On ma wyrobić dniówkę więc płodzi taśmowo teksty. Łapie się bele czego to i świadectwo sobie wyrabia. Dajmy pokój.

dziękuję Panu i Stachowi, ale tak sobie myślę, czy to aby warto, tak drobiazgowo, analizować czyjś problem? Może to dorastanie, może kryzys wieku średniego? Nie wiem, ale też i sam, w swoim długim życiu, kilka kryzysów przeszedłem, więc kamieniem nie rzucę.

W sumie to i tak sytuacja jest nierówna, bo wspominany przez Pana ów ktoś, coś mojego przeczytał. Choćby i komentarz.

A ja poza tym, co napisał o mnie (bo to już wypadało przeczytać), to nawet nie wiem, czy on jest dziennikarzem od rolnictwa, czy od Gwatemali.

I nawet mnie nie ciekawi.

Oczywiście, trochę mi żal, że nie pojął. Ale trudno. To nie jest obowiązkowe. Postaram się pisać tak, aby i dziennikarze poczytnych (jak słyszałem) dzienników rozumieli. Ważna to dla mnie nauczka.

Pozdrawiam Pana i Stacha

Mam wrażenie, że zaczepiłeś pan Gwatemalę.

Całkiem niesłusznie, jak sądzę.
Tym bardziej, że ichni konsul chcąc nie chcąc, na pewno bywa na rautach jedynie słusznej gazety.
Celowo z malej litery napisałem
Igła

przeczytałem dziś, że ukaże się książka o Salonie niezależnych. Pewnie dlatego mi się ta Gwatemala nawinęła.

Ale ma Pan rację, że niesprawiedliwie.

tam na blog dotarłem; nie mam żadnej wiedzy o jakości pisania Pana Wojtka O., ani na blogu ani w “gazecie”; natomiast w tej rundzie zapomniał atakując, że bardzo ważna jest obrona, w szczególności podwójna garda :)

Pozdrawiam…

„erudycja ogólna” (sic!) to prawie jak “okres czasu” (sic!), jak to napisał był w jednej z notek Marco Polo (sic!) TXT :).

pozdrawiam :P (sic!)

“Kto pyta wielbłądzi”

ja tam Wojtka lubię za znakomitą książkę Lemowi poświęconą

“Kto pyta wielbłądzi”

Dziennikarze poczytnych dzienników maja to do siebie, że pisują tak, jak im publiczność (bo nie dusza – oni jej nie mają) zagra. By jednak – w ich mniemaniu – nie utracić proporcji, bo jednak to oni piszą, a publika czyta, muszą od czasu do czasu podkreślić, czym się od owej publiki różnią in plus. Najlepiej na blogu, bo to niby “rzecz prywatna”, a nie poletko uprawiane za pieniądze, czyli jednak na zlecenie szefa. Glównie szefa marketingu gazety.

W sumie biedni ludzie.

Czy móglby Pan przybliżyć (bo nie wątpię, żeś Pan użyl tego slowa świadomie, jak Pana znam, he, he), co oznacza, że facet jest po chemii: czy się z nią minąl, a może zderzyl. Bo raczej chemii nie skończyl, gdyż w takim przypadku pracowalby zapewne w tym zacnym zawodzie, ewentualnie pisując przyczynki do prasy fachowej.

Tymczasem gość pisuje w dziennikach, używając chemii, a raczej wytworów chemicznych jako środków odurzających czytelników, co samo w sobie powinno być karalne. Przynajmniej w sferze moralnej.

Pozdrawiam serdecznie

chyba zderzył (sic!), bo skończył studia chemiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Czy zderzenie to było bolesne, nie wiem, Pan Jerzy Maciejowski by go w try miga obadał (sic!). Nie czytuję gazet codziennych od kilku lat, więc twórczość Pana Wojtka O. do mnie nie dotarła. Byc może jest specjalistą “od estrów” (sic!)?

