...zarżałem sceptycznie…

Dla mnie Gross jest Polakiem. Też. Niezależnie jak sam czuje…

A z Rozwadowskim miałem swoje boje, aż do wycinania komentarzy i pisania per “ten na R”. U drachy się nawet dziś wpisałem – czysto po endecku. Dziadek by mnie za to obsobaczył i długo bym mu przy bimbrze musiał tłumaczyć, że to była tylko prowokacja. Tak jak się tłumaczyłem Mireksowi.

He, he, he.
:)

...zupełnie uprawnione…

To wszystko nie daje mi i tak odpowiedzi na pytania, które sobie stawiam a tą notką wszystkim skonfederowanym.

Dlaczego jesteśmy narodem filosemitów lub antysemitów a tak mało u nas neutrosemitów, którym wisi pochodzenie a w każdym obywatelu polskim, zwłaszcza, jeśli rodzina jego od pokoleń żyje w naszym kraju, płaci podatki, służy w wojsku, leczy współobywateli, pisze dla nas książki nie widzimy Polaka?

Drugi.
Igła

proszę wpisać na listę rezerwową.
Z powodu nieusprawiedliwionych nieobecności.

Nawet do klubu Zgreda nie chciała się dołączyć?
Błąd taktyczny.
Oczywiścicie do naprawienia.
(choć na pewnych warunkach!!)
(te są znane Lorenco, ma je gdzieś w notatkach prababci, może znajdzie? )
Igła

Dobra uwaga.
Mnie też brak tych barw, smaków i klimatów.
Polska to mozajka jest a nie Prawdziwi Polacy.
Bez nich Polska była by lepsza.
Igła

W takim razie całkiem wycofuję swój akces :P

...neutronów! To postawi na zupełnie innej płaszczyźnie rozmowy o “Strachu”...

Zabieramy się więc do lektury. Oczywiście, jeśli ktoś jest zainteresowany. Miskotowi wypadałoby zeskanować, ale ja się nie podejmuję, bo to za dużo roboty. Kserowanie też uciązliwe, zwłaszcza gdyby Mu próbować zrobić kopię na papierze toaletowym…
:)

Za kare wyżenić ich z krewniakami Dellilah, która sie okopała, na z góry znanych pozycjach.
Z tego zrodzi sie te pokolenie, które podbije Wyspy Owcze oraz zneutralizuje Majorkę.
Oczywiście wykupując tamtejsze nieruchomości od popiardujących przy piwie i kiełbaskach Niemców.
Co do Niemców, to Lorenco wie więcej.
Igła

Bo niby jak tu panią zachęcić panią do bywania na txt?

No jeszcze Mad Dog zostaje?
I to dopiero byłby klops.

Igła

Heh, proszę po nickach.
Podusimy razem.
Razem, raźniej.
No i te doznaniaaa, ach..
Igła

Jak widzę koterie się zaczynają zawiązywać w celach niecnych. I kto rej wodzi – oczywiście Igla, niewiasty zacne na zle drogi sprowadzając. I intrygi pletąc. W ogóle knując. Knuj jeden!

Pozdrawiam serdecznie Damę Delilah i Pana Iglę tudzież

Pan coś zakładasz, Panie Lorenzo?
A ja nic o tym nie wiem?
A Pan Igła knuje?

Na rewolucję sę Panu zbiera, Panie Lorenzo?
W Krakowie?

Niech Pan uważa, żeby się to rabacją nie zakończyło…

PS. Pani Delilo, faktycznie jest idea powołania klubu osób zaawansowanych “Zuzanna i Starcy” i względem starców mamy komplet. Igłą jako najmłodszy ma donosić temofory.

Ale jest ciągle nabór na Zuzannę.

Wpuszcza ten Pan Igla w maliny niczego nie podejrzewającą Dame Delilah, że niby ją do Klubu Zgreda czy Stetryczalego Hipochondryka przyjąć nie chcemy. A oba kluby przecież pomyslu zacnego Pana Yayco są, ja tylko Zuzannę pozwolielem sobie dolożyć.

