Szkoła powinna być z natury troche konserwatywna. Takie mam przekonanie. Wiem , ze gonienie za młodzieżowym slangiem jest bez sensu, bo to my mamy ich uczyć, a nie na odwrót. Nie mniej dla wzajemnego zrozumienia potrzeba choć troche się orientować, żeby łamać bariery nauczyciel-uczeń.
Nie oznacza to wcale, że będę się gibał i silił się na nawijkę, bo pewnie wyglądałbym jak idiota.

Co do historii oprócz tego, ze trudno się wyrobić z materiałem to jeszcze dochodzi syndrom historyka powojennego, który wolał grzebać w Polsce piastowskiej bo tam nie wpadał na miny niedostosowania światopoglądowego. Tymczasem uczniowie więcej wiedzą o Ramzesie czy Henryku VIII niz o Gomułce czy Pol Pocie

Nie wiem za wiele na ten temat, bo nie jestem nauczycielem. Ale tym chętniej się wypowiem :)

Faktycznie, problemem może być porozumienie nauczyciela z uczniem.

Jako, ze jestem taki młody i w ogóle, zdawało mi się, że będę maił dobry kontakt ze swoimi róweiśnikami i osobami ode mnie starszymi, które uczę angielskiego od czasu do czasu. No i przytrafiło się, że miałem takiego uczącego się faceta. Wykształcony, parę lat starszy ode mnie. I zastanawiam się jak mu pewne elementy gramatyki wytlumaczyć i odwołuję się do sytuacji z czego, co jak mi się zdawało każdy zna. Ot, z Verne, “Podróżny do wnętrza Ziemi”. Bo ja tego Verne jako gówniarz czytałem, co więcej podczas wyjazdu nad morze pod zgubny wpływem lektury popsułem zegarki ojca i dziadka, by zrobić lupę jak C. Smith, za co dostałem słuszną burę. No i mi się wydawało, że każdy czytał, co ode mnie straszy albo w moim wieku.

I dupa, bo nie czytał. Brak wspólnego doświadczenia, brak kontaktu. Czytał chyab partyjne okólniki, sądząc po przyzerowej zdolności kojarzenia.

Wziałem się na sposób i wtłukłem mu do głowy wymyśloną przez mnie nomenklaturę zgodnie z zasadą, że jak raz wejdzie to nie wyjdzie. Więc ogólnie, moje porozumienie z nim nie zaistniało. Zaistniała mentalna przemoc, ale się nauczył.

W grncie rzeczy jednak, szkoła ma za zadanie zmieniać człowieka. Zwykle nie zmienia go w nic dobrego (to moja osobista myśl), ale skoro i tak amiany nie da się uniknąć, to możen by tak nie próbować nadążać za młodzieżową nomenkalturą? Może by tak olać ciepłym moczem młodizeżowy sposób myślenia i czytania i pisania. Po prostu wymagać dostasowania do przedmiotu? Bycia zrozumiałym?

Chyba pierniczę, co?

wedle mnie został zerwany kontakt międzypokoleniowy.
On zawsze był utrudniony ale był przekaz pewnych zasobów wspólnych kalk kulturowo/językowych przy zachowaniu zmian związanych z upływem czasu.

Teraz to przepadło.

Otacza nas wzbierające morze bełkotliwej głupoty usankcjonowanej poprzez media.

ale to nie jest chodzi o kontakt międzypokoleniowy, bo pisałem ci kiedyś, uczę osoby właściwie młodsze tylkko kilka lat od siebie, czasem w tym samym wieku, zdarzyło się i starsze.

I tak pamiętam swoje zdziwienie jak rzuciłem nazwisko karl may i nie wiedzieli o co chodzi:)
W poprzednim roku uczyłem wstępu do literaturoznawstwa i różne podziały gatunkowe/definicje/charakterystyczne cechy rodzajów i gatunków literackich miałem wyjaśniać.
Więc se myślę, trza pojechać powszechnie znanymi przykładami, mówię Agatha Christie- czytała jedna osoba na chyba 18 czy więcej, mówię Tolkien-zna inna jedna osoba, może dwie na całą grupę, kilka może kojarzy film.
Więc sytuacja jak u Mindrunnera mi się zdarzyła.ę, kilka może kojarzy film.
Więc sytuacja jak u Mindrunnera mi się zdarzyła.

