chcesz oblegać Jeruzalem
miasto ma wysokie wieże
bronią go mahometanie

Pan opuścił święte miasto
Przed minutą, przed godziną
W chłodnym gaju na północy
Z Mahometem piją wino (sic!)

A później Kleyff zadzierał wiosło i się darł ochryple “I mi nie stajeeeee!”...

Religia nie jest przeciwnikiem lecz propozycją którą można przyjąć czy nie. Gdyby się kierować taką logiką w życiu, to pewnie Twoim przeciwnikiem byłoby to co Ci się nie podoba a ściślej mówiąc ogranicza Twoją wolność.. . Pojęcie dziesięciny jest popularne w religiach? A nie czasem w życiu świeckim w ustroju feudalnym.. – czy jak tam. O ile wiem dziesięciny w prawie wszystkich – jak piszesz religiach – się nie płaci.

Nie tyko to. Bez Twojego świadomego udziału nadano Ci imię, pozwolono Ci się urodzić, nadano Ci nazwisko, bez swojego udziału w ogóle zaistniałeś. Innymi słowy nic nie masz czego byś nie otrzymał... . Nawet to co sami osiągamy osiągamy dlatego, że dano nam możliwość osiągania.. .

I co uwierzyłeś, czy też jesteś w stanie ale nie wiesz za bardzo po co.. ? Bogu Twoja wiara raczej potrzebna nie jest ani jakiejkolwiek religii na świecie.. . Jeśli już to Tobie ale musisz dowiedzieć się po co.

A to chyba kiepsko czytałeś Stary Testament gdyż roi się od tekstów w których Bóg jest osobą.. . Skoro człowiek jest osobą a jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga, to Bóg nie może być nie-osobą. Jak chciałbyś opisywać Boga w którego nie wierzysz, może w którego byłbyś wstanie uwierzyć... ? BIblia to zapis Objawienia potwierdzonego znakami. Oczywiście, że Boga nikt nie widział, gdyż jest Duchem. Ale Bóg przemawia w duchu właśnie, prorocy miewali wiedzenia, wizje, mówili, przemawiali. Oczywiście bez pierwiastka wiary i bez komentarzy mówiących o kontekstach historycznych ksiąg, gatunkowych jeśli chodzi o formy literackie, czytanie Biblii może wyglądać na czytanie dziwacznej księgi.. . Ale żywe to słowo i warto czytać – lubię czytać.

Wpychasz w brzuch BIblii swóją prywatną “definicję boga” . Oni nie zwracają się do idei ale Ty uważasz, że się zwracali – co nie ma żadnego pokrycia w opisach Biblii. Zaglądnij do MOjżesza “JESTEM posłał mnie do Ciebie..” – mówi MOjżesz. Doskonałe, jednoznaczne i metafizyczne ujęcie Boga. Bóg jako ten Który Jest. Metafizyka powie ten bez którego nie może istnieć to co istnieje. Jeden tylko Jest – źródło istnienia. Źródło rozumnego istnienia.

Wtedy Judaizm i Chrześcijaństwo byłoby ideologią. Pomijasz Now Testament w którym mowa o Logosie – Synu BOżym, bez którego nic się nie stało co się stało. Do określenia istnienia idei porządkującej świat nie potrzeba Boga. Idea jest czymś wtórnym – jak wrorzec matematyczny. Jednak idee powstają w umyślę a umysł tkwi nie w materii ale w głowie nie? A głowę ma osoba. :-)))

Modlisz się do bezosobowej martwej idei? Tak jakbyś się modlił do III zasady dynamiki Newtona.. . Jednak chyba – jeśli Bóg jest – jest czymś więcej niż ideą. :-))) Skoro ideę wyprodukował to kim musi być.. .

Fajny pomysł, :-)))

Wszystkie przykazania? E chyba ściemniasz aby podbarwić swoją tezę

znowu. Wszyscy posłowie? JAk jeden mąż? Znowu podrasowujesz swoją tezę.

Daje się to zauważyć, że tak. Że dla wielu nic znaczy jego obecność na ścianie. Ale tych najgłośniejszych co to sprawiają wrażenie, że wszyscy jest mało.

Ja na temat wieszania krzyża u Grzesia pisałem już więc powtarzał się nie będę – jest to długoletnia tradycja oreślająca także tożsamość narodową, wg etosu Bóg Honor Ojczyzna. Jest to też szacunek wobec przodków i ich ideałów dla których umierali za Ojzyznę w modlitwą na ustach. Oddali życie – wg szkoły Krzyża właśnie. A w szkole trza się zabrać za wychowanie wyrodników a nie za zdejmowanie krzyży. To nie metoda.

