Nicki mają nazwy różne – coś mają znaczyć. U mnie zupełnie bez polotu – ot pierwsze litery imienia, czyli “jot” i nazwiska, czyli “esz” sklejone w nick. Ale Igła to coś kłującego – pewnie nieprzypadkowo.

Wiele nicków może nas kierować w dzikie domysły, choćby banan czy wyrus albo i yayco. Lorenzo kojarzy mi się z włoskim renesansem, co u krakowianina cząstkowo może być trafne. Ale już 19zenek na pewno nie oznacza dziewiętnastolatka, bo ciągle podkreśla on swą dojrzałość a nawet wiekowość. A taki Nicpoń, choć pewnie jest nazwiskiem, to ciągle budzi we mnie podejrzenia, że to nick. Futrzak nie powinien być łysy, ale jeśli jest, to ma poczucie humoru.

Tylko Rozwadowski, którego nie lubię w pełnej nazwie pisywać, był dla mnie zgrzytem i uzurpacją chwalebnego nazwiska…
:)

jestem tajemnicza i nieodgadniona. Równie dobrze mogę być aniołem, jak i diabłem. Nikt nic nie wie i jest super!

...nic dodać, nic ująć!
:)

Z tym nazwiskiem i imieniem w sieci to jest jeszcze jeden problem, a mianowicie:

Ze trzy lata temu, gdy jeszcze nie było TXT ani Salonów24, pisywałęm na Interii.pl pod własnym nazwiskiem.

I jakiś gnojek w dyskusjach związanych z artykułami o pedofilii itp. zaczął PISAĆ pod moim nazwiskiem komentarze popierające pedofilów, sugerujące, że osoba o moim nazwisku ma skłonnośc do dzieci. I DOBRZE SIĘ BAWIŁ, wdając się ze mną w debaty stylu:

“NIE!!! xxxxxxx xxxxxxxxxxx to ja a nie on!”

Nie dałęm rady zrobić NIC. Dzwoniłem do Interii, do wydziału “internetowego” policji w Wawce.

Groch o ścianę, nie można zrobić w takiej sytuacji NIC. No chyba, ze poprzez SAMODZIELNE wykazanie w prokuraturze, ze ta osoba to nie ja. Czyli udowadniać, że nie jest sie wielbłądem. A to, że admini jednym kliknięciem mogli sprawdzić IP tego skur******a i ukrócić proceder?

Szkoda gadać. Przestałęm pisać i po kilku tygodniach gnojowi się znudziło. Od tego czasu pisałem pod nickiem i dopiero w Salonie się ujawniłem.

Tu to nie jest potrzebne, bo kto chce to i tak mnie na S24 znajdzie.

Poza tym kilku mnie widziało ;-)

Pzdr.

Na początku się krygowałem, ale ja wiem – po kilku miesiącach? w profilu dopisałem nazwisko. A wcześniej już w adresie www z salonu miałem nazwisko… zawierzyłem Igorowi Jankesowi ;-)

I świat się nie zawalił. Przede wszystkim konieczność logowania WYKLUCZYŁA możliwość, zeby ktoś pisał POD MOIM nazwiskiem.

Wada tego rozwiązania była jedna – kierownik działu gdzie pracuję grzebał trochę w sieci, ciekawska bestia, i była trochę nieprzyjemna rozmowa… oczywiście gość przypierdzielił się do wpisów i komentów robionych w czasie pracy.

Tylko nie przewidział jednego – że ja pisze w czasie przerw śniadaniowych i tzw. zwyczajowych przerw kilkuminutowych, gdy albo nie ma klientów, albo powinienem wyjść na papierocha jak inni.

Ale ja nie palę, więc co kogo obchodzi, co ja robię w czasie gdy inni se ida poklachać przy fajce?

Wydawałoby się, ze to OCZYWISTE, ze te kilka minut jest MOJE!

Ale to już inna historia.

Pzdr.

