Skoro wraca Pani do pisania na TXT, Pani blog otrzymuje z powrotem pełne uprawnienia. Tak to działa jednakowo dla wszystkich.

P.S. no chyba że to ma być pożegnanie, proszę się zdecydować i określić.

.. że umiera pani razem ze mną.
Swoim ( mną ) punktem odniesienia.
W blogosferze, rzecz jasna, bo żeby nie było..
I jakieś 20-letnie siusiumajtki żeby z tego nie robiły afery…

Dlaczego miałabym “się określać”?
To chyba z regulaminu nie wynika?
Sadzę, że obserwacja aktywności blogowej i podejmowanie w związku z tym decyzji, co do zakresu uprawnień blogerów, to wolna wola adminów. Skoro chcą tracić czas na akurat taką aktywność – nic mi do tego.
Zwłaszcza, że gdy podejmowano wobec mnie wcześniejsze decyzje – nikt mnie o “określenie się” nie prosił, nawet przez pocztę wewnętrzną.
Chciałby Pan, żebym się pożegnała?

Tylko widzę, że mnie próbuje ktoś (czy to Pan?) utrzymać przy życiu. Tekstowiskowym, oczywiście. A Pana?

A siusiumajtka – daj Boże, żeby stare pierdoły potrafiły tak używać słowa, jak ona.
I rozumu.Też.

wykorzystam gościnny blog Renaty, żeby powiedzieć, że akurat te dwie decyzje uważam za bardzo sensowne.

Zielona strefa jest zabójcza sama w sobie :)))

To sobie dołożyłam pięć. Lubię gwiazdki. Tylko dlaczego one są czerwone?
Ktoś tu ma jakieś skłonności?
I czy aby nie jest to niedozwolona propaganda polityczna?

Doprawdy?

na Salonie roi się od większych wariatów i to po różnych stronach barykady:)

A to dziękuję, zawsze to miło gdy coś się spodoba, prawda.

Każde blogowisko jest grajdołem. Ze swoja hierarchią, “dolami” blogerskimi, gwiazdami, sympatiami, animozjami, wkurwianiem i podbechtywaniem, ambicjami, kompleksami itp.itd.
Nie są wolni od tego ani blogerzy, ani komentatorzy, ani admini, ani czytelnicy.

Ale też właśnie O TO DOKŁADNIE CHODZI!

Można sobie sympatycznie gaworzyć o niczym, można się kłócić całkiem ostro.
Można – TEORETYCZNIE!
Bo na przeszkodzie staja gusta, ambicje i te wszystkie wymienione na wstępie cechy “ciał decyzyjnych”.
Umiejetność lawirowania miedzy tym, co sie chce powiedzieć a tym w jaki sposób będzie sie ograniczanym w mozliwościach swobodnej, WOLNEJ wypowiedzi – to zabawa przynosząca mnóstwo wiedzy o ludziach.

Masz rację: ani S24 ani TXT nie jest wolne od takich właśnie wad.
Ale popatrz ile dobrych tekstów powstaje i tu i tam. Popatrz czym tu i tam się żyje.
Czy tam ktos zajmuje się tym co piszą w TXT?
Jak myślisz dlaczego nikogo to nie interesuje?
Przecież nie z zazdrości.

Zapowiadało się fajnie.
Myśle, że nie bez znaczenia stały sie sprawy finansowe i zbudzone nimi poczucie władzy.
Nie da się wkurzającymi mnie zresztą, bo sa takie straszliwie ZASTĘPCZE, “jutubkami” zastąpić SŁOWA.Autorskiego słowa.
Dlatego TXT przegrywa.

Chcesz wiedzieć co widzę tutaj?
No to już wiesz.

Grzesiu drogi!

Wspólny blog I & J

Ostatnia rzecz, bo o TXT gadać mi się nie chce, ni o salonie 24.

