Pomijając językowe wtręty (także dla mnie dość niesmaczne, co zaznaczam Zetorze – zanim nazwiesz suką kobiete, pomyśl że tak ktoś mówi o Twojej matce, a potem haltuj szamot) dość ciekawa analiza.

W kwestii pobocznej (choć dla mnie ciekawej) – a więc przegranej Japonii, stoję na stanowisku kontestowanym przez Ciebie. Japonia przegrała wojne na długo przed zatopieniem Arizony. W momencie zamrożenia japońskich aktywów oraz nałożenia embarga gospodarczego na ropę, jej los jako kraju całkowicie zależnego od importu surowców był przesądzony. Amerykanie parli do wojny, tyle że musieli zmobilizować społeczeństwo. Nastawione bardzo pacyfistycznie i wrogie mieszaniu się w “nie nasze” wojny. Potrzebny był atak ze strony Japonii. I został na niej niejako wymuszony. Zeby było jasne – ja nie usprawiedliwiam imperializmu japońskiego, co wiecej – uważam barbarzyństwa Japończyków za dorównujące ludobójstwu bolszewików i nazistów. Ale w sytuacji politycznej i gopodarczej lat 30, Japonia nie miał w praktyce innego wyjścia, jak rozpocząć wojnę. Potem było TORA TORA TORA i słowa admirała Yamamoto o “budzeniu olbrzyma”. Jako wybitny strateg i dowódca, Yamamoto wiedział, jaki musi być koniec wojny. I był. Zaraz po “dniu hańby”, do punktow werbunkowych zgłosiło sie PARĘ MILIONÓW rekrutów. Cel osiągnięty. Wojna i złamanie Japonii (odwleczone w czasie) dokonane. Potem poszło gorzej, bo w Chinach wygrał Mao. No ale tego nie zakładano. O wojnie wietnamskiej napisano milion analiz. Z punktu widzenia wojskowego – przerwano wojne w chwili gdy zaczeto ją wygrywać. Przegrano w USA, a nie na polach bitew. Jako ciekawostke podam tylko, że w końcowym okresie wojny, siły Vietcongu na terenie Wietnamu Południowego składały się już praktycznie w całości z żołnierzy Wietnamu Północnego. Już bez bazy i wsparcia ludności, wobec której VC zachowywał się wrogo. Ale nie o tym.

Co do porażki McCaina. Przegrali Republikanie. Wyniki wyborów uzupełniających to potwierdziły. Patrząc na wyniki Republikanów, można by nawet powiedzieć, że McCaine osiągnął niesamowity wynik. Ale zasadniczo – nie miał w mojej opinii żadnych szans. Nie udało się pozbyć garba w postaci Busha. Dla większości wyborców, to nadal był wybór Obama (zmiana, nawet iluzoryczna) kontra Bush (kontynuacja mimo wyszystko). Kryzys finansowy pozbawił McCaina resztki szans. I nie wierzę, by McCaina było stać na veto wobec planu Paulsona. Poziom powiązań, przesycenia świata biznesu i polityki, wsparć i zalezności jest nam całkowicie nieznany. Możemy podejrzewać i snuć. To wszystko. Ale fakt udzielenia pomocy Bankom był przesądzony (choć różna mogłaby być forma – od trzykartkowej pierwotnej, po siedemsetstronicową pare dni później – na ten temat to Kazimierz ma coś do powiedzenia więcej i mądrzej) – jak sobie wyobrażasz zmianę zdania zaraz po wyborach? Na taki numer, nawet w imię zdobycia Prezydentury, to McCaine sobie pozwolić nie mógł.

A tak na zakończenie. McCaine jest chory. Poważnie chory. Wątpliwe, czy wytrwałby do końca kadencji. A wiceprezydent… Brrrr…. Chyba lepszy Obama.
Za wskazanie powyższego dziękuje… Komu wie ten, komu dziękuje.

Pozdrawiam.