. To my sami. Osobiście. W dodatku tak jesteśmy zakłamani, że mamy odwagę twierdzić, że to spisek, Żydzi, masoni itd.

Pozdrawiam serdecznie.

Nie ma powodów do frustracji. Tak jesteśmy skonstruowani, że stale chcemy więcej. Dzięki temu zawładnęliśmy Ziemią. Jako ludzie, homo sapiens. A nie na przykład owady, znacznie od nas lepiej do przeżycia przystosowane.
To nam oczywiście przysparza problemów z nami samymi. Niestety, nie tylko kosztem natury chcemy więcej. Także kosztem bliźniego.

Dlatego największy postęp osiągnęły państwa, wyznające taki sysytem wartości, który pozwala pęd człowieka do posiadania wykorzystać. Zostawia pole dla walki, kierując ją jednak na ekonomię.

Tam gdzie się ową chęć dominacji i posiadania próbuje stłumić, dochodzi do konfliktów. Stąd nędza moralna i organizacyjna niedemokratycznych systemów politycznych lub wodzowskich partii.

Ale właśnie taki model wodzowski zakłada teoria spisku. Jako absolutnie sprzeczny z ludzką naturą musi więc światowy spisek być z rozważań nad przyczyną ludzkich zachowań odrzucony.

Pozdrawiam serdecznie.