...ucieczka żony w nick przed własnym mężem!
:)
Moja Naj zupełnie olewa sieć i uważa, że to bagno, w którym grzęznę, zamiasta zająć się:
ogrodem,
garażem,
progiem w komórce,
malowaniem domu,
cyklinowaniem,
wymianą grzejników,
wymianą samochodu,
etc
:)

A skąd u Pana takie przeświadczenie? Z doświadczenia własnego?
Ja, na ten przykład, proszę o usunięcie mnie z tych niemal wszystkich przypadków. Bo to ja jestem teraz “od rozładowywania wagonów”, czyli – jak Jotesz napisał – od spraw związanych z:
“ogrodem,
garażem,
progiem w komórce,
malowaniem domu,
cyklinowaniem,
wymianą grzejników,
wymianą samochodu,
etc”

:)

Ale weźmy na warstat taki nick – Lorenzo.
Czy ktoś, na ten przykład z Mławy albo Sieradza, nie mówiąc o Goliznie nie miałaby jakich oporów nazwać się , że tak powiem w zagranicznym, niemym języku?
I tu problem jest, ze niektórzy chcą pod płaszczykiem działać.
Igła

bo to było tak, że na początku, ja niby udawałam, że mnie ten cały internet i blogi wcale nie wciągają i tylko Jacka notki ku rozweseleniu czytam.

A potem któregoś wieczoru postanowiłam mu zrobić psikusa i napisać komentarz dość kokieteryjny i podpisać się Alga, no i ślubny przeczytał, Panią Algą zatytułował, podziękował za komplementa i na końcu napisał, coś takiego:

“p. Algo, jakkolwiek dziwnie to brzmi”.

No i spodobało mi się to Alga i tak zostało.

Pozdrawiam serdecznie.:D

po prostu id ają fajną otoczkę czy złudzenie bycia kims innym.
Ja oczywiście zbyt kreatywnie nie postąpiłem, bo nick mam zdrobnienie od imienia swego własnego. (choć w adresie i nazwie bloga Tecumseh jest)

Ale wogóle teraz jak się wpisze grześ czy tecumseh, to można setki mych komentarzy trochę tekstów znaleźć, jak się wpisze nazwisko i imię, to poz ajakims podpisem po listem i informacją, gdzie pracuję się nic ciekawego nie znajdzie.

W sumie zresztą nazwisko w necie może byc zmyślone, a niektórzy pod naziwskiem pisza takie bzdety,m że nickowość i anonimowość nie kojarzy się zupełnie źle.

Choc daje złudzenie, że więcej można.

A jak ktoś czytał dokładnie niektóre me komentarze czy teksty, to zna moje nazwisko, wie, gdzi emieszkam, gdzie pracuję, ile mam lat, ba, a teksty mówią czasem więcej o mnie niż niektórzy znajomi z reala wiedzą czy nawet bliskie osoby.
Pzdr

niejaki Pan Profesor Sadurski próbował zdyskredytować blogera – piszącego świetne teksty za to, że pisze pod pseudonimem.

Są ludzie którzy uważają, że pisząc z imienia i nazwiska ich twórczość jest bardziej… . Chociaż pisząc z imienia i nazwiska pewnie bierze się pełną odpowiedzialność za swoje “wypiski”.
Pamiętam, że jakiś czas pisałem również pod imieniem i nazwiskiem, ale ponieważ tematyka moich wpisów wkraczała także na poletko zawodowe ogranicxzyłem się do nicka.

Dla mnie to nie ma znaczenia: czy piszesz z nickiem czy pod imieniem i nazwiskiem.

Pozdr.

Omal się przez Pan nie zadlawilem. Powrócilem bylem wlasnie do domu (oczywiście natychmiast odespalem komputer w celu wprowadzenia do organizmu kolejnej dawki txt) i zacząlem spożywać wlasnoręcznie odgrzane cuś w mikrofali, gdy wzrok mój padl na Pańskie wyznanie.

Tylko dzięki wyjątkowej przytomności umyslu i refleksowi się nie zadlawilem. Panie Igla, ja do Pana czuję dokladnie to samo, co Pan do mnie czujesz :-))) (co oznacza, że będę w Pana także lal jak w kaczy kuper, jak mnie Pan podpadniesz – to te wahania emocjonalne, rozumie Pan). I tego samego Panu życzę!

A dla innych zainteresowanych rodowodem mojego nicka: ja mam po prostu tak na imię. Jednakże w wersji oryginalnej czyli polskiej nikt nie bylby w stanie go wymówić bez sporej dawki alkoholu. Więc by nie wpędzać obcych mi narodowo obywateli w alkoholizm od lat co najmniej 35 używam Lorenzo wymiennie z jego polskim odpowiednikiem (w kraju). Z drugiej strony jest to teź pewnego rodzaju trybut ku pamięci niejakiego Medyceusza o tym samym imieniu. A także pewnego Rojsztwańca.

