w magii występuje ten sam przedmiot co w religii, to stosunek do tego przedmiotu jest inny. Magia stara się nad nim zapanować, a religia wyraża względem niego uległość i poddanie. Magia za pomocą nieadekwatnych środków stara się zapanować nad siłami przyrody, religia zaś przy pomocy właściwych sobie środków stara się te moce nastawić przychylnie wobec ludzi, a ludzi usposobić wobec tych sił poddańczo i ulegle.

I o tym mówił przede wszystkim Freud, że autorytet zarówno ojca ziemskiego jak i tego religijnego ma charakter przede wszystkim krępujący, co nie pozwala na pełnię rozwoju jednostki. Również intelektualnej. Poza tym, kto wie dzisiaj, poza nielicznymi kto to jest Tyler? Co innego Freud… On, po prostu budzi emocje, czyli jako bodziec zaordynowany czytelnikom jest atrakcyjny… I to się sprawdziło co do joty. Czyli wybór przeze mnie „bodźca” był jedynie właściwy…

Nie istnieje jednolita definicja religii. Mimo to, istnieją pewne cechy wspólne wszystkim religiom. Takim elementem właściwym i wspólnym wszystkim religiom jest stosunek do tego co s a c r u m (tego co święte). Religia więc wyraża zawsze stosunek do „czegoś innego”. I Freud, nazwał i opisał ten stosunek ludzi do sacrum. Językiem psychoanalizy. Tylko tyle…

Przedstawiłem kawałek poglądu Freuda na określony temat. Żeby z nim dyskutować (z nim, nie ze mną…) trzeba nie gubić z pola widzenia tego, o czym on mówił. A mówił w sposób arcy prosty, że jest religia powtórzeniem doświadczeń człowieka z okresu dziecięcego. Człowiek przenosi swe doświadczenia dziecięce wynikające z poczucia braku bezpieczeństwa i ojca, którego zarówno podziwiał jak i się bał. Freud porównuje religię z obsesyjnymi neurozami, jakie spotykamy u dzieci i stwierdza, iż religia jest neurozą kolektywną, wywołaną przez warunki podobne do tych, które wytwarzają neurozę dziecięcą

Freud nie tylko twierdzi, że religia jest (..) twierdzi wręcz, że religia jest ogromnym niebezpieczeństwem, ponieważ zmierza do uświęcenia wadliwych instytucji ludzkich, z którymi sprzymierzyła się w ciągu swoich dziejów. Ponadto, jego zdaniem, religia ucząc ludzi wierzyć i zakazując krytycznego myślenia, jest odpowiedzialna za zubożenie inteligencji. Innymi słowy, jego zdaniem – wiara pozbawia człowieka stosownej potrzeby poznawczej i jako taka powoduje zubożenie inteligencji.

Trzecim zarzutem Freuda wobec religii jest to, iż opiera ona ważność norm etycznych na bardzo niepewnej podstawie, skoro bowiem są one nakazami i zakazami Boga, przyszłość etyki zależy od wiary w Boga. O tym, i tylko o tym mówił Freud w swojej teorii o pochodzeniu religii, a ja to tylko przypomniałem.

Nie jest więc istotne, czy ja się z tymi poglądami identyfikuję, ja je na ile potrafiłem zrelacjonowałem…

Jestem przekonany, że nikt by mi żadnego fundamentalizmu nie zarzucał, gdybym rzucił na ekran nie racjonalistę Freuda a św. Tomasza, który podsumował swe dowody na istnienie Boga w następującym wierszu:
• Ciała są w ruchu; istnieje zatem Pierwszy Poruszyciel.
• Zdarzenia mają powody; jest zatem Pierwsza Przyczyna.
• Rzeczy istnieją; jest zatem ich Stwórca.
• Najwyższe dobro istnieje; ma ono zatem swoje źródło.
• Rzeczy są przemyślane; służą zatem jakiemuś celowi.

Mógłbym powyższe dowody skwitować : Non credo, guia absurdum (jak łatwo zauważyć do Tertuliana dorzuciłem na własną rękę „non” – nawet nie wiem czy to po łacinie…)