Jednak pomimo powyższego uważam wywołanie tego tematu przez Szenyszyn za podbijanie bębenka politycznego – cynicznej gry policzonej na procenty. Jeśli są chętni do wieszania symboli Judaizmu czy Islamu proszę bardzo. DLaczego nie. Tylko dlaczego równa się w dół – wyrzucając symbole zamiast je eksponować?

Wydaje mi się, że powieszenie innych byłoby znakiem pewnej wspólnoty wobec Państwa pomimo różnic religijnych.
BYłoby to bliższe rzeczywistości nież udawanie, że religie wzniecają spory i konflikty. To spory i konflikty wzbierają politycy a religia czasami im do tego służy. Nie dajmy się zwariować. Szanujmy religie a polityko w “kuku” nie dajmy się robić.

Pozdrawiam.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

No widzisz, jak potrafisz pogadać kiedy paciorek na bok odłożysz.

Którego przykazanie nie może młodzież złamać „myślą bądź mową” w szkole w obecności krzyża?

Jeśli wierzy Pan w wychowanie za pomocą szkoły, to znaczy, że trzeba podziwiać Pańską wiarę i ignorancję. Jedyna struktura zdolna wychowywać, to harcerstwo. :)

Pozdrawiam

Pan w poprzednim komentarzu stwierdził, że przesadziłem pisząc, iż młodzież łamie wszystkie przykazania w obecności krzyża. To ja się pytam, którego nie jest w stanie złamać. Proszę o dowód, że przesadzam.

Wychowanie ma miejsce w rodzinie. Jak dotąd, jedyną instytucją zdolną do wychowania młodego człowieka jest harcerstwo. To są fakty.

Szkoła nie wychowuje, czy Pan chce tego czy nie. :)

Ustosunkowywanie się werbalne do czyjegoś zachowania nie ma niczego wspólnego z wychowaniem. Tak samo jak uczenie dziesięciorga przykazań na religii.

Można rzucać gromy na chuliganów, a mimo to kosz mieć nałożony na głowę. Mam wrażenie, że szkołę zna Pan tylko z odwiedzin jako tatuś, bo jako uczeń to bywał Pan w zupełnie innej szkole.

A jak zdaniem młodzieży ma wyglądać wychowanie własnym przykładem, gdy pijany 17 letni uczeń przychodzi do szkoły z papierosem w zębach i lży nauczycieli, a policja umywa ręce?

Pozdrawiam

Właśnie, dlatego że możliwe jest złamanie każdego z przykazań w myśli bądź mowie, pozwoliłem sobie na stwierdzenie, że młodzież to czyni. Gdyby Pan potrafił wskazać choć jedno przykazanie, którego nie można złamać w żaden sposób, to Pański zarzut miałby podstawy. Tak to wypada przyznać mi rację, a nie domagać się dowodów z brudnych myśli czy kiepskich żartów. Pan raczy żartować, odwracając kota ogonem.

Otóż nikogo nie pominąłem. Wychowują rodzice. Bardzo rzadko w tę rolę wchodzą dziadkowie lub starsze rodzeństwo. Natomiast nauczyciel to jest ktoś kto w tę rolę praktycznie nie wchodzi. Z wyjątkiem bardzo rzadkich przypadków głębokiej patologii rodziny. Wyrabianie sobie zdania o pani ze sklepu czy apteki nie ma niczego wspólnego z wychowaniem. Wiedza, to nauczanie. Wychowanie, to kształtowanie wzorców i norm. Odbywa się to zupełnie inaczej i praktycznie tylko rodzice biorą w tym udział.

Obraz świata, to raczej wiedza, przynajmniej w zakresie tego, co Pan nazywa wpłynięciem. Wychowanie nie ma z wiedzą niczego wspólnego. Podobnie jak nie ma niczego wspólnego z emocjami, które kształtują się jeszcze inaczej.

Ile zna Pan takich przypadków? Poza tym, nie o autorytet tu chodzi. W dziedzinie dorzucania koksu do pieca, palacz prawdopodobnie jest większym specjalistą od większości ojców. Czy z tego wynika, że stanie się on wzorcem postępowania dla chłopca lub modelem partnera dla dziewczynki? Pan pozwala sobie na żarty!

Spokojny to jestem. Przytoczony przeze mnie przypadek miał miejsce w szkole podstawowej, a uczeń był chyba z 6 lub 7 klasy. Niedługo potem został skreślony z listy uczniów. Jestem bardzo ciekawy jakie środki zaradcze Pan by zastosował, bo zgrabnie unika Pan podania konkretne reakcji na takie zachowanie młodzieży.

Pomimo że nikt w szkole (kilkudziesięciu nauczycieli, ponad 1000 dzieci) nie wiedział, co z tym fantem zrobić nie słyszałem o powtórce. Pańskie rozumowanie zatem zawiera jakąś lukę.

Pozdrawiam.