Ja widzę i dostrzegam wady TXT, ale w sumie zaprzyjaźniłem się z TXT więc te wady mi aż tak nie przeszkadzają jak w przypadku Salunu, który jest dla mnie ciałem obcym.

Podobnie w realu, przyjaciół się nie zmienia, akceptuje się ich mimo wd, czasem nawet można polubić te wady (ja przynajmniej tak mam)

Znikam, miło było pogadać po przerwie:)

Pani odpowiedź niestety nie pomogła mi zrozumieć Pani intencji, ale zgaduję, że pomimo posiadania tak beznadziejnej opinii o TXT, znajduje Pani jakieś powody, by nas odwiedzać i dzielić się swoimi przemyśleniami. To na swój sposób miłe.

Dziękuję za odpowiedź.

Jeśli Pani tak naprawdę widzi tutejszą rzeczywistość jak to Pani opisała, to jestem w sumie rozczarowany.

Naprawdę spodziewałem się po Pani większej przenikliwości i zdolności do oddzielania własnych wyobrażeń czy domysłów od rzeczywistości i sporo z tego co Pani pisała o TXT czy o mnie traktowałem z przymrużeniem oka, ewentualnie odbierałem to jako rzeczy mówione w konwencji charakterystycznego dla Pani żartu.

Mówiąc krótko – Pani wyobrażenie mija się z rzeczywistością.

Nie kwestionuję oczywiście Pani prawa do subiektywnego spojrzenia i wyciagania wniosków jakie Pani odpowiadają, stwierdzam jedynie, że w swojej ocenie zarówno historii TXT, posunięć administracji jak i moich motywacji itd. pomyliła się Pani zupełnie.

Nietrudno zauważyć, że wcale nie staram się być wobec Pani miły, wprost przeciwnie, ale w końcu ile można gadać “na słodko” – zatem ufam, że potraktuje to Pani jako szorstkie uprzejmości, a nie powód do urazy.

Nie pisze Pani tutaj od roku, bo przecież tych paru sondażowych wrzutek nie liczmy.

Powiem wprost: zaglądając czasem na Pani blog na S24 nabrałem przekonania, że właśnie tam jest woda w której Pani uwielbia pływać, niezależnie od tego jak absurdalnym tworem stał się S24 dzięki temu, że za blogerów – publicystów robią tam aktywni politycy i urzędnicy państwowi.

Na TXT sprawę postawiliśmy jasno – nie ukrywamy swoich poglądów jak to robią gdzie indziej, pozując na bezstronność, ale nie zgadzamy się na to, by prowadzili tu agitację polityczną pod pozorem blogowania ludzie będący członkami jakiejkolwiek partii.

Widzi tu Pani wiele rzeczy, których nie ma. Ja nie będę tych Pani wyobrażeń prostował, bo to raczej zbyt trudne. Odpowiadam natomiast ze swojej strony zupełnie szczerze i jasno, na ile umiem.

Ja nie potrzebuję do niczego ludzi, ponieważ nie traktuję ludzi jak przedmiotów. Mam raczej nadzieję, że to ludzie potrzebują tego miejsca i kogoś, kto o nie po gospodarsku dba.

Pani interpretacyjne okulary polityczne tak Pani wykrzywiły obraz, że to jest aż trudnie do uwierzenia. Nie sądziłem, że Pani to na serio tak odbiera.

O ile ma Pani zamiar mieścić się w ramach wyznaczonych przez regulamin TXT, nie widzę żadnych przeszkód, by czuła się Pani na TXT dobrze.

Pozdrawiam.

Trwa Pani przy swoim widzę, no i OK, to ja przy swoim.

Regulamin to nie kwestia samopoczucia, chodzi tylko o to, że każdy kto go przestrzega może tu robić co chce i nigdy nawet nie spotka admina. Admin to admin, nie posiada samopoczucia, co innego Sergiusz, prawda, prawdopodobnie.

