Thrashu się słuchało, za gówniarza. Do tego musiał być odpowiedni imidż. Buty do koszykówki, albo trampki, dzinsy tak wąskie, że się nie dało ich założyć w pojedynkę no i hery …

Mimo że zaczynam jezdę od Ju Es and Ej to jednak nie było by thrashu bez dwóch kapelek z Wysp.

Po pierwsze Motorhead. Co prawda Lemmy zawsze twierdził że nie grają metalu, ale metalowcy kochają Motorhead. Podobnie zresztą jak punkowcy. A tak wogóle to czysty rokendrol. Wystarczy posłuchać

Muzykę Venom często określano punk metalem. Ich pierwsze płyty były niewątpliwie podwaliną pod thrash. Swoją muzę nazwali black metalem, ale na ten skandynawski mieli dość pokrętny wpływ. Witamy w piekle.

Wielka trójka thrashu. Tak zwykło się określać Metallikę, Slayera i Anthrax. Zachodnie wybrzeże i NYC. Metalliki nigdy nie lubiłem, drażnił mnie wokal Hetfielda. Tu jeszcze z Dave’m Mustainem, który wylany za chlanie założył Megadeth czego potem nigdy kolegom nie wybaczył …

Slayer. Gdy wkurwiony Dave Lombardo odszedł z kapeli w 1986, nową płytę nagrano z innym bębniarzem. Proto „Reign In blond” to było wtedy około 40 minut muzyki. Ale Panowie King, Hanemann i Araya byli mało zadowoleni z efektu, więc przeprosili się z Lombardo, któremu wkurwienie jednak nie przeszło. Przyszedł zagrał i z 40 minut zrobiło się 29. Miałem tą płytę nagraną na kasecie 60-tce. Po obu stronach i słuchałem na okrągło.

Anthrax zawsze mieli opinię wesołków. Może to przez zamiłowanie do bermudów, a może przez ciągoty do wygłupów. Ale to w tamtych czasach była kapela najbardziej otwarta na inne gatunki. hardcore, punk, rap… Mój ulubiony kawałek Anthraxa z lat 80.

Kapelą, która musi znaleźć się tuż za pudłem, a moim zdaniem jest równie ważna jak pozostałe 3 jest EXODUS. Wystarczy wspomnieć, że z tej kapelki exodus zaliczył w kierunku Metalliki Kirk Hammet.

Z NYC pochodzi kapelka którą lubię nawet bardziej niż Anthrax. Sacred Reich grali techniczny thrash z konkretnym przekazem. W Polsce wyszła nawet ich płytka na licencji – „American Way”. Zawsze byli niezależni i oryginalni. Mocno inspirowana hardcorem, ale jednak metalowa kapelka, byli naprawdędo przodu na przełomie lat 80 i 90. Dla mnie jedna z najważniejszych kapel w ogóle, dlatego razy dwa.

Na styku thrashu I hardcore’a powstał crossover. Środkowy Suicidal Tendencies, część Agnostic Front, DRI, ale przede wszystkim SOD/MOD … Billy Milano, Scott Ian, Dany Lilker … To jedziemy SOD:

No to jak już jesteśmy w NYC i wywołaliśmy do tablicy pana Danny’ego “Sto milionów kapel” Lilkera to nie może zabraknąć Nuclear Assalut:

Dobra na koniec podróży po U$A Testament „Trial by fire”.

W następnym odcinku zabiorę was do Europy … a tymczasem proszę o uzupełnianie listy kapelami z Hameryki …

a ha jako suplement VoiVod

....