Odwiedziłem, przeczytałem, kadzić nie będę. A tego, kto wymyślił ten numer z kopiowaniem obrazka, to bym z… (i tu przychodzą mi do głowy różne słowa, a wszystkie one nieparlamentarne). Po 6 próbach wysłania się poddałem. Tak jakby nie można było napisać tego kodu w normalny sposób?! Jego się po prostu odczytać nie da. Kopiować mechanicznie też nie.

Pozdrawiam serdecznie

tego bloga zakładał Zdzichu, kumpel Stacha, powiem mu, że coś sknocił, on się kapnie, bo jest bystry (niby!), ja z tych spraw nic nie kumam, i aż się boję myśleć, co Pan ma na myśli :)
Jednym słowem, do poprawki.

Serdecznie pozdrawiam…

a może pan jednak wrzuci tu?
Przetestujemy redakcję?

Jak dla mnie tekst nie przekracza jakichś granic żadnycvh, dla których by się miał ktoś pana czepiać.
Choć się z nim nie zgadzam.
Zaraz napisze polemike może apropos jednego fragmentu pana tekstu.
I jednocześnie tekst, który planowałem już od kilku dnbi stworzyć.

pzdr

czekam z niecierpliwością na Pana polemikę, jest to konukrencja w której najlepiej się czuję.
Pozdrawiam…

hmm, może nowa kategoria, “polemiki”? Ciekawe czy admiratorzy się znajdą, ja tam lubię czytać, tym bardziej że rzeczywiście z Pana to zwierz polemiczny:)))

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

a w pana blogu jest lekko chaotyczny komentarz bardziej apropos tekstu pana, bo mój tekst jest raczej jednak naokoło.

Pozdrawiam.

chciałem odpowiedzieć w pana blogu na onecie na komentarz i przy okazji dać info o moim tekscie, ale wpisanie tego kodu przekracza moje mozliwości.
Nie wiem o co chodzi, ale mnie ciągle informuje, że błędny kod.
Niestety więc nie mogę tam uczestniczyć w dyskusji…

Pozdrawiam.

e g o za dużo? Zranionego? No, to miast pomóc, krytykować musisz…? Oddam się w takim razie w ręce Pani Gretchen. Żeby się tylko namówić dała :)

A to czerwone, to własnoręcznie z kitu złożony lotus super seven. Jak sam jeździłem, to wsciubiłem 300 konny motor coswortha i to był szok. Jak córce sprezentowałem, to wsadziłem dychawiczny motorek 1.4 od forda – a i tak zasuwa. Nie ma na drodze ciągnika, którego córa nie wyprzedzi.

Serdecznie pozdrawiam…

próbowałem z 5 razy i nic.

P.S. Dziewczyna (nieobecna zresztą jakakolwiek) mówi, że nie siedzi na kolanach>
PRzynajmniej nie na moich.

pzdr

...ten fragment: “Niekoniecznie jednak taki, że moja małość, nawet w nazwisku się zasadza” jest dosłownym cytatem mego mendowatego komenta, który zniknął, ku memu zdziwieniu ale nie wkurzeniu. Jeśli to nie Pan, to musiał być admin sergiusz, co byłoby dziwne, bo moim zdaniem po blogach cudzych admin nie powinien grasować bez porozumienia z autorem. Więc jeśli to nie sergiusz to jakiś agent Smith tu lata z siekierą a TXT stało się matrixem. To mnie jednak nie dziwi, bo gdzieś pląta się notka widmo, pod którą lądują komentarze, o których nie powiadamia się na stronie głównej…

Mnie to zupełnie nie dziwi, jako zdeklarowanemu miłośnikowi geniuszu Stanisława Lema! Poza tym – mam Chamoploe na skraju blogosfery, do którego zawsze sobie mogę wrócić! Matrix zaś mogę traktować jako kolejne doświadczenie sieciowe, w które dłałem się czasowo złowić.

skoro ja nie, to Igła zapewne, a teraz wszystkie 3 komentarze są tam z powrotem widoczne, nie były usuwane tylko przykryte czapką z igieł ;)

ale przecież na TXT jest mechanizm i usnięte komentarze chyba powinny być w rykowisku?
A nie trafiać w nicość czy być przykrywane.
Bo się robi jak w S24, gdzie usuwane są czasem komenty nie wiadomo przez kogo i zaco, a inne badziewne tkiwą dalej.