Czy Pani chce wysłać wszystkich nauczycieli płci męskiej na zieloną trawkę. Takie zachowanie jest niedopuszczalne i pozbawienie prawa do wykonywania zawodu w sądzie pewne.

Tu chodzi o działanie zgodne z kodeksem ucznia i innymi tego typu bzdurami. Bo gdyby taki człowiek, trafił do prowadzonej przeze mnie szkoły prywatnej to by miał wybór: dostosować się do reguł obowiązujących w szkole, albo wylecieć. Tyle, że socjaliści wprowadzili obowiązek szkolny i dzieci muszą chodzić do szkoły, a ta nie może ich wyrzucić (do pewnego wieku).

Na tym polega urok debilizmów typu obowiązkowa oświata.

Pozdrawiam

coś się za bardzo zaczynamy zgadzać :) Nie znam się na kodeksach, ww. sposób został skutecznie zastosowany przed pewnym koncertem w stosunku do zalanego pianisty.

Propozycja pani Pino jest do zrealizowania, ale tylko w bardzo specyficznych warunkach i przy zgranym zespole. Poza tym, muszą wystąpić sprzyjające warunki czyli brak świadków.

Jeżeli uczeń jest w pierwszej lub drugiej klasie gimnazjum (7, 8 dawnej podstawówki) to do 17 na pewno, a możliwe, że nawet do 18 roku życia musi uczęszczać do szkoły. Proszę to sprawdzić w przepisach. Jest obowiązek szkolny i szkoła nie musi być ukończona, ale gówniarz młody człowiek, musi uczęszczać do niej.

Pozdrawiam

na technika i porządne zawodówki

Grześ, ile można międlić te krucjaty :)

Ja jestem za wprowadzeniem odpłatności za naukę i traktowaniem jej jako dobra rzadkiego i cennego. Uczniowie osiągający dobre wyniki mogliby być zwalniani z opłat. Wie Pan jakby podniósł się poziom i jak uczniowie by chcieli się uczyć?

Oczywiście odpowiednia propozycja zawarta jest w moim tekście „Państwo…”, tylko kto to czytał?

Pozdrawiam

Jeszcze raz! To wcale nie jest tak daleko od tematu walki o krzyże. W nieobowiązkowej szkole nie byłoby problemu krzyża. Przecież jeśli komuś by krzyż przeszkadzał, to posyłałby dziecko do takiej szkoły, gdzie krzyż by nie wisiał. Przy płaceniu za naukę w każdej szkole, różne instytucje prowadziłyby szkoły i niekoniecznie byłyby to instytucje kościelne, wyznaniowe, ale także stowarzyszenia wolnomyślicieli, czy inne świeckie organizacje. To jest całkiem blisko tematu. :)

Totalitaryzm powoduje, że nawet rozdział ziemniaków w zakładzie pracy był politycznym zagadnieniem. Teraz kwestia wieszania bądź nie symboli religijnych jest taka. Socjalizm ma to do siebie, że niewolnik obywatel nie może o sobie decydować, że muszą to za niego robić inni, mądrzejsi.

Pozdrawiam

Krzyż nie wisi w szkole, w domu, Kościele by nie grzeszono.. – gdyż to niemożliwe, ale by przypominał o tym, że człowiek jest nieustannie i bezwarunkowo kochany aż po śmierć-to tak z mojego punktu widzenia.

Co do wychowania. Nadal uważam, że ludzie spoza rodziny ale prezentujący “coś sobą” mają wpływ na młodzież. W tym znaczeniu nauczyciele mają taki wpływ na uczniów. Mało tego, każda szkoła ponadpodstawowa posiada swój profil wychowawczy i katalog wartości jakie preferuje.

Co do pijanego ucznia. Można takowego wyrzucić ze szkoły średniej lub zawodówki – Grześ to rozwinął. Uczeń tak naprawdę może sobie pozwolić na tyle, na ile pozwolą mu nauczyciele i dyrektor szkoły. Więc trefnisie w szkole o tyle rządzą o ile wyczują słabość nauczycieli. Musi być jakieś rozwiązanie gdyż gdyby nie było właśnie tacy przychodzący po pijaku czuli by się bardziej u siebie w szkole niż nauczyciele. Nie wskażę Panu procedury gdyż wypadłem z branży jakieś 10 lat temu. Może Grześ pomoże gdyż uczy w szkole.

Pozdrawiam.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Z podstawówki wyrzucić nie można ale można takiemu delikwentowi pobyt w szkole “uprzyjemnić”.
Z własnej praktyki szkolnej jako nauczyciel mogę powiedzieć, że uczniowie nad którymi rodzice nie maja kontroli to zdecydowana mniejszość a więc przypadki szczególne.

Poszedł za daleko – to miłe, że Pan podziela zdanie Romana Giertycha, byłego ministra edukacji który chciał wzmocnić nauczyciela.