No i trudno, trza próbować inaczej.

pzdr

Kiedyś czytało się książki.
One formowały wyobraźnię, język, kalioki pojęciowe, hasła, powiedzonka etc, etc.

Kiedyś zadzwoniłem do TOK FM a ta tam ta aktywna lesbijka, zapomniałem nazwiska, i pieprzyła po swojemu o polityce.

Ja użyłem porównania, że Polska może podarować Niemcom Niderlandy.

Ta idiotka na antenie dała taki przekaz – dzwonił słuchacz i powiedział, że Polska powinna podbić nie tylko Niemcy ale i Niderlandy.
A mówią, że ta dziennikarka ma maturę!!!
Od kogo się pytam?

Teraz większość nie czyta nic, znam domy gdzie na półce stoi Biblia oprawiona w papier do kanapek i po zagięciach widać, ze nigdy nie została otwarta.
Drugim zadrukowanym papierem jest tygodniowy program TV.
I to wszystko.

No to z takimi można gadać tylko językiem sms-ów.
I o niczym.
O kotkach, pieskach, samochodzie sąsiada i czy ksiądz ma kochankę.
Ja mam takich współobywateli zupełnie dość.

też zgoda.
Moje dzieci nie widzą związku pomiędzy otwarciem okna w zimie a zużyciem gazu do ogrzewania.
Zgniecenia opakowań wyrzucanych na śmieci a wypełnianiem pojemnika na śmieci.
Tłumaczenie nic nie pomaga. Lejącą się wodą z kranu a szambem itd itp.
To jest jak rozmowa ze ścianą.

One dziwią się też jak ja przechodzę przez jezdnie nie po pasach jak one są odległe o np 100 m.
Tu działa szkolna tresura i one łażą jak głupie w te i nazad, mimo że nic nie jedzie.

Jestem ciekaw ogromnie i autentycznie jak Verne mial pomóc w nauce gramatyki jezyka angielskiego

btw to ja raz Dickensa próbowałem i mnie odrzuciło, ale ja to w ogóle jestem zapóźniony i czasem czytam grzesia to mi uszy płoną, bo ja nie wiem o kim on pisze, a ponoć to jakie noblisty czy cuś.

TOK FM to osobna historia. Śmieszne, ale moje pokolenie już w większości nie czytało prawie nic. Ot, na zasadzie “Co przeczytałeś ostatnio?” “Rogasia z doliny Roztoki”. I mówi mi to facet w moim wieku. Czy, zeby ukonkretnić, w moim i Grzesia wieku, dokładnie :)

A ja to juz jestem porządnie niedokształcony. Z lukami w wiedzy jak uskok św. Andrzeja.

Teraz więc sytuacja jest inna. Myślę, że takim kulturowym subkodem właściwym dla współczesnych może być język telenowel, czy innych seriali. Pół biedy jeśli to seriale porządne.

Więc takie TOK FM pasuje doskonale. Emocjonalny język telenoweli plus prosta wizja świata. Przekaz dla głupków. Coś jak Radio Maryja. Maksymane uproszczenie.

Ja byłem w Polsce słyszałem tam kika razy, ze jeden wysoki polityk z PiSu wymyślił bardzo obrzydliwe określenie “wykształciuch”. Tak. On wymyślił. Może w TOK FM nie lubią wschodniej literatury?

Zresztą, o nich szkoda gadać. Żeby byli jeszcze przynajmniej zabawni. A zabawni być przestali, tak jak dziecko, które dorosło, ale dalej w wieku trzydziestu lat gaworzy, robi pod siebie i wymaga ciągłej opieki. Było to słodkie, gdy dziecko było małe. A teraz pozostał tylko wyniszczajacy obowiązek opieki.

Wyhodowano.

Bardzo smutne jest to, co Pan pisze.

Pisze Pan o tej pogardzie, dla tego co było kiedyś...