W TXT był jasny, fajny i rzetelny mechanizm z usuwaniem komentarza, więc jakieś takie gierki chyba sa niepotrzebne.

I psują atmosferę.

komentarze są teraz przenoszone na rykowisko ręcznie. Nie ma żadnego mechanizmu. Jest to dosyć kłopotliwe i czasochłonne, dlatego może się zdarzyć, że komentarz zostanie ukryty przez Igłę i czeka aż ja go przeniosę na rykowisko, bo ja akurat to umiem zrobić. Czasowe ukrycie tych 3 komentarzy przez Iglę ma też tę dobrą stronę, że wystarczyło je odkryć, skoro po rozważeniu uznaliśmy, że nie trzeba ich przenosić na rykowisko, bo ich autorzy są do nich przywiązani i uznają je jednak za nieobraźliwe – ich wybór. Jeszcze inna sytuacja była z pyskówką pomiędzy Panem Kleiną a Igłą pod nekrologiem. Uznaliśmy, że jest tego zbyt wiele w ciągu, żeby epatować liczbą usuniętych komentarzy, dlatego najpierw zostały ukryte i dopiero gdy można było uznać, że nowe kwalifikujące się na rykowisko już tam nie powstaną, przeniosłem je w całości, hurtowo. To nie są żadne gierki. Dorabianie do tego mitologii jest zbyteczne, to prozaiczna kolej rzeczy w takich sytuacjach.

W kolejce ukrytych jest obecnie tylko jeden komentarz Ziggiego i jeden Docenta u Pana Podróżnego i zostanie ostatecznie przeniesiony na rykowisko. Innych przypadków nie ma w kolejce.

czepia się Pan zwyczajnie ;)

Rzadko to się zdarza, bardzo rzadko, ale jak już się zdarzy, to funkcjonalność taka a nie inna oprogramowania pozwala ukryć komentarz, usunąć go lub przenieść na rykowisko ręcznie. O ile komentarz nie zostanie usunięty przez Gospodarza bloga, to taki komentarz nie znika, bo albo zostaje ostatecznie przeniesiony na rykowisko, albo przywrócony. Wyjątek stanowią sytuacje, w których na skutek rażącego naruszenia regulaminu i/lub prawa, decydujemy, za wiedzą autora, o usunięciu wątku lub komentarza bez ekspozycji na rykowisku. To się zdarza niezmiernie rzadko i jest określone w Regulaminie jako odmowa publikacji.

...bo histerycznie nie ma powodu! Sergiusz wie, o czym piszę...

Najzabawniejsze, że przez moment poczułem się jak bohater filmu, mimowolny świadek czegoś tajemniczego, czego nie powinienem oglądać, bo może być dla mnie groźne!

Panu Andrzejowi dodam, że uczono mnie iż z nazwisk się nie żartuje ani nie wyzłośliwia, ale emocje potrafią zerwać wszelkie więzy i wtedy na środku salonu gra się w salonowca.

I to by było na tyle!
:)

Griszequ no to położyłeś pana Andrzeja na łopatki.
Znaczy zgadzam się na 100 proc z tobą.

pzdr

zapraszam do odwiedzenia mego bloga któregoś dnia, nie jako internetowy VIP, a jako komentator.
Serdecznie pozdrawiam…

W odpowiedzi Panu Grzesiowi, komplementując mnie ponad normę, stwierdził Pan, że nic nie odbiera Panu prawa do oceny. Jednocześnie, konstrukcja Pańskich ocen mojego tekstu jest taka, że pozbawiają one mnie prawa do ocen.