Estry są to związki organiczne otrzymywane przez podstawienie wodoru grupy wodorotlenowej w alkoholach rodnikami kwasowymi ( nieorganicznymi lub organicznymi ). Estry tworzą się przez bezpośrednie działanie kwasów karboksylowych z alkoholami w obecności katalizatora ( estryfikacja ).

Ogólny wzór estrów pominę. Dodam jedynie, że R1 to alki pochodzący od
kwasu, R2 to alki pochodzący od alkoholu (sic!).

Pozdrawiam…

to najbliższy jest mi RME czyli Raps MethylEsther), który – to dla niewtajemniczonych – jest glównych skladnikiem dodatków do blendowania oleju napędowego, z czego powstaje biopaliwo zwane biodieslem. Choć jest także paliwo skladające sie w 100% z RME – B100. A także przyczyną, dla której rzepak i olej rzepakowy są tak ostatnio cholernie drogie.

Pozdrawiam biopaliwowo

Nie ruszaj…
No..

Bo ja się na gierkach znam.
Jak mało kto.
Słownych.
;)
Igła

już nie ruszam, bo jeszcze skorupka pęknie …. :)

“Kto pyta wielbłądzi”

czy to taka moda teraz szyfrem mówić...? Dyskomfort można poczuć niebagatelny (sic!)

Kocham pleonazmy…
Kontynuując dalej cofanie się do tyłu można do akwenu wodnego dwiema równymi połowami tylnego zadka wjechać. Co szczególnie wyjątkowo w miesiącu kwietniu – w chłodnym nieco trochę okresie czasu – może być niemile przykrym. I znienacka nagle można zacząć spadać w dół. a to już nie to samo…Przepraszam pokornie uniżona zapatrzonych widzów i zasłuchane audytorium…
Pozdrawiam jako wielbicielka faktów autentycznych ;)
Defendo

nie wymarzy się to Panu, choćby Pan wymazy jakie semantyczne zrobił; ja to myślę, że to zrozumienie ogólne, to fantazmat jaki, żebym się nie bał zostać nazwany freudystą powiatowym, to bym powiedział, że to nerwicą grozi, takie uporczywe marzenie (sic!) A o Pana kumplach zaraz jutro (sic!) Stachowi opowiem. Takie gadki wzbudzaja w nim dużą chuć do rozwoju…

ponoć cuda czyni i do ziszczenia marzeń cichych doprowadzić może.

Pozostaję z najlepszymi zyczeniami

AFK – słusznie się myli… powinno:)
Jako figura stylistyczna nazywany jest czasem tautologią. Hendiadys też blisko( to takie coś jak: “boks i pięściarstwo”, ważne, że jest spójnik “i”, ale dodanie drugiego, synonimicznego członu nic nie wnosi).

Nie cierpię krzyżówek, ale lubię paragramy(grę słów) ;)
Defendo

nie wiem.

Ale chciałbym, żeby każdy chętny rozumiał.

I przypadkowy też.

jest o tyle lepiej że ocen nie dostają na papierze co najwyżej wirtualną herbatkę czeską (sic!) na drogę

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Ładnie to tak – licytować się z Panem Yayco, który z Was z pisaniną W.O. mniej obeznany. I to Pan, demon szybkości ?
Ja rozumiem obronę Textowiskowego brata, ale żeby zaraz brać udział w wyścigu na dochodzenie? (Gdyby Pan miał jakieś mylne słowne skojarzenia, proszę przywołać z pamięci obraz dwóch kolarzy torowych, którzy na rowerach sterczą w miejscu i nerwowo oglądają się na siebie).

Próbuję nieśmiało bronić W.O. – z tego samego powodu, dla którego Pan Docent Stopczyk napisał w pewnym momencie „a ha” (choć określenie „znakomita” nieco na wyrost).
Pana zaś podziwiam za dedukcję i dużą intuicję – z tymi „estrami” był Pan bardzo blisko. W.O. jest mianowicie niezgorszym specem od „bystrów”.