P.S. Pani tych politycznych okularów nigdy nie zdejmuje chyba, Pani się odważy czasem, zachęcam :)

Pozdrawiam

Teraz to już Pani brnie do przesady w psychologizowanie i wpada w tę charakterystyczną manierę wpierania rozmówcy swoich opini jako faktów. Niech Pani nie przesadza, tu niewiele da się nowego powiedzieć, skoro wymieniliśmy się opiniami i oboje zadeklarowaliśmy, że przy nich pozostajemy – i na tym się zatrzymajmy, niech czas je zweryfikuje.

Co do pytania o przynależność partyjną – nigdy nie odgaduję, bo i niby jak. Ale jak ktoś się podpisuje imieniem i nazwiskiem i pisze wyraźnie że jest posłem czy wicepremierem albo przynajmniej przyznaje się sam do przynależności partyjnej, to co tu zgadywać? Na TXT nie ma miejsca dla nikogo, kto jawnie zajmuje się polityką i do partii jakiejś należy – no chyba, że ktoś taki pisałby o czymkolwiek poza polityką. Takie cuda jak polityk czy aktywista partyjny udający publicystę to tylko na S24 są możliwe.

Propagandę łatwo rozpoznać – jeśli ktoś bez względu na porę dnia i roku oraz niezależnie od tego która partia akurat ma przewagę w Sejmie wali jak w bęben tendencyjnie w jedną stronę, nawet nie udając obiektywizmu publicystycznego to co to jest jak nie propagandowa katarynka mieląca w kółko to samo? Nie tu.

I na dobranoc: Admin nie jest w stanie odczuwać wobec Pani żadnej opozycyjności politycznej (niechże Pani choć na 5 minut zdejmie te polit-okulary), ponieważ Admin ani służbowo ani prywatnie nigdy nie był, nie jest i nie będzie ani członkiem ani nawet sympatykiem żadnej partii.

To Pani nie dostrzega, że rozmawia z odwiecznym konstruktywnym anarchistą? :)

Dobrej nocy!

Na mój gust to np Zielonym Kolorem mógłby być oznaczany blogger aktywny, cenny, mądry, wartościowy. Po jaką cholerę wyróżniać nieaktywnych? I w ogóle po co się niepiszącymi zajmować. Niech se te blogi siedzą, nikomu nie wadzą.

Muszę przyznać, że to dziwne podejście.
ZObaczymy co zgotuje nowe urządzenie.

Cała Pani RRK. Dopóki ktoś jest anonimowy (nie wiadomo czy jest kierowcą tramwaju czy motorniczym autobusu albo burmistrzem w Zielonej Górze), ale nie uprawia tego co, opisałem jako propagandę, nie ma problemu, regulamin TXT krzywdy mu zrobić nie da.

Jeśli ktoś jest członkiem partii (dowolnej), jest znany z imienia i nazwiska i chciałby pisać swoje subiektywne felietony polityczne nieodmiennie walące w jego politycznych przeciwników, to niech to robi w miejscach, których lokalne zasady i kwasy na to pozwalają, bo na TXT jest taka zasada, że się nie pozwala.

Jeśli ktoś się spodziewa, że będziemy bezpłatnie użyczać przestrzeni do działalności jawnie politycznej, to zwyczajnie się myli.

Jeśli komuś myli się wolność słowa w przetrzeni publicznej, wliczając Internet, z zasadami i kwasami ustalanymi na kameralnym blogowisku TXT, to ma problem, który musi rozwiązać we własnym zakresie.

Jeśli komuś się zdaje, że zasady i kwasy TXT dotyczą nie każdej partii, to jest w błędzie, dotyczą każdej partii, w tym Partii Błękitnych Krasnoludków.

Jeśli ktoś nie dowierza, że TXT nie jest blogowiskiem politycznym, ale celowo i umyślnie anty-politycznym, a do tego anarchizującym towarzystwem wzajemnej adoracji, to niech nie dowierza, ale niech nas nie zanudza próbami nawracania na jedynie słuszną orientację polityczną, jaka by nie była. Nie damy się, bo nie, nie, nie, nie, nie, nie.