Wydaje mi się, że na pewnym etapie życia, to jest naturalne dla nas wszystkich. Sporo o tym było w dyskusjach o buncie.

Pan nie czuł wtedy niechęci do tego, co było kiedyś?

Jeśli Pan jako ojciec, z czegoś rezygnuje, coś zrywa to szanse na tę więź maleją.

Bardzo osobiste te refleksje i trudno mi komentować...

Przypominam sobie siebie z tamtego okresu, w moim z kolei życiu…

Durnowata byłam niemożebnie, trochę z tego mi zostało, ale widzę jakiś postęp :)

Do zatrzymania, wzmocnienia tej więzi między pokoleniami, potrzeba dużo cierpliwości, czasu, wytrwałości.

Zrozumienia dla niezrozumiałego świata.

Wyciągnięcia ręki.

Tak sobie o tym myślę, Panie Igło, a temat mam w głowie bardzo aktualnie, jak już pisałam wyżej.

jest generalizowanie z mojej strony. Tak jak i jest pewna kontynuacja.
Tyle, ze mam wrażenie, polegająca na korzystaniu z tego co się daje, wtedy biorą.

Jak się mówi zrób coś podobnego, w swojej wariacji to się słyszy daj kasę, to zadzwonię po pizzę.
I ręce opadają.

Mnie opadły i nie mam zamiaru już ich wyciągać.

Czy warto rozmawiać?
Pewnie, że warto.

Tyle,, że nie z byle kim.
I nie z każdym.

to fajna dyskusja wyszła:)
Choć nie do końca na temat tekstu Sajonary, ale, mam wrażenie, dobra.

Nie wiem, czy narzekam tak jak na mnie narzekano. Chyba nie narzekam aż tak dużo, jak narzekano na mnie.

A teraz do rzeczy. Nie twierdzę, że ktoś tu jest gorszy a ktoś tu jest lepszy. Stwierdzam fakt i się dzwię. Fakt braku komunikacji między mną a większością moich równolatków. Niestety fakty są takie, że większość z nich nie czytała tego co ja i w związku z tym nie ma między mna a nimi gładkiej komunikacji. I nie wiem czy to dobrze czy źle, ale podejrzewam, że źle. Z kolei stwierdzenie, że ten brak wspólnego punktu to moja wina, bo mogłem ja normalny człowiek nic nie czytać, było by chyba grubym nadużyciem, prawda?

Więc sa fakty i nie utrzymuję, że ktokolwiek tutaj jest zły, lepszy ub gorszy. Dzielenie ludzi podlug lepszych i gorszych zostawię Rydzykom i Michnikom, bo oni się od długiego czasu tym zajmują i bija mnie doświadczeniem na głowę. Ja tylko fakt stwierdzam. Mze trochę uogólniając, bo wyciąganie wniosków ogólnych z przypadków szczególnych to przesada, ale kto nigdy nie ścinał myślowych zakrętów w komentarzach na tekstowisku, niech pierwszy rzuci kamieniem.

PS. Ostatnio ktoś zauważył, że stanowię jedno wielkie votum separandum. I chyba ta wypowiedź się dobrze wpisuje w diagnozę :D

nie tylko różne pokolenia, ale też ludzi z różnymi doświadczeniami mają własny kod językowy. czasem mówiąc te same słowa możemy je zupełnie inaczej postrzegać.

Jestem przekonany, ze warto rozmawiać, ale bardzo ważne, żeby obie strony to przekonanie miały. Poza tym trzeba być otwartym na drugą osobę i mieć sporo autoironii.

Rozmawiam z nastolatkami czy to w szkole (rzadziej) czy to via net (częściej) i doświadczenie też wiele pomaga mi w codziennej pracy.

Z tym oczytaniem to bym nie przesadzał. Czy to, ze nie znam prozy Dostojewskiego ale zaczytuję się w Sapkowskim albo tylko w horoskopach z Tiny sprawia, że nie potrafię rozmawiać z druga osobą. Pewnie, ze możemy się nie zrozumieć na pewnych płaszczyznach, ale w głownej mierze rozmowy z młodymi nie tyczą rozważań nad problemami kobiet w XIX wiecznej prozie francuskiej