Pan: – bylem, przeczytalem. nie wiem, po co opowiesci o Gerenku jako o narcyzie, megalomanie i tokujacym gluszcu, skoro Pan sam jest ewidentnym przykladem wlasnie megalomanii i narcyzmu.

Ja: – Fraza o narcyzmie etc. była niczym innym jak tym samym co stwierdził o Panu Geremku Urban, tyle, że w konwencji quasi psychologicznej, nie była więc autonomiczną „opowieścią”. Mam dość specyficzne poglądy na temat narcyzmu i megalomanii, są one w dużej mierze pochodną poglądów Ericha Fromma, kilkakrotnie o tych zjawiskach już pisałem, więc nie chciałbym się powtarzać. Granicą pomiędzy normalnym narcyzmem a narcyzmem neurotycznym jest kabotynizm. O tej cesze w odniesieniu do Pana Geremka nie pisałem, a w mej ocenie Profesor ją posiadał w takiej ilości, iż mógłby pół Polski północnej obdzielić…
Brak narcyzmu rozumianego inaczej niż na ogół w języku komunikacji się go przedstawia, jest według mnie podstawowym przeciwwskazaniem twórczym. W jakiejkolwiek dziedzinie… Cieszę się więc, iż go w odpowiedniej ilości posiadam. Natomiast, jeżeli wykaże mi Pan, że jestem kabotynem, natychmiast przestanę pisać.

Pan: – nie powazylbym sie takze na tak jednoznaczne wskazanie przyczyn rozejścia sie Geremka z PZPR. no ale to tez taki dobry erystyczny zabieg – opcja zydowska przegrala, kariera jako sekretarz Komitetu Centralnego nie byla niemozliwa. wiec odszedl. aparatczyk i choragiewka.

Ja: – Nie jest to absolutnie zabieg erystyczny, nie reprezentuję żadnej frakcji politycznej, nie mam więc interesu żeby tak gaworzyć, jest to pewna, niezbyt odkrywcza konstrukcja hipotetyczna. Wszak jeśli p to q. Proszę przedstawić, o ile mogę prosić, inne wytłumaczenie.

Pan: – mam tez nadzieje, ze w swoim dlugim zyciu, nigdy nie zdarzyło się Panu podać ręki jakiemuś czlonkowi partii zamiast ostentacyjnie na niego pluc. bo wie Pan, Panie Andrzeju – raz sie skurwisz, kurwą zostaniesz. strasznie to głupie.

Ja: – Idzie Pan zbyt szeroko. Erystyka w tyralierze… Z faktu podania ręki mordercy nie wynika, iż przestał być on mordercą. Nigdy na nikogo nie plułem, byłoby to przyznaniem się do słabości, a Narcyz do słabości nie przyznaje się nigdy. Wykorzystałem frazę Orwella, wydaje mi się, iż zastosowane przeze mnie spójniki różnych wypowiedzi łączą tekst w jakąś sensowną całość. Pańskim zdaniem tekst mój jest słaby, szanuję Pańską ocenę, niemniej nie rozmawia Pan ze mną na argumenty, a jedynie przedstawia własne, zabarwione niezwykle emocjami, supozycje. Jak ja mam dyskutować z Pańskimi interpretacjami a nie faktami? Postawa jest zbyt stałym składnikiem osobowości bym mógł ją u Pana zmienić. I vice versa…

Pan: – nie spodziewałem się tak słabego tekstu. za bardzo mnie Pan przyzwyczaił do rzetelnej roboty. ale to oczywiście subiektywna ocena.

Ja: – A co mi tam, narcyz, narcyzowi narcyzem: Nawet Homer miewał czasmi słabsze miejsca, więc i mnie się to przytrafiło. Dziękuje bardzo za komentarz.