Więc gdyby stowarzyszyć Zuzanny (w wiekszej liczbie) ze Starcami, to moglibyśmy Pana Iglę nieco spacyfikować, o Szalonym Psie nie wspominając.

Pozdrawiam niewatpliwie

jakby Pan Grześ się troszkę przyochajtnął, to mimo lewicowej frazeologii by się nadał, zwłaszcza , że zamiast lwów mamy tylko takie paskawe, a i to tylko jedną osowiała sztukę, więc to dla Pan Grzesia ułatwienie by było…

Pozdrawiam starannie

Jest to trochę moja przeklejka, ale chcę, aby na problem antysemityzmu spojrzeć nieco szerzej. Zarówno Gross a przede wszystkim jego oponenci omawiają sytuację socjologiczną na schyłku II WŚ i w początkach PRL. W dyskusji antysemici (?) stosują argumenty kierowane ideologią. Nie widzą oni przecież stopnia analfabetyzmu, ciemności i zacofania na polskiej wsi i w slamsach wielkich miast przedwojennej Polski. Nie widzi faszyzujących rządów nie reagujących na szalejące bojówki prawicowców, pogromy Żydów i na “ghetta ławkowe”. Nie widzi istotnej roli kleru wmawiających zabobony szlejącej i ogromnej w swej ilości ciemnocie. Nie widzi zwyrodnień sumień spowodowanych wojną i codziennym obcowaniem ze śmiercią.Widzi za to jako jedyną przyczynę drugiego “holocaustu” tzw. “komunę”. No i tak trzymać.

W indeksie znalazłem Hermana Perla, zeznającego w 1948 roku w Koszalinie na procesie niemieckich ludobójców z Brzeżan. I nic więcej.

Herman Perl był bliskim przyjacielem moich rodziców. Jego synowie Janek (!) i Bumek (Beniamin) byli moimi kolegami. To byli jedyni Żydzi, których znałem od dziecka. wyjechali na rok, dwa lata przed marcem 68 do rodziny w USA. Przez długie lata moja Mama korespondowała z panem Hermanem. Do śmierci prenumerował wrocławskie Słowo Polskie, które raz na dwa miesiące dopływało do niego wielką paczką.

Pytałem Mamę, czy pamięta z rozmów z Hermanem skąd pochodził. Niestety, pamięta tylko, że “gdzieś ze wschodu”. Pytałem przyjaciólkę, pochodzącą z Brzeżan, o Perlów, ale nie pamiętała takiej rodziny. Pamięta natomiast inne straszliwe historie zagłady brzezańskich Żydów i przykłady wrogiego antysemityzmu, nawet we własnej rodzinie.

Książka Grossa nagle stała się dla mnie, tym jednym krótkim zdaniem, żywym łącznikiem z człowiekiem, którego znałem. Mama wspomniała tylko opowieści pana Perla o ukrywaniu się w chłopskiej rodzinie, w ziemiance w której przechowywano ziemniaki. O dniu, w którym mało ich nie wykryła nagła rewizja Niemców.

Pani Malcia, żona Hermana, po śmierci męża w Pawtucket, zajęła się malarstwem (!) i stała się znaną w regionie artystką naiwną. Ciekawe, co przedstawiała na swych obrazach? Moją mamę nauczyła gotować karpia po żydowsku. To dzięki niej na naszym wigilijnym stole królował faszerowany karp w galarecie, do którego jadaliśmy chałkę. Do dziś dla mnie karp w galarecie musi mieć słodkawy posmak rozgotowanej cebuli i rodzynek.

Perlowie odwiedzali nas chętnie w święta katolickie, gdyż byli smakoszami polskich potraw, którymi Mama ich zawsze szczodrze częstowała. Ten żydowski świat Wrocławia, znany mi tylko z kontaktu z tą jedyną rodziną, żyje już tylko we mnie i w mojej Mamie. Ojciec od wielu już lat z panem Hermanem spaceruje wśród gwiazd, wspominając Buczacz, Tarnopol i Brzeżany…

Tak naprawdę to jeszcze nawet nie zacząłem czytać “Strachu”, tylko przekartkowałem spis treści i indeks. I od razu znalazłem atomy wspomnień z mego życia.