To wszystko w temacie, bo się zaczniemy powtarzać i całkiem znudzimy czytelników.

Pozdrawiam!

“Jeśli komuś się zdaje, że zasady i kwasy TXT dotyczą nie każdej partii, to jest w błędzie,

“Jeśli ktoś nie dowierza, że TXT nie jest blogowiskiem politycznym, ale celowo i umyślnie anty-politycznym….”

No tymi zdaniami to mnie Pan powalił....
Uśmiałam się , jak norka…..

Przecież wystarczy poczytać... by widzieć, że: “dotyczą każdej partii…” ZA WYJĄTKIEM....

No tak,. ale trzeba by czytać TXT.
Nie sądzę by ta rozmowa znudziła czytelników. A jeśli nawet.. to co z tego?

Pozdrawiam

Anarchista na stanowisku publicznie się tak właśnie SAM określił.
A kto niby jest tą “aktywistką na wycieczce”? Ja?
Gdybym chciała pokusić się na ocenę, na bardzo poważna ocenę Twojego komentarza napisałabym:

Marlocie, czy Twój komentarz nie przekracza granic zwyczajnej złośliwości i czy nie jest wskazówką dyskredytującą świadomie i celowo – w tym miejscu, przy tych narzuconych tutaj zasadach – nie jest tym samym, co pokazanie palcem: oto aktywistka, GROZI NAM ZAKAZANA PROPAGANDA PARTYJNA?
Zwłaszcza, że jak zauważyłam tu dobrze widziana jest propaganda ANTYPARTYJNA. Pod warunkiem, że dotyczy JEDNEJ partii.

Ale, że wiem, że jesteś człowiekiem niezwykłej subtelności i chcesz słodkiej zgody i świętego spokoju (przynajmniej jeszcze przez sześć dni) – do czego ma się nadejście wiosny przysłużyć – napiszę, że Ciebie aktywistę na wycieczze nigdy bym nie nazwała. O nie. Nie na wycieczce!
:-)))

Pozdrawiam serdecznie

Dyskusja bardzo interesujaca. Przyznam, ze ze zdziwieniem odkrywam anarchistyczne inklinacje Admina.

We Francji Federacja Anarchistow skupia glownie skrajna lewice, rewolucyjne mlodziezowe odlamy Parti Komunistycznej, rewolucyjnych syndykalistow mieniacych sie roznymi odcieniami czerwieni, wojowniczych antykapitalistow.

A w Polsce ?

W Polsce każdy może sę określić dowolnie, niekoniecznie adekwatnie.
I jak widać, każdy może określić ( zaszufladkować) każdego – też niekoniecznie właściwie.

W Polsce to absolutnie NIC nie znaczy.
To kwestia SUBIEKTYWNEJ oceny.
Także naszego admina.

sama popieram (bo co mam zrobić?) liberalną demokrację, z praktyki życiowej jestem anarchistką, o leciutko faszystowskim sznycie ;-) Chevalier jest, o ile pamiętam, konserwatywno-liberalnym socjalistą, to w sumie Sergiusz jako konstruktywny anarchista też jakoś mnie nie dziwi…

Renato, powiem Ci, co wiem skądinąd – merlot Cię pasjami lubi i na pewno ostatnie, co przyszło by mu do głowy, to Ciebie obrażać :-) co oczywiście nie zmienia faktu, że obrazić się na niego możesz. Każdy ma wolną rękę w tej materii, prawda…

Całe to blogowisko przeżywa ostatnio okres, klimakterium i kryzys wieku średniego jednocześnie.