Serdecznie pozdrawiam…

jeszcze jakbym wiedział, co to jest ten cały supless, to by było dobrze.
Ja prosty chopak żem i do mnie trza po polsku gadać, bo nie rozumiem.

Pozdrawiam ignorancko.

jaja Pan se robi ze starszego człeka, co? Supless, to w guglu siedzi, a jakby miał Pan nawalony, to jest to zapaśniczy rzut o ścianę albo o glebę, czy cuś...
Pozdrawiam przedwieczornie…

Sugerujesz, że skoro byłeś kiedyś na pochodzie jasno patrzącej w świetlaną przyszłość klasy przodującej, to jesteś tak samo umoczony w komunizm, jak czołowi intelektualiści partyjni z czasów stalinowskich. I już konieczna ostrożność ocen, już gruba kreska już historyczny kompromis się z tych słów wyłaniają.

Jasne, nie znamy motywów komunistycznych dysydentów.
Ani tych, które pchnęły ich w objęcia Przewodniej Siły Narodu, ani tych, które kazły z nią zerwać.
Być może i te pierwsze, młodzieńczo-powojenne, i te drugie, dojrzałe i poststalinowskie były szlachetne i idealistyczne.
Być może i najpierw i potem był to koniunkturalizm.
Zakaz takich rozważań jest kastrowaniem historii.

Ale ja nie o tym. Ja o kwestii owego “powszechnego umoczenia”, tej nieszczęsnej tezy, że kto w PRLu załatwił sobie mleko spod lady nie ma prawa osądzać przekrętów Ryśka Ochódzkiego i jego kolesi, etc.

Można by rzec, że jeśli choć raz, choćby w dzieciństwie, podwędziłeś koledze cukierka — winieneś teraz powątpiewać w słuszność ściagania i sądzenia złodziei.

To jednak inny kaliber, nie?

Warto stawiać pytania o motywy i cele wyborów życiowych ludzi, których stawia się na cokoły. Choćby po to, by móc coś sensownego odpowiedzieć, gdy ktoś będzie żądał obalenia tych pomników.

Jeszcze raz powiem: tekst pana Andrzeja jest dobry. Dobry, bo publicystycznym pazurem drapie po gładkiej powierzchni przyschniętych już nieco epitafiów i zadaje drażniące pytania o prawdziwość wyśpiewywanych peanów. Bez zniewag. Bez jednoznacznych ocen. Bez opluwania. Ale i bez taryfy ulgowej. I o to w publicystyce chodzi.
A tu wokół tylko stroje galowe i warty honorowe.
Niewygodne kwestie padają tylko w smrodliwym bagnie Prawdziwych Polaków. Zbyt lekko trafiają do jednego kosza z antysemityzmem i prawacką zajadłością.

słuchaj kolego jesteę przez ekipę z Podkarpacia monitorowany, tak szybko się nie wywiniesz:)))

_{prezes,traktor,redaktor}

znajdziem cię. Następnym razem u ciebie. Tylko nie zapomnij być w domu. :))

_{prezes,traktor,redaktor}

Ja rozszerzam.
Mi tu nie o samego Geremka chodzi.
Tak jak nie może o G. chodzić Griszekowi, gdy wspomina swój pochód majowy.

A z tymi kłamstwami to też jednak nie całkiem tak.
Mazowiecki, Kuroń, Geremek…
Działali jak działali, popierali co popierali.
Sprzeciwili się wtedy, kiedy się sprzeciwili.
I temu, czemu się sprzeciwili.

Rzecz jasna, pół prawdy to całe kłamstwo — ale to działa w obie strony.

I, doprawdy, donośne dokonania i historyczne znaczenie tych ludzi nie wymaga ugłaskiwania ich życiorysów.

A czy ja gdzie piszę, że się nie liczy?
Czy Andrzej Kleina tak pisze?