Pozdrawiam serdecznie

niestety ale pisanie pod imieniem i nazwiskiem niesie ze sobą większy zakres odpowiedzialności.

Gdyż człowiek podpisuje się pod tym co pisze także swoim życiorysem.

Więc ja nie widzę konfliktu między tym, że nie można zweryfikować przeszłości osoby piszącej pod nickiem.

Nie jest obowiązkowe pisanie pod nickiem jak i imieniem/nazwiskiem.

Jeśli ktoś się odkrywa, jest osobą publiczną, znaną musi się liczyć z tym, że ktoś zapyta o jego przeszłość.

Natomiast nie widzę tej zagwozdki dla zwolenników lustracji. Tu nie o lustrację chodzi ale o wiarygodność chodzi.

Pozdrawiam.

jak dobrze pamietasz aferę z Kataryną, to pamiętasz tez, że w jej tekście była była totalna manipulacja (już w tytule), który nosił tytuł ,,Wszystkie apele Wisławy szymborskiej”, z tekstu wynikało, że Szymborska poza podpisaniem w zyciu 3 listów nigdy nie wypowiedziała się publicznie.
W dodatku tekst był zwykła propagadnówką pisowską, (co zresztą norma u tamtej autorki)
A cała afera z sadurskim była zwykła nagonka na niego, przepełnioną egzaltowanymi głosami miłosników blogerki.
Szkoda, że już obłudnie nikt po prawej stronie nie zauwazył, gdy pan Paliwoda robił gorsze rzeczy, łacznie z grożeniem powiadomienia pracodawców za jakies teksty mu niechlubne.
Wtedy nawet krytyki nie było, a na Sadurskiego bluzgi się lały, więc Poldku raczej się ośmieszasz przypominając tę sprawę i wytykając coś sadurskiemu, który setki razy się zresztą (moim zdaniem niepotrzebnie) z tego tłumaczył.

rzucić światło:) z innej strony, bo Poldek jak dla mnie jednostronnie bardzo sprawę przedstawił.

Pzdr

Wiem. :)

Po prostu staram się powstrzymać wykopanie topora wojennego.
W tej sprawie swojego czasu padły już wszystkie argumenty.
W kwestii Paliwody — też.
Swoją drogą, gdy piszesz “nikt z prawicy” potwierdzasz zaskakującą wciąż mnie samego opinię, że nie jestem z prawicy…

W każdym razie mam wrażenie, że większość ludzi, choć domaga się obiektywizmu i sprawiedliwości, w praktyce stosuje zasadę z Samych swoich:
Sądy sądami, a sprawiedliwość musi być po naszej stronie. Dawaj granaty.

salve!

...że rozmowa skręciła w kierunku, o którym nie pomyślałem, czyli chowania się za nicki, choćby słynnej Kataryny. Powodem mego napisania było nieco inne zagadnienie – nick przytłacza właściciela i zaczyna żyć swoim życiem. Coś takiego, jak problem aktora Andrzeja Grabowskiego, którego większość Polaków utorzsamia z Ferdkiem Kiepskim…

Penelopo – nasze Naj najczęściej mają rację, wytykając, że to klepanie w klawiatury, zwłaszcza jeśli jest blogowaniem, nie jest najważniejsze w życiu. Na dodatek jest to czynność uzależniająca. Można zaryzykować założenie, że to rodzaj używki!
:)

Pamiętam ładną impresję na poruszony przez Ciebie temat.

http://www.marywww.salon24.pl/45035,index.html

A propos nicków i ich wpływu na realną osobę:

Mój nick jest nadaną przez kolegów w LO ksywką. Jego rodowód tkwi w fonetycznym podobieństwie do nazwiska. Zanalazłem jednak jakiś sens w historii antycznego patrona… i odtąd ma on wpływ na moje życie.

Któryś z zaciekłych dyskutantów na moim blogu przywołał imię Penelopy, sugerując rzekome moje szowinistyczne do żony podejście. Wynikła sytuacja przykra, ale tak zrodził się nick mojej żony. I tytuł jej bloga.

Widać więc, że prawdę mówisz: wirtualny odys ma znaczny wpływ na realnego Jędrzeja. Nie tylko dlatego, że zabiera mu czas.

Ja rozumiem, że blogowanie jest pewną formą uzależnienia. Choć sama rzadko pisuję i komentuję, to codziennie sprawdzam czy pojawiło sie coś nowego wartego przeczytania czy tu, na TXT, czy na S24.

Pozdrawiam