póki sarny nie chorują na serce, warto zostać:)

Zabierz mnie stąd…

Zabierz mnie stąd, na litość boską,
bo to już nie są te Mazury,
gdzie się jeździło kochać wiosną
i powracało w czas purpury.

Sarny chorują tu na serce
w huku bigbitu i traktora,
i mchy konają w poniewierce,
w uścisku peta u buciora.

Niewysłowione grzybów męki,
potworne kacząt przypadłości,
gdy w noc je budzą te piosenki,
które pisałam ci z miłości…

swoją drogą, druga zwrotka to mi do salunu trochę pasuje:)

spadam do pracy, no.