Pyszne!

A jednak, nie trzeba było całego bilonu do świnki.
Ale co tam, za rok, Merlocie, będziesz bardziej przezorny.

;)

Pozdr

“Horda była wszędzie, dla niepoznaki maskując się sympatycznymi z wyglądu nieletnimi. Pachniało komuną, ojcami milicjantami i sektami, ze szczególnym uwzględnieniem Hare Kriszna.”

Piękne.
Ale ja się nie cieszę, bo mnie dopiero wyjście z domu czeka, a już się naczytałem tyle, że normalnie strach w oczach, przerażenie indoktrynacją, dominacją, dyskryminacją i w ogóle nie wiem, jak przejde te 200 metrów, które mnie czeka.
Gorzej niż w Lany Poniedziałek:)

Słodki tekst. Niemniej Artur Nicpoń przekonał mnie, że dobrze jest im coś wrzucić.

A jeśli już mowa o płaceniu kartą, to były dwie możliwości po słowach „Przepraszam pomyliłam się, jeszcze złoty pięćdziesiąt”:
1. Proszę anulować transakcję i ponowić ją z prawidłową kwotą.
2. Pani pomyłki nie są moim problemem. A tym bardziej ograniczenia systemu. Mam kartę i nią zapłaciłem. Do widzenia.
Wybór oczywiście należy do Ciebie.

Pozdrawiam

Może lepiej jednak te wyjścia przełożyć na jutro, co?

No, chyba że jedno ze śmieciami, jak to mówią.
A drugie wieczorkiem z pieskiem…

Bluza z kapturem, kurtka z kapturem, ciemne ciuchy, by się niezauważenie przemykać po ulicach.
W kieszeniach butelkii z benzyną i kamienie, by odstraszyc nachalnych wolontariuszy, na szyi krzyżyk i medalik, bo przecież zło trza i tak odstraszać.

Miałem wziąć też Biblię, ale sobie myśle, że na tych nastoletnich głupków to nie podziała, a przecież rzucać nią nie będę w nich.
Więc tylko te kamienie i jeszcze bejsball pod kurtką.
Sportowe buty, w których wygodnie będzie się uciekać.
Jakby mnie jednak dopadli, to na wszelki wypadek mam garść jednogroszówek,
to wrzuce ich dużo, a głupki się nabiorą, że to dużo kasy a to złotówki nawet nie będzie.

Wychodzę, ze strachem w oczach i drżącym sercem, ale jednak, może się uda przejść bezpiecznie te kilka metrów.
Będę omijał kościoły, bo obok nich się gromadzą, co za bezczelność.

Więc na koniec powiem, co dla nich mam:)

Jak mi się uda cało, bezpiecznie i z pieniędzmi wrócić, to zamelduję i opiszę.
Acz wątpię, zło na ulicach, wojna nadchodzi….
Żegnajcie…

opisałem jak traumatyczne było moje wyjście z domu:)

pzdr

Nastawiłem rosół, zastępczo na ćwiartce kury, bo rosołowe jakieś nie takie było.
Dzwonek.
–Kto tam?
–To my! – powiedziało.
Weszli. Syn sąsiada z naprzeciwka i córka sąsiada spod piątki. Z puszką.
– Tak sobie pomyśleliśmy… Był Pan sąsiad już na mieście? – zapytali z nadzieją w głosie.
Powiedziałem, że nie byłem. Wrzuciłem. Zostali na rosół, bo dość byli zziębnięci.

I tak Owsiak pozbawił mnie ogórkowej. Od ust mi odjął.
Do tego doszło.

i o czym to będziemy jutro pisali?

Może trochę popracujemy, dla odmiany;-)

Się z domu nie ruszałem a mieszkam na Oporowie, co we Wrocławiu znaczy “za miastem”. Żona przy śniadaniu zapytała, jak ja mam zamiar obowiązek obywatelski wypełnić i serce czerwone przynieść na znak spełnienia. Uspokoiłem ją, że już łońskiego roku, nie ruszając tyłka z domu, internetowo przelałem sumę godziwą. Niestety system nie wypluwa serduszka i to jest wada…