To jest tak:

- związków homoseksualistów za małżeństwo uważać nie można – definicyjnie i w ogóle nie pasuje to do siebie.

- jeśli chodzi o dekretowanie tego przez państwo, to powiem tak – ja osobiście, będąc państwem bym tego nie zadekretował.

A jesli to zrobi państwo (już inne niż ja), to jego sprawa. Tak jak nie chcę przykładać ręki do tego, żeby taki dekret był, tak nie przyłoże ręki do tego żeby takiego dekretu nie było…

Bo wie pan – bo z pana zasady nr 4 bardzo wiele konsekwencji wynika. A ta zasada i moją jest. Bo ja przede wszystkim dlatego innym życia w tego typu sprawach w jakikolwiek sposób normować nie chcę, żeby i innym nie dać prawa moralnego do normowania mojego.

Bo żyję jak chcę, ale wybrałem życie po dobremu. Jednak mierzi mnie jakoś to stawianie się ponad innymi i wytyczanie im tego co i jak mogą zrobić albo nie zrobić...

Być może źle rozumiem tych, co się za konserwatystów uważają, ale pojęcia nie mam dlaczego nie wystarczy im życie wedle zasad konserwatywnych bez uszczęśliwiania nimi innych ludzi na siłę...

pozdrowienia