Słuchałem zarówno wystąpienia posła PO (nie załapałem nazwiska, ktoremu marszałek Szmajdziński skutecznie (i z racją jednak) udzielał wskazówek na czym polega wystąpienie sprawozdawcy wniosku o odebranie immunitetu. Jak i wystąpienia posła Ziobro.

Pomijając preambułę wypowiedzi, która miała cechy wybitnie propagandowe (właściwie dlaczego nie miałaby mieć?), część merytoryczna była druzgocąca dla wnioskodawców, tym bardziej że poseł Ziobro powoływał się na opinie m.in. min. Ćwiąkalskiego z lat minionych, które nie były pochlebne dla twórców wniosku.

Albo więc PO przedstawi baaardzo dobrze umotywowane kontruzasadnienie, albo będzie miało kraksę na wirażu, bo wygląda na to, że sąd rozpatrujący ewentualne zarzuty nie będzie miał specjalnego problemu z odrzuceniem aktu oskarżenia. Chyba, że w trakcie rozprawy wyjdą jeszcze inne fakty.

Pozdrawiam serdecznie

było już wiadomo od kilku miesięcy. Ma Pn rację, że jakoś o tym nie pisano u nas, gdzie indziej zresztą też niewiele. Poza Ukrainą oczywiście.

Dowodem kilka inicjatyw gospodarczych, które zostały zamrożone. Może Pan zgadywać dlaczego.

I chyba tylko nasi specjaliś od polityki międzynarodowej sądzili, że jest inaczej.

Pozdrawiam serdecznie

No ale co z tego, że Juszczenko “leci” na Ukrainie? Mamy najechać na Kijów, jak, nie przymierzając, na Tbilisi?

Co do rozwoju sytuacji na Ukrainie, to należy sobie zdawać sprawę, że kraj ten czeka jeszcze wiele zakrętów a nasze relacje z tym krajem zbudowane są na bardzo kruchych podstawach. Po pierwsze warto zauważyć, że Ukrainę gryzie ten sam rak co nas, tylko chyba w następnym, skrajnie wyniszczającym stadium rozwoju – konflikt kompetencyjny dwóch ośrodków władzy: prezydenckiego i rządowego. Po drugie – prorosyjskie sympatie są tam naturalne – wschodnia, uprzemysłowiona część kraju jest zrusycyzowana a kontakty gospodarcze, rodzinne, naukowe, kulturalne z Rosją – wielokrotnie silniejsze niż z Polską czy w ogóle – tzw. Zachodem. Po trzecie – Polska nie ma tak naprawdę Ukrainie wiele do zaproponowania. Wynika to z wieloletnich zaniedbań w zakresie myślenia strategicznego i braku skoordynowanych działań w zakresie budowy infrasturuktury na obszarze przygranicznym. W takiej sytuacji można np. zauważyć, że pod wieloma względami podkarpacie Ukraińskie rozwija się lepiej niż polskie – i to bez naszego udziału czy pomocy. Nowe drogi, domy i samochody widać na całej trasie od granicy słowackiej do Czerniowców. Życie na wioskach toczy się latem do późnej nocy. Widać oznaki ożywienia gospodarczego. Jeśli Polska miała szansę, żeby silnie zaznaczyć swoją obecność i misję cywilizacyjną, to ją już przegapiła. Ukraińcy już do niczego nas nie potrzebują. Rozwijają się sami nie oglądając się na Polskę i jej rację stanu. Możemy tylko obserwować rozwój sytuacji, lecz nie mamy na nią żadnego wpływu. Tak to jest.

>Z.P.Szczęsny
Niech Pan nie pisze o “misji cywilizacyjnej” Polski na Ukrainie, bo jeszcze jakiś Ukrainiec przeczyta. Przecież już w “Seksmisji” mówili, że na wschodzie jest (musi być) cywilizacja.
>Banan
W takim razie może dobrze, że Donek z Piękną Julią pili sobie z dzióbków. Gdyby jednak Janukowycz zdobył władzę, mogłoby to rzeczywiście dużo skomplikować. Przypominam jednak, że on już był premierem i tak całkiem ruskim kacykiem nie był.
Co do UPA to sprawa jest dziwna, jak cała ich polityka. Pomarańczowi mieli większość, więc ta sprawa już dawno powinna przejść a jednak nie przeszła. Czyżby Tymoszenko ją blokowała? Jeśli blokowała, to tym bardziej będzie blokować dalej.

Pokornie prostuję, że nie jestem ojcem Jacka Żakowskiego, bo z wpisu domyślam się, ze chodzi o Adama M.
Pozdrawiam
Adam M.