Jednak szkoła nie jest pozbawiona władzy nad uczniem. Pytanie tylko dotyczy tego, czy nauczyciele zechca być kimś więcej niż tylko przekaźnikami wiedzy udając, ze wychownie do nich nie należy.. .

Natomiast co do wychowania, jest to złożony proces ale wynika nie z zapisów ale z postaw jakie prezentują ludzie dorośli obcujący z młodzieżą.

pozdrawiam.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

No cóż, wg Pańskiej logiki Ci którzy nie są/nie byli w harcerstwie to gorzej wychowani lub jeszcze “źlej..”.
Przywołując harcerstwo – niechcący – potwierdza Pan moją tezę. Wychowuje obok rodziców środowisko w jakim przebywa adept. Może nim być np. organizacja(Harcerstwo) duszpasterstwo, klub zainteresowań a także przyjaciele, koledzy, osoby ze środowiska w jakim przebywa adept którzy mają autorytet.

Czasem to co schrzanią rodzice naprawi ktoś z zewnątrz(nie wnikam w szczegóły). I całe szczęście, że nie ma Pan racji gdyż to naprawienie nie byłoby możliwe. Nie deprecjonuję powyższym odpowiedzialności i mocy sprawczej rodziców w zakresie wychowania. Jednak – na szczęście – a czasem wręcz przeciwnie(na nieszczęście) otoczenie wpływać może zarówno na korzyść jak i niekorzyść wychowanka.

Pozdrawiam.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Przyznam sie, że nie spodziewalem się aż tylu komentarzy. Bo przecież starałem sie, zeby notka nie była “przeciwko” nikomu. Nie wyszło. Może i dobrze? takie dwie uwagi dodatkowe do mojego tekściku. Z tym obdarowaniem mnie nazwiskiem i imieniem na chrzcie, to nie wiem czy dar ten prawnie mi przysluguje. Bo obdarowano mnie fałszywym imieniem i nazwiskiem. Nie wiem jak w takiej sytuacji wyglada prawomocność kanoniczna tego wszystkiego. I druga uwaga. Może niezbyt precyzyjnie to w swojej notce opisalem. A tak się starałem! To teraz to zrobię dobitnie, tak – łopatą. Mój Pan B. mnie lubi. I ja jego też. Religia to nie wiara. Religia, wedle mnie, to instrument pozwalajacy różnym kościołom i instytucjom religijnym, rządzić ludźmi, wykorzystując ich wiarę. Podobno to rządzenie ma na celu moje dobro. Głównie to pośmiertne. W zamian za 10% dobra doczesnego. Jedne religie idą na stuprocentowy uklad mafijny z rządami “cywilnymi”, dają się albo upaństwowić, a inne na przykład rząd cywilny “uświęcają”. ( Jak można poświęcić nowy samochód albo stado świń w chlewie, to czemu nie rząd?) Taka spóła. Pojedynczego cywilnego rządu nie lubię, bo w końcu, to mnie doi, a jak jeszcze wejdzie w świętę “spółę”? Tak więc dla mnie religia, to nie wiara, i żaden kościół, to nie Pan B. I pacierz, to nie modlitwa. Już nie wspomnę o czyms takim, co ma najmniej współnego z Pismem Świętym , a nazywa się Katechizmem. Zresztą, Katechizm, to dość nowiutki wynalazek. A co młodszym przypomnę, że prawowiernemu polskiemu katolikowi, samodzielne czytanie Pisma Świętego, do lat sześćdziesiatych ub. wieku bylo zakazane. A już jak ktoś by chcial Ewangelię wtedy poczytać, to tylko taką wersję, która miała osobiste komentarze władnego biskupa na każdym marginesie. A miały być tylko dwie uwagi.

To może jednym zdaniem jakie chyba moja mama powtarzała i zapamiętałem – z czym się zgadzam.

Takie harcerstwo to można mieć w domu, wg maksymy:

przykład pociąga a słowo buduje. Chce ktoś wychowywać, to niech mniej mówi a więcej czyni.. – przykład ma magiczną moc. Gadania na długo nie starczy.

Nie sądzi Pan, że w tym ukryty sekret harcerstwa, że jest on zaproszeniem do przeżywania jasno sprecyzowanych celów wychowaczych -> ideałów i stosowania ich w życiu we wspólnocie?

Wspólnotą jest też rodzina – więc może być substytutem harcerstwa.

Pozdr.
************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Właśnie przykład osobisty jest tajemnicą metody harcerskiej/skautowej. Niemniej, to nie rodzina jest substytutem harcerstwa, tylko prędzej harcerstwo substytutem rodziny. Oczywiście mowa o porządnym harcerstwie, gdzie kadra nie wyznaje zasady podwójnych standardów.

Pozdrawiam ciesząc się, że się zrozumieliśmy