coś takiego – ja też przedtem wprost przeciwnie.

A dźwigi widzę z okna dwa – może ten trzeci zasłania wielkie piękne drzewo. Pamiętam, że najpierw był w ogóle jeden – zamurowalo mnie któregoś ranka, kiedy tak bez pytania wszedł mi w kadr.

No i proszę teraz zwazyć: tak irytująca rzecz jak dźwig służyć będzie wywoływaniu przyjemnych – ziomalsko- myśli.

Świat bywa nieodgadniony – że tak sobie pozwolę. Z tej perspektywy patrząc mozna by zapewne dostrzec jakiś mniej zagrażający sens w zmianach, które Pan z Lorenzo dzis opisują.

Ale ja dziś sobie odpuszczam.

zdrowia…