Że to ten księŻULO jest punktem odniesienia. Bo gdyby punktem odniesienia byli dobrzy księża, to taki księżulo byłby znośny, próbując się do nich dostosowac. Ale on zmienia sie tylko na gorsze.

Tylko że do tej pracy nieprzypadkowo nie bieże sie kobiet ani żonatych. Bo tu cłop z jajami i pomysłem musi się wziąć do pracy całym sercem. Nie może być tak, że przyjmuje sie każdego. Oczywiście nie musza być mistrzami we wszystkim. Ale tu leży nawet rozdział tych talentów! W moej parafii gość który bylby idealny do pracy w domu starców zajmuje się młodzieżą, której sie boi i której nie rozumie, bo widac po nim, ze głównym nurtem życia nigdy nie płynął. Ot taki choćby przykład.

Jakiego znałem. I jednym z lepszych ludzi. Ale wiaomo – nie ubiór czyni człowieka.

Dobry tekst. Jest pasja w nim i spostrzeżenia dobre.

W niekórych miejsach trochę jednak przeszarżowałeś. Luknąłem sobie tutaj i widzę, że w seminariach uczą łaciny, greki, hebrajskiego. To są jednak języki. Po południu mają lektoraty z języków nowożytnych. Co do muzy, to mają tam muzykę kościelną. Być może coś jeszcze o śpiewie mówią na liturgice, nie wiem. Kazania uczyć mówią – jest homiletyka przecież, wykłady i ćwiczenia.

Jak się na ten plan popatrzy to wydaje się, że jest w miarę poukładany, co? A zatem chyba jednak uczą, natomiast inną kwestią jest, czego kto się nauczy.

Ojciec Bocheński mówił, że trzeba by przywrócić należną rolę uniwersytetom. Porobić takie wyższe szkoły zawodowe dla zdobywania zawodów, np. dla lekarzy, prawników czy proboszczów, a na uniwersytetach wykładać szlachetne przedmioty uniwersyteckie. Może coś w tym jest. Może rzeczywiście w seminariach za bardzo produkują teologów zamiast duszpasterzy.

Fajnie to napisałeś:

Mamy lekcje religii na których rozprawia się o dwoistości osoby Jezusa

To chyba właśnie jacyś teologowie takie lekcje prowadzą :-). Z drugiej strony nie wiem, jak inaczej, przy jakiej innej niż katecheza okazji, można powiedzieć o tej naturze Chrystusa. Wiesz, kto załapie ten załapie, ale jakoś chyba o tym mówić trzeba, żeby ludzie nie tylko miłe tradycje w tym chrześcijaństwie widzieli.

Na koniec tak sobie pomyślałem, że być może czasami zbyt wielką wagę przykłada się do tej całej jakości księży, wiernych itd. Jest jak jest. Może inaczej się nie da. Patrz, przecież te chłopaki, co do seminariów idą, biorą się z ludzi. Z takich, jakimi ci ludzie są. Może nie da się znaleźć chłopaków lepszej jakości? Każdy z tych chłopaków jak seminarum skończy to zawodowo w miarę jest biegły – pogrzeb poprowadzi, mszę odprawi, wyspowiada. A że duszpastersko nawalają? W sześć lat możesz z gościa zrobić w miarę biegłego fachurę w jakiejś dziedzinie. Natomiast z tym duchem duszpasterskim, ikrą duszpasterską, czy jak to nazwać... Co tu można zrobić?

Jeszcze raz – brawa za tekst.

Pozdro.

No i tu się muszę zgodzić z Zetorem – brak dobrych kaznodziejów – niewiarygodnie często zdarzają się kazania kompletnie pozbawione sensu czysto formalnego. Niby jakaś myśl jest, ale gubi się w dygresjach, w diabli nie wiedzą czym, zdania rozbuchane, w drugiej połowie to już człek nie wie, o czym był początek. Widać, że wielu księży nie widzi tego, że to co bardzo ładnie wygląda na papierze i być może nawet dobrze by się czytało, jako tekst mówiony siada kompletnie. Już nie mówię o takich elementarnych rzeczach jak poprawność gramatyczna, stylistyczna i dykcja. Czyli czysto rzemieślnicze braki. Bo wiadomo, że kazanie z polotem, porywające wymaga czegoś więcej.

Pozdrawiam serdecznie,

Wszystko prawda. A to jest przecież proste. Tylko jeśli mówca czyta z kartki … Kościół zrezygnował z ambon i jakb zerał kontakt z ludźmi. W kazaniach jakże często barkuje kontaktu. A na czuwaniach młodzieżowych, gdzie taki kontakt jest, zauważyłem, jak bardzo on jest ważny i jak wiele drzwi otwiera.

@ Wyrus – oczywiście, ogólna erudycja jest nie do przecenienia, zresztą widac to u blogerów – dobrze smakuje tekst erudyty, nawet jeśli to tekst lewacki i na odwrót. Ale jeśli ktoś jest pusty erudycja nie wystarcza. Zresztą zamiast łacińskich cytatów może rzucać angielskimi – i przydatne życiowo i bliżej młodzieży będzie, a nie gorszą mądrością poczęstować mógł będze.

Ekscelencje nie są głupi. Tylko im głupsi tym wyżej no i znowu na nich bardziej korporacjonizm i dogmatyzm oddziałuje, a też biurokratami ich Matka Nasza Kościół czyni, co jej wybaczone nie będzie, jako grzech przeciw Duchowi.

Zawsze miło usłyszeć pochwałę, nawet niesłuszną, z ust ludzi, którzy spoglądają na nas z plakatów na ścianach pokoju

niesamowite:)
Pierwszy chyba twój tekst, z którym się zgadzam, w większości.
Mocny, prawdziwy i mądry.
Może momentami zbyt ogólny i lekko przerysowany, ale komentarze innych potwierdzają, że rację masz.
Tyle, że co do tej greki i tak dalej, to jednak trza mieć podstawe, ksiądz w seminarium musi byc nauczony i łaciny igreki i filozofiii i historii Kościoła i nie tylko.
Myślę, że to nie jest pusta rzecz.
Co do kazań głoszenia to dar.
Nie wiem, czy tego można nauczyć.
Jesli już to bardziej niż seminarium winna może być szkoła, gdzie się nie mówi, nie rozmawia, nie dyskutuje, nie kłóci, tylko każe słuchac smętów nauczycieli.
A mówienia czy gadania póxniej w seminarium nie nauczysz,. pasji nie nauczysz, tak jak trudno kogoś pisania nauczyć.

Pzdr

A na zkończenie taki mój fragment z tekstu starego:

,,A antyklerykałem (acz rozsądnym) powinien być każdy naprawdę wierzący katolik, bo to on powinien wytykać błędy księży, on powinien się troszczyć by było lepiej w Kościele. Mi to może być obojętne, katolikowi nie. I dlatego ,,radiomaryjni” nie są katolikami, wykazała to sprawa Wielgusa choćby, są wyznawcami.”

Czyżbyś mnie czytał:)?

Jak nie, to masz linka:

http://tecumseh.salon24.pl/19112,index.html