Dajcie spokój…

;P

Merlot to jest dobry duch Tekstowiska i najbardziej cierpliwy, łagodny i wyrozumiały bloger jakiego znam:)

Przebija go jak wiadomo tylko święty Franciszek blogosfery czyli ja, he, he, to taki nieudany żart.

jak jeszcze zakablujecie, że pasjami lubię anarchistycznych adminów, to pałając rumieńcem ucieknę na wycieraczkę przed wejściem na pocztę, licząc, że mnie tamtejsi z litości wpuszczą i przed zbytnią sromotą uchronią...

wy macie być Żelaźni. Prawie jak Meggy, okładająca europarlamentarzystów torebką: “I want back my money!”.

Czy wspominałam, że o ile nie cierpię miodku, to pasjami uwielbiam oliwę?

Jesli chcesz to pozycze Ci moj banerek:) Szepnij tylko slowko.

To w końcu mam tę czerwień, czy jej nie mam?

Przecież ja się wcale nie wypieram bycia ciotą. Wystarczy luknąć na moje komentarze w tym wątku ;-)

Tym razem narażę się Renacie… jutubka:

Nie mylić czerwoności bloga z czerwienią kartki arbitra. I nie mylić z regułami w piłce kopanej. Tu wszystko jest inaczej niż gdziekolwiek.

Merlot mnie nie obraża.
Merlot mnie USTAWIA.
A przynajmniej próbuje wkleić w szereg.
A ja w szeregu – to absurd.

Na TXT nie ma czegoś takiego jak temat dopuszczalny. Wystarczy odróżniać pisanie o czymś od propagowania i eksponowania. Podobnie wystarczy odróżniać praktykowanie ataków personalnych od ataków personalnych, żeby nie oglądać kartek arbitra.

Pozdrawiam!

normalnie gabinet psychoterapii pod wieżą św. Anny.

Za pół godziny będę jechać po Plantach, to mogę pomachać :)

Dobrze, czy wklejając cytat z Ernsta, propaguję i eksponuję treści niedozwolone, ili nie?

“Wystarczy odróżniać pisanie o czymś od propagowania i eksponowania.”
I Pan to ODRÓŻNIA? Naprawdę???

A jak w takim razie z przepisami kulinarnymi?
To tylko pisanie, czy już propagowanie i nie daj Boże, eksponowanie?

Admin odróżnia. Ale na kuchni się nie zna. Od tego są kobiety na świecie. No widzi Pani, trudno za takim adminem nadążyć.

Pozdrawiam!

Autocytat :

“ Taki, kurwa, anarchista a pastuje buciki”

Wspólny blog I & J

to ja mu jeszcze pokażę. Anarchista MCP – bardzo rzadki przypadek…

Dodanie Mireksa ( wraz z “Inką” – nie wiem kim jest Inka)- dowodzi , że jeśli już mamy mówić o aktywistach ( w tym przypadku płci przeciwnej) – to jesteś aktywistą nawet zdecydowanie bardziej niż Mireks.
Przy całej swojej ślicznej subtelności, pozornym byciem poza, ciepełkiem, Remizą, tematami pobocznymi, błyskotliwością ogromną – tak umiejętnie, tak mimochodem, tak nienachalnie, tak z wyczuciem, tak “może się nie kapnie”, tak “bez intencji” – AKTYWNIE realizujesz politykę. W imieniu i na rzecz – baaaardzo konkretnie.
Nie Mireks – ale właśnie Ty.

Porzućmy zatem na tę chwilę te uwodzące niedomówienia, tę lekkość dialogu, ten filozoficzny zapaszek – i tak prosto z mostu…

Co do mnie – nie czuję się w żadnym stopniu aktywistką.
Aktywiści, jak raczyłeś nie zauważyć ( ach ta Twoja subtelność) z reguły są wyrazicielami poglądów grupowych.
A ja zwykłam wyrażać własne opinie, nazywając rzeczy po imieniu.

