Wróciłem z pracy, gdzie starałem się uniknąć kamer, gęsto dość porozstawianych. Jak zobaczycie wieczorem w telewizorze starszego gościa bez krawata, ale za to w trampkach, przemykającego się pod ścianami, to mogę być ja.

Myślałem, że może coś ciekawego przeczytam na TXT. No, trochę przeczytałem…

Poruszyły mnie dwa teksty. Jak zwykle kolejny kawałek kresowej historii Pana Dymitra Bagińskiego. Zapewne poruszałyby mnie także teksty o akcji Wisła, to cieszę się, że mogę przeczytać te Pana Dymitrowe wyimki. Nie bardzo rozumiem natomiast spory o fakty (to o komentatorach). Fakty są faktami. Z faktami się nie dyskutuje.

Poruszył mnie także tekst Pana Zenka. Ale co tu można dodać? Że mi się podobało? Co? Poprzestańmy na tym, że jestem poruszony i wszystkiego dobrego autorowi życzę.

Nie bardzo wiem, co zrobić z tekstem pana Poldka, z którym dzielą mnie – mam wrażenie – poglądy polityczne, a łączą – powiedzmy światopoglądowe i ogólny pogląd na sens gór. Przeczytałem i cóż mogę powiedzieć? Ja, mało entuzjastyczny, ale co to zmienia, wyborca PO? Że zgadzam się z Panem Poldkiem?

Tak, zgadzam się. Więcej nawet: cieszę się, że znalazł cierpliwość, aby to napisać. Z drugiej strony, martwi mnie, jak jednak łatwo obyczaje z S24 przenikają tutaj. I żeby była jasność, nie o Pana Poldka mi idzie. I nie idzie mi o to, że ktoś na swoim blogu tnie krytyczne wobec siebie uwagi. To jego prawo. Zadziwiłem się treścią uzasadnienia, dla tego cięcia. Doborem słów.

Odnoszę wrażenie, że Pan Jacek Jarecki powinien porozmawiać z córką. Jakoś nie widzę problemu, żeby swoim pisaniem stworzyła kącik filmowy na TXT. Per facta concludentia…_

Mam nową koncepcję odnośnie Pana Maxa. On, po prostu, politykom zazdrości…

Do kilku tekstów zaglądnąłem, ale jakoś mnie nie wciągnęły…. Ale też, wcale nie spodziewałem się, że mnie wciągną. Niby człowiek wie, a i tak zaglądnie. Objaw taki…

Całkiem ładny dzień dziś był, szkoda, że widziałem go przez okna…