toś mnie zaskoczył.
Przypomniałem sobie właśnie, jak swego czasu Sergiusz namawiał mnie bym z panią Renatą ciepło pogadał o kotach i pewnie tym zademonstrował bogactwo mojego człowieczeństwo:)?
A mnie się wówczas wydawało, że pani Renata nie specjalnie jest tym zainteresowana.

Jeśli tak bardzo chcesz, to na najświeższym przykładzie wyjaśnię ci kilka trudnych kwestii;

Pan Oszust1 popełnił notatkę zachęcającą do rzeczowej dyskusji o karuzeli stanowisk napędzanej cyklicznymi wyborami.
Apelował o ponad polityczną rozmowę.

I zjawił się pan Jotesz z rytualnym Glapińskim i przystawkami.
Na co niezbyt rozsądnie się odezwałem:

“Pan Jotesz sprawnie zanalizował problem i podpierając się Glapińskim( bo kimże innym mógłby- to taki wyjątkowy i rażący przypadek, ustalił, że Skowrona załatwiła klika Samoobrony i LPR, by wstawić na jego miejsce panią Jathlon. Zapewne oddaną bojowniczkę chłopsko- narodowej sprawy. Żywiącą bliską tym środowiskom nienawiść do premiera Tuska.:)
Przenikliwa błyskotliwość zafiksowanego blogowego komentatora.

Zatem nieśmiało przypomnę pewien koncept. Przez delikatność nie napiszę czyj.
Jakiś czas temu pewien prezes, by ukrócić tę fatalną praktykę podziału łupów, postulował po wygranych wyborach, by władanie spółkami skarbu państwa oddać w ręce fachowców związanych ze środowiskiem Szkoły Głównej Handlowej. Nieprzychylnemu politycznie, lecz gwarantującemu profesjonalne zarządzanie.”

Dostało mi se chujem z jednej strony i paskudnym adpersonistą z drugiej.
Zachęcony zostałem też do wyciągnięcia na Glapińskiego, Schedyny lub kogoś tam innego, kogo sobie tylko życzę. Łaskawca:)

Jeśli tak miała wyglądać merytoryczna rozmowa, to co jest tą tak pogardzaną przez autora wpisu polityczną napierdalanką?

Następnie, Pan Jotesz emocjonalnie wystukał już na swoim blogu:

“Do dziś są liczni historyczni patrioci, którzy pamiętają Markowi Niedźwieckiemu, że w stanie wojennym nie odszedł, tylko puszczał sobie muzyczkę, gdy Ojczyznę gwałcono i poniewierano.”

Tu też zamiast o kotach, bo wiem, że pan Jotesz jest ich miłośnikiem, “wdarłem się jak krowa w szkodę” (cyt. WSP Jotesz) i napisałem w tej jego tonacji:

“Nie wiem co pamiętają Niedzwiedzkiemu historyczni patrioci, ale wiem, że w stanie wojennym, gdy w mediach pojawili się komisarze wojskowi i ubrali spikerów w gustowne mundurki, a komisje weryfikacyjne wywalały na bruk każdego, którego poglądy różniły się od poglądów redakcji Trybuny Ludu i Żołnierza Wolności, pan Marek nie bardzo mógł odejść z trójki. Bo właśnie do niej przyszedł.
Przyszedł gdy ci, podobno przyzwoici, jeśli nie zostali zamknięci, to siadali na taksówki, otwierali antykwariaty lub malowali mieszkania.
Ale na frajerstwo nie ma lekarstwa. Trzeba umieć korzystać z koniunktury
Za to chwała panu Markowi Niedzwieckiemu.”

W tym momencie zjawił się, czujny jak zawsze Docent S.,ze swym arsenałem” obsrać i podpalić” wyrechotał mój kombatancki ton, bo bystrzacha stylizacji na Jotesza nie dostrzegł.
Ten model tak ma.:)

Niestety, następujące potem teksty źródłowe zniknęły, więc odtwarzam z pamięci;
Gdy Pan Szanowny Autor, “nieudolnie owijał w bawełnę podlaną sosem sarkazmu” (cyt. WSP Jotesz), Stopczyk wyciągnął swój koronny argument w postaci chuja. Bardzo był z niego kontent… nawet go linkował:).

Mignął i Grześ(dzięki Grzesiu za uczciwość), któremu tłumaczyłeś, że yassa dobrał się do Wielce Szanownego Pana Jotesza, więc dostał za swoje.
Boże Wszechmogący, jak on mógł? Do Pana Jotesza się łajza dobrała?:)

A na koniec jeszcze ten, zapewne znany ci smaczny cytacik z naszego kotolubnego architekta;

“...Prawdę mówiąc nawet nie pamiętam o co poszło, choć trochę było chyba w jakimś moim wątku, w który wciął się jak krowa w szkodę trzyliterowiec. I pamiętam wredny, mściwy chichot we mnie, że Mad go równie mała ilością liter załatwił, jak ja powinienem, tyle że ja to owijam w bawełnę i nieudolnie usiłuję podlać sosem sarkazmu”

Dziwisz się Sergiuszowi?
Sergiusz chce mieć tu wyjątkową blogernie, a nie tchórzliwe wyjałowione intelektualnie, eleganckie z pozoru towarzystwo posługujące się Terminatorem 3.:).

Madzie człowiekiem z kwi i kości to ja mogę być w realu. Tu jestem awatarem, który nie przejawia specjalnych potrzeb ekshibicjonistycznych. Wyrosłem już z powierzania swych sekrecików sztambuszkowi.

Jestem najbardziej ludzkim z awatarów na jaki mnie stać.
I tylko dlatego nie drę permanentnego łacha, ze skrzeczącego, eksponującego swoje wybujałe przyrodzenie w przykrótkich majtusiach i miotającego się bez sensu, Axela Rose,a.
Najbardziej żałosnego zjawiska w historii rocka!

No musiałem. Żebyś nie był zawiedziony.:)

A w ogóle, to nie moje małpy, nie mój cyrk. Nie zamierzam się mieszać do tych waszych klawiaturowych wojenek.

Pozdrawki