ja też wole jak piszesz o czymś innym.
I jeszcze to “bodajrze”
Brrr….:)

Po pierwsze faktycznie przperaszam Grzesiu za bląd ortograficzny popełniony z mojej głupoty. Już lecę go wyśledzić a potem naprawić.

Docencie Stopczyku,

właśnie zauważyłem, że jakoś nie udaje mi się defaultowa dla mojego bloga forma “per Pan” w Twoim przypadku. Jakoś mi dziwnie barejowsko brzmi “Panie Docencie”. :) I jeśli ktoś niedokładnie czyta mógłby wywnioskować, że skłaniam jakieś kobiety do dostrzeżenia i docenienia jakichś tam dziłań :)

Co do kina, to mam w planie przepchnąć na Tekstowisko swoją recenzję “The Devils Rejects” Roba Zombie, bo jestem po świeżym seansie. Ale prócz tego w najbliższym czasie nic. Jak odzyskam swoją płytę z “Primerem” spróbuję wreszcie przełożyć ten film na język blogowej notki. Ale na dzień dzisiejszy pożyczyłem DVD znajomym.

A co do napierdalanki, to jak dla mnie problemem w debacie publicznej jest straszna fantomatyczność przeciwnika po obu stronach. Póki co prawica tworzy sobie obrazek lewaka w który bije także wtedy kiedy nie ma potrzeby. Raż że walczą z czymś co sami sobie wymyślili, dwa że walczą bezmyślnie. A z drugiej strony jest nawet gorzej. Ilość językowych i mentalnych kalek wprost przytłacza. Oczywiście mam na myśli kalkę w rozumieniu nonsensownie kopiowanej opinii. Nie w rozumieniu osoby chodzącej o kulach :)
No i lewica takoż ma przeciwnika fantomowego. Nikt nikomu nie daje zabrać samodzielnego głosu, nikt nie dyskutuje z opinią przeciwnika, bo nikogo ta opinia nie interesuje. Przeciwnik to albo komuch, albo antysemita. Ogólnie, w mojej ocenie, powinno się współczesnych dziennikarzy i publicystów w ramach eksperymentu przerzucić na Antarktydę. I zostawić na dziesięć lat.

Chcesz się założyć, że po tych dziesięciu latach dalej dyskutowaliby o tym, kto jest antysemitą a kto komuchem. Bo jestem niemal pewny, że tak to będzie wyglądać.

Grzesiu,

wiem, że wolisz. Znaczy domyślam się. To, jak zaznaczyłem w notce chyba moje odejście od tego typu spraw w ogóle. Bo każdy kolejny piramidalny kretynizm tego typu skłąnia mnie do schowania głowy pod poduszką i spokojnego przeczekania, póki piekło nie zamarznie.

A prócz tego to wrzucam rzeczy niefilmowe, bo mi moja Niewidzialna Żona powiedziała, że rozczarowała się naszymi tekstami “pojedynkowymi”. Więc się staram zrehabilitować w oczach swego ślubnego szczęścia :)

a czemu się rozczarowała?
Znacyz proszę o uzasadnienie:)
Nie żebym sam nie umiał uzasadnić, ale będzie ciekawiej, jak zobaczę krytykę kogoś innego.

@ Mad Dog (cholera z Tobą mam tak samo. Też mi jakoś nie pasuje to “Pan” do pseudonimu)

Mną żadzą mechanizmy mniej ostre, za to zwykle gdy tracę nerwy, tracę równocześnie zainteresowanie tematem i najdrobmniejsze nawet przejawy kultury wobec uczestniczących w sporze. Znaczy, wezmę “Fakt”, ‘Dziennik”, czy “Wyborczą” do ręki, jesli mnie coś tam zaciekawi. Ale nie bedę miał problemu z nazwaniem jakiegoś autora idiotą, jeśli będzie w mojej opinii wypisywał idiotyzmy. Staram się stosować zasadę okazleczonego sensorycznie drobiu i paszy. Znaczy, nawet jak ktoś jest głupkiem, co już udowodnił i równocześnie nie zasługuje na zaufanie choćby się na fiucie kręcił w rytm marsza cyrkowego, i tak może mieć przypadkowo rację. To działa. Nawet ja kiedyś miałem rację w jakiejś sprawie. ;)

A że każdy moze sobie zarzucić sporo. Toć własnie problem wynika między innymi z tego, że zarówno autorzy z “Dziennika” jak i “Gazety” uwazaja się za model człowieka idealnego, który z nudów spierdolił z Sevres. Ustawiają sobie granice i spójnie działają w ich ramach. Dopiero jak zapytasz o to czemu sobie limesy tak kretyńsko pozakreślali, zbliżasz się do prawdy. Choć i ona zapewne kaleka z powodu choćby ślepoty kury stojącej pośrodku silosa z ziarnem.

@Grześ,

Żona mówi, że inne teksty nasze, który jej się zdarzyło czytać były po wielokroć ciekawsze. I że nie było ani wielkiej manichejskiej walki, ani prawdziwego zaangażowania. Wyszło, jak twierdzi ma miłość, wzajemne polecanie sobie filmów do obejrzenia. Dlatego między innymi napisałem dla niej dobranocna bajkę. By przebłagać :)

coś w tym jest, acz wypadałoby mi polemizować, ale mi się nie chce.

Może ty?
:)

To w ogóle fajnie brzmi:

“Panie Pisiorze” na przykład, bo gdzieś mi coś takiego przemknęło:-))))

~Akcja “Potrzebuję nowego płuca”: do dnia 21 stycznia na konto wpłynęło
406 300 zł~

już poprawiłem. A najgorsze jest to, że zauważyłem przed wklejeniem i zdawało mi się, że usunąłem. W ogóle popełniam nie wiem czemu błąd za błędem. Ale przecież nie będę tego ukrywał, bo to tylko ośmiesza, więc przytyk zostawię.

Tja. A przez swój nick to ja już nieraz w tarapaty wpadałem. Mogłem sobie coś sensowniejszego wybrać, ale nostalgia wobec starych ceberpunkowych przygodówek zwyciężyła. :)

@Pam Mad Dog ;)

problem jest taki, że się staram tego raczej trzymać. Znaczy, nie sądzę by coś mi ubywało od zwracania się do kogoś per Pan. A z drugiejs trony czasem zdarzają się nicki, do których to za damski penis nie pasuje na poziomie językowym. Nie brzmi i tyle. I wtedy dopiero mam o czym pisać.