To nic osobistego – po prostu lubię jasne sytuacje.
A nie lubię, gdy ktoś mnie wciska w przez siebie samego uszyte kostiumy.

się Renato z Tobą przywitam ;-)

i podzielę refleksją, którą się już ostatnio z Grzesiem dzieliłem.
Znaczy, że w każdym z tych blogowisk naszych internetowych coś ciekawego jest i tej ciekawości nie określa ani ilość piszących tam osób, ani coś, co jest niewykrywalne i co nazywają różni jakością, ani cokolwiek innego łatwo uchwytnego…

Są wszędzie po prostu ludzie i zachodzące pomiędzy nimi jakieś specyficzne internetowo-realowe relacje – korelacje.

No i Ty do tej specyfiki, tu i tam, też kolorytu sobą jakiegoś dodajesz…

Życie po prostu i tyle ;-)

pozdrowienia

Wcale nie trudno. A nawet przeciwnie. Nie bardzo widzę potrzebę nadążania. Raczej mam widok dość statyczny.

Mam wątpliwości co do znaczenia słów “zna się” lub “nie zna się” – ale chwilowo nie zamierzam drążyć tego tematu.
Pozdrawiam

padł kultowy tekst Igły: “szanowna Gretchen pomyliła mnie, zapewne, z polędwiczką?”

Dopalam i lecę

“Są wszędzie po prostu ludzie i zachodzące pomiędzy nimi jakieś specyficzne internetowo-realowe relacje – korelacje”.

Dokładnie to miałam na myśli pisząc moją notkę.

I masz rację, że to samo życie, po prostu i tyle.
:-)

Pozdrawiam

A propos – a gdzie jest Tarantula?

Ale Ty diagnozę jakąś stawiasz.

A ja Ci właśnie trochę o tym, że ta diagnoza nie ma racji bytu.
Chociażby dlatego, że ciężko zdefiniować co to znaczy umierające blogowisko…
I nie wiadomo chociażby tym samym jak to się mierzy ;-)

pozdrowienia

tzn. odwróć się od ekranu…

Pan Tarantula jest też tu

I w dobrym, widzę, jest towarzystwie.
Przy okazji pozdrawiam go serdecznie.

- Wrzuciłeś Grzesiu list do skrzynki, jak prosiłam? – List, proszę cioci? List? Wrzuciłem, ciociu miła! – Nie kłamiesz, Grzesiu? Lepiej przyznaj się kochanie! – Jak ciocię kocham, proszę cioci, że nie kłamię! – Oj, Grzesiu kłamiesz! Lepiej powiedz po dobroci! – Ja miałbym kłamać? Niemożliwe, proszę cioci! – Wuj Leon czeka na ten list, więc daj mi słowo. – No, słowo daję! I pamiętam szczegółowo:
List był do wuja Leona,
A skrzynka była czerwona,
A koperta…no, taka… tego…
Nic takiego nadzwyczajnego,
A na kopercie – nazwisko
I Łódz… i ta ulica z numerem,
I pamiętam wszystko:
Że znaczek był z Belwederem,
A jak wrzucałem list do skrzynki,
To przechodził tatuś Halinki,
I jeden oficer też wrzucał,
Wysoki – wysoki,
Taki wysoki, że jak wrzucał, to kucał,
I jechała taksówka… i trąbił autobus,
I szły jakieś trzy dziewczynki,
Jak wrzucałem ten list do skrzynki…
Ciocia głową pokiwała,
Otworzyła szeroko oczy ze zdumienia: – Oj, Grzesiu, Grzesiu! – Przecież ja ci wcale nie dałam – Żadnego listu do wrzucenia!...
/ Julian Tuwim/

tylko o blog Tarantuli na PR, chyba że mam totalna amnezję i tam nie pisałem:0

Zresztą autor bloga nie musi dopuszczać wszystkich komentarzy w sumie, jak nie chce.

Nieważne w sumie.

Pozdrówka.

No proszę – jeden z ulubionych wierszyków mojego synka…

I jak za każdym razem toto czytam, to mam takie dziwne wrażenie, że dużo, dużo większe kłamstwo, to ta dorosła ciocia zrobiła wmawiając biednemu Grzesiowi jakiś list.