Ja piszę tylko (aż) tyle:
na zamykanie prawa do stawiania niewygodnych pytań o czyjąś postawę wobec totalitaryzmu argumentem, że wszyscy klaskali (Różewicz) — się nie zgadzam. Bo to nadużycie.
Tak jak hasłem, że wszyscy biorą nie można uciąć podejrzeń o korupcję konkretnej osoby.

Do Twojego tekstu zajrzę może jutro.
Dobranoc

kluczowe dla mnie jest to, co napisałes o motywach. nie znam motywow wejscia G w partie, nie znam motywow odejscia. odrzucam wskazanie, ze jako Zyd zrezygnowal, bo jego opcja przegrala w 68 i stracil szanse na bycie sekretarzem komitetu. to jest dla mnie dorabianie komus mordy – calkowicie obrzydliwej i jednoznacznej mordy. nie bawia mnie takie zabawy.

mam na temat Geremka mocno niejednoznaczne zdanie. poprzez bezpośredni kontakt z dzialaczami PD (ktorzy opuscili struktury po zawarciu sojuszu z czerwonymi, sojuszu ktoremu Geremek calkowicie sprzyjal) uslyszalem sporo o sposobach działaniach “Dziadka”. osobiscie zdecydowanie odzegnuje sie od pomnikowania G. ale wedlug mojej subiektywnej oceny Pan Andrzej nie polemizuje – peany piane przez Zakowskiego zbywa odruchem wymiotnym, wpisuje sie i wzmacnia w negatywne oceny Urbana (to dopiero autorytet moralny), haslo o odejsciu G z parti zalatwia orwellowskim cytatem o skurwieniu sie komunizmem na wiecznosc. jakoś nie doszukalem sie wyważenia w tym tekscie. krytycy Geremak sa ok, apolegoci wywoluja odruch wymiotny.
tekst Igly w zderzeniu z tym tekstem to szczyt neutralnosci: pare faktow, golych i obiektywnych faktow bez cienia emocji, zakonczonych jednym zdaniem ocennym – ze był wybitnym politykiem (i z tym mozna polemizowac). i taki tekst nazywa sie pisanym na kolanach (czy jak tam)? to jest roznica skali. oczywiscie, Igla dobral fakty z zycia G ktore stawiaja go w pozytywnym swietle. ale sa to gole fakty Odysie, nic nie stoi na przeszkodzie, by gole fakty z ciemnej strony tez wystawic. fakty, nie oceny. Rozumiesz?

zreszta – chyba widzimy te sprawy inaczej po prostu, mialem sie juz w tym temacie nie odzywac, bo to jest pisanie emocjami (z kazdej strony).

co do samego orwella – jakos mi blizej mimo wszystko do chrzescijanskiej zasady milosierdzia niz jednoznacznego okreslania kurwa kazdego, kto dotknal komunizmu w zyciu. tak – oczywiscie jest skala dzialan i gruba kreska dla wszystkich to bezsensowna zasada (jesli nie jest popierana przez wszystkich). zgadzam sie, rozliczmy skurwysynow. ale prawdziwych skurwysynow.

kończe, bo sie tylko nakrecam niepotrzebnie.
pozdrawiam.

ja nie potrafie do tamtego Panskiego wpisu podejsc na chlodno i raczej mi sie to nie uda. Nie podoba mi sie po prostu – ma Pan racje piszac o emocjach: są to moje czyste emocje i nic wiecej. obawiam sie, ze skoncze machajac palka i unikajac Panskiej, a to bez sensu i nie jest moim celem.

moze gdyby był to tekst kogos innego, to bym wzruszyl ramonami, ale ja akurat Pana teksty sobie wysoko cenie, stąd pewnie ten bunt.

bardzo chętnie przeczytałbym Panski tekst polemiczny o Geremku. myśle, ze mialbym w wielu względach podobne zdanie. tylko bez tych Urbanow, Orwelli i Zakowakich. no ale to Pańskie pisanie jest, a nie spelnianie zyczen czytelnikow.

pozdrawiam serdecznie.