mając w pamięci narzekania wyrusa na Terlikowskiego, ujęte w wymowną frazę, że “Terlikowski psuje mu (wyrusowi) robotę”, tym samym ułatwiając robotę np. nameste, mogę zgodzić się, że coś w tych zastrzeżeniach pod adresem Terlikowskiego jest.

Tyle, że to nie ma nic wspólnego z tematem głównym tekstu Pana Referenta, którego na razie nikt tu nie podjął.

Yassa, dostrzegam u Ciebie osłabienie formy. Twoje ukąszenia a także przymilenia grane wciąż na jednej strunie wyglądają już karykaturalnie, nie widzisz tego? Ani na porządnego klakiera ani na porządnego trolla tego nie wystarcza. Znam Twoje możliwości, więc piszę jak jest, no offense.

Teraz do meritum.

Panie Referencie, teza o tym, że kluczem są tu wyrzuty sumienia, jest atrakcyjna, ale czy trafna, to powątpiewam.

Jest też ryzykowna w tym sensie, że prowadzi do pośredniego posądzenia o manie coś za uszami wobec każdego, kto zgłasza jakieś zastrzeżenia, np. wobec działalności Terlikowskiego. Tymczasem taki wyrus ma poważne zastrzeżenia, choć wszystko wskazuje, że na innym tle niż pro-anty-lustracyjne.

Ponadto teza ta zawiera założenie, że za reakcjami obronnymi a może i za atakami stoi sumienie. Czy Pan nie przecenia ludzi? Ci, którzy latami trwają w fałszu, mają raczej zanik sumienia niż sumienie. To co nimi powoduje, to raczej strach, a nie głos sumienia. To może być wręcz tzw. zwierzęcy strach.

Natomiast, szczególnie w odniesieniu do ks. Isakowicza-Zaleskiego, zgadzam się, że jego niezłomna postawa wtedy i dziś, to nazywanie postaw po imieniu, bez pieprzonych eufemizmów, powoduje tzw. zgorszenie u przyuczonych do posiadania podwójnych odważników i noszenia masek na każdą okazję.

Dziś ludzie boją się jakby zdrajcy nazywać zdrajcą. Wolą mówić o słabości charakteru itp dyrdymałach. Nazywanie spraw po imieniu nie jest trendy. No ale zdrowe ryby płyną, prawda, pod prąd.