Dzieciaki ufają ludziom, którzy im ufają. Wiem coś na ten temat. Przytoczona przeze mnie zasada stosowana była przeze mnie również w szkole, choć tam było trudniej. Bywało, że znajdował się jakiś typek sprawdzający na ile można być chamskim, ale i z tym potrafiłem sobie poradzić, choć nie nadaje się to do opisu w jakichkolwiek środkach przekazu.

Z drugiej strony jestem zwolennikiem klapsa i to nawet solidnego. Jak dwuletni dzieciak pcha dwa gwoździe w dziurki tego ryjka w ścianie, to nie ma co dyskutować i czekać aż się dzieciak zaświeci, tylko trzeba przylać w łapy tak, żeby na całe życie zapamiętał, że z prądem nie ma zabawy.

Co do uwag redakcyjnych to odsyłam do komentarza skierowanego do pana Marka na temat odnośnika „kontakt” kilka komentarzy powyżej.

Pozdrawiam