Jak dla mnie, to w tym wierszyku widać jak na dłoni całą tę wstrętną hipokryzję dorosłych ;-)
Grześ został w nim najnormalniej w świecie wkręcony w złych zamiarach przez ciocię o czym się w ogóle nie mówi!

O!

pozdrowienia

może ja nprawde coś skopałem, a może Tarantula nie chciał mojego komentarza?
Przecież to nie obowiązek czytać Grzesia, szczególnie tekst w stylu “piękne zimowe krajobrazy, dzięki”
Acz czasem człowiek takimi gupotkami się nawet przejmie:)

Słucham sobie w Trójce,

(Przepraszam szanowną autorkę za youtubka:)
martini jeszcze w szklance na dnie jest:)
wszystko by było pięknie, gdyby nie perspektywa wstawania o 5.30.

Idem spać więc.

Aż się uśmiechnęłam szeroko.
Bo i ja w dzieciństwie strasznie się na tę ciocię oburzałam.
A Mama cierpliwie mi tłumaczyła, że ciocia chciała tylko sprawdzić prawdomówność Grzesia, bo pewnie miała WCZEŚNIEJSZE podejrzenia co do niego.
Ale jakoś nie przekonywało mnie to. Czułam niesprawiedliwą władzę cioci nad Grzesiem.

Ale mimo mojej buntowniczej natury wobec jakiejkolwiek władzy nade mną – dziś wiem, że i Grześ nie był bez winy.

Zwłaszcza gdy słyszę innych Grzesiów, którzy też coś widzieli, tez coś wiedzą i też są pewni, że “ten list” wysłali.

Pozdrowionka

No wiesz co.
Grześ, to przecież dziecko.
O żadnej winie nie można tu mówić.
Dzieci i ich zachowanie, to jakby na to nie patrzeć wypadkowa zachowania dorosłych i to nie przez przypadek to oni winni są wszelkich dziecięcych przewinień ;-) ...

pozdrowienia

No ta, ale…
Jeśli by ciocia nie podjęła “walki” z dziecięcą skłonnością do kłamstwa i konfabulacji ( niech będzie, ze przejętych ze świata dorosłych) – to z Grzesia wyrośnie stary kłamczuch, insynuator, konfabulator, bez zmrużenia oka rzucający oskarżenia, wypowiadający opinie, “mający” kompromitujące innych dowody – znasz takich dorosłych?
Bo ja znam!
Widać wychowali się w świecie wyjątkowo parszywych dorosłych – i nie znalazla się w tym świecie nawet jedna ciocia, ktora by ich usiłowala wychować na przyzwoitych ludzi.

Nie upieram się, że akurat ta metoda jest właściwa. Pewnie jest całkiem sporo innych, lepszych metod wychowawczych.
Istotą sprawy jest to, że gdy widzimy kłamstwo, oszukiwanie, posługiwanie się niegodnymi metodami całkiem dorosłych ludzi a zwłaszcza osób publicznych – to wiemy z cala pewnością, że w ich domach NAWET takiej cioci , niezbyt udanie dbającej o moralność nie było.
Ci prawda, tak sobie myślę, że gdyby taka ciocia tam była, to ci ludzie z pewnością i ludzie nie znaleźliby się na tych pozycjach, na jakich sie znaleźli. Na przeszkodzie stalaby ich własna przyzwoitość.
A tak, skoro jej brak….

Trochę nie wiem po co to rozdzielać.

Jeśli ktoś często używa kłamstwa to staje się zakłamany – proste ;-)
Jeśli dla kogoś kłamstwo jest narzędziem do realizacji czegoś, to też jest zakłamany…
Kłamstwo jest po prostu niezbędną częścią składową zakłamania i tyla…

pzdr

Litości!!!
Wspólny blog I & J