chyba przeczytam dopiero jutro, bo jakoś nie mam dziś weny, ale ocena na penwo będzie pozytywna, he, he.
Choć fantasy nie lubię, właściwie poza Tolkienem to nie znam.
Napisże póxniej lub jutro coś konkretnego co sądzę o tekście.

pzdr

ale lubie literackie jak dotychczas kawałki na TXT różne, więc i kolejny mam nadzieję mi się spodoba.
Kurde, może ja stworzę kiedy jaką depresyjnąnnoca jakie kiczowate opowiadanko?
A co by nie, w sumie.

pzdr

Tekst jest cokolwiek skomplikowany i bardzo nasycony. Z tego powodu trzeba jednak stosować więcej akapitów, bo się po prostu czytać nie da. Światło wcale nie przeszkadza, a wręcz pomaga się skupić na poszczególnych sformułowaniach.

Pozdrawiam serdecznie

powiem tak, szczerze, ciężko się czyta.
jesli chodzi o zdania, ich długość i styl, to mniemam, że zamierzone wszystko, bo gdyby byłoby niezmierzone, to niedobrze:)

Ale jak jest zamierzone, to i tak trza się wgryźć w to, nie wyszło mi chyba, bo przeskakiwałem niektóre fragmenty, nie za bardzo załapałem też o czym jest.

Możliwe, że to wina mojej percepcji a nie tekstu, ale chciałeś opinię więc mówię.
Acz może się wciagnę w dalsze częsci, tę spróbuje jeszcze raz przeczytać, ale chyba nie dziś już.
Kurde, na łatwizne idem, no i czytanie z monitora tyż jest męczące.
Może trza se wydrukować tekst mi.

pzdr

wyrzuty sumienia, że przeze mnie nie zrobisz kariery autora fantasy.
Niedobrze, oj, niedobrze.

P.S. Myślę, by albo wrzucić moje stare kiczowate opowiadanko, co rok temu w sierpniową noc powstało i w S24 już było publikowane lub by napisać moż ecoś nowego, więc będziesz mógł sie odegrać:)
Znaczy zjechać mnie że kiczowate, patetyczne i wydumane.
Bo i takie będzie.

pzdr

Jak się fantasy pisze zbyt prosto, pod publiczke, to wychodzi kicz. Albo bajka dla dzieci.

Fantasy to trochę jak poezja. Ma być prosta, ale pelna uczucia. Nadmiar nowowymyślonych nazw też utrudnia percepcję (należy uważać, by nie popaśc w tej kwestii w pretensjonalność albo udziwnienia bez powodu, tylko dla epatowania). Czytelnik musi się do nich przyzwyczaić. Tak krótkie odcinki, jak w txt, wcale nie ulatwiają sprawy. W historię trzeba wchodzić powoli, przyzwyczajać się, uznać za swój świat.

Proponuję serwować ją w plikach po kilka stron, z dużym światlem, by latwiej bylo czytać i nie gubić się w nadmiarze szczegolów. I spokojnie czekać, aż czytelnik historię przetrawi.

Może redakcja wprowadzi nowy segment pn np. literatura nieistniejąca, gdzie można by takie pliki-rozdzialy przechowywać. I do nich wracać.

Pozdrawiam serdecznie i życzę wytrwalości