Pecet

Jak dla pana Wojciecha O. to dzięki Pańskiemu wstawiennictwu też wezmę 80 (tylko w GBP).

Pozdrawiam

niech mi będzie wolno trzymać kciuki za Pańskie marzenie (jeśli są inne to też...).

Pozdrawiam słonecznie…

powiem nieskromnie, że znałem kilka chemiczek. Humanistki z nich były nie lada.
Pozdrawiam znad Sandeli…

przeczytałem sobie komentarze pod inkryminowanym dziełem.

O dziwo, komentujący obronili honor naszego reprezantanta całkiem skutecznie.
Rzeczowo i bez emocji. Nawet “sic” rzadko używali.

Co pozostaje w widocznym kontraście z twórczością powyżej.

Panie Andrzeju!
Pan mnie o język prosi? Prosty? No ładnie, wiadro wody na młyn tych, co to od podglądania mają jedno oko w kształcie dziurki od klucza ;)

A serio – język to narzędzie poznania. Dlatego tak walczę o prawo do mówienia własnym. Językiem można poznawać partnera/partnerkę, można nim próbować kawioru i miodu, na cyjanek to raczej bym uważała. Można go komuś pokazywać, mlaskać, oblizywać wargi. Jest też dla mnie narzędziem poznawania świata, mój dyskurs prywatny buduje. Werbalizuje myśli – te o “sic!” i te o gnozie, o granicach i o ich nieistnieniu. Każdy ma swój, więc każdy ma inne poznanie. A że metafory są jednym ze środków poznania, to już Wittgenstein i inni…
Metafory mają moc niezwykłą – bo mogą stwarzać realia społeczne. Jeśli ktoś mówi o “wojnie o media” i ta metafora zostaje przyjęta przez większość odbiorców, zaczyna się cała sekwencja działań – jest “wróg”, “zagrożenie bezpieczeństwa narodu”, są “obrońcy” itd. Samo przyjęcie takiej metafory stwarza podstawę do wnioskowania: istnieje nieprzyjaciel zewnętrzny, przeciw któremu trzeba zewrzeć szyki i dać mu odpór w obronie wartości, dla istnienia narodu najważniejszych. Metafora wykorzystująca pojęcie wojny(ze wszystkimi jego implikacjami) nie była jedyną możliwą. Ale jej użycie spowodowało eskalację działań. Postrzeganie zaistniałej sytuacji w kategoriach wojny spowodowało, że tak właśnie duża część ludzi problem widzi – wojna zaistniała. Metafora miała moc samospełniającej się przepowiedni.
Przykłady można mnożyć – sławetny “układ” jest jednym z nich, “IV Rzeczpospolita”, “prawdziwy Polak”.
Język j e s t narzędziem poznania – moim zdaniem najważniejszym. Dlatego uważnie przyglądam się nie tylko temu, c o mówią, ale j a k mówią do mnie różni ludzie.
Nawoływanie do prostoty? Proszę bardzo, ale trzeba uważać, żeby nie popaść w prostactwo. Uproszczenie może tak zmodyfikować pojęcie, że aż je zgwałcić.
Boję się tych, co uważają, że mają monopol na prawdę, bo ją posiedli. Zawsze wtedy pojawia mi się obraz biednej prawdy, siłą zawleczonej w krzaki i gwałconej.
Ale ona dumna jest – zgwałcić prawdę to jak zgwałcić kobietę – można ją zbezcześcić, ale nie posiąść.
Nie odbiegłam nazbyt daleko od tematu Pańskiej notki, mam nadzieję, jako że o języku rzecz była, prawda? ;)

Defendo

Igło – ależ bogini Pruderia ma się w Polsce dobrze w każdym środowisku, hołdy należne odbierając.
Upraszam jednak pokornie – w imię tegoż konserwatyzmu obyczajowego – o niezmienianie mi płci… ;)
Jestem t y l k o kobietą.

Defendo

Jak pani sama się degraduje, to proszę bardzo.
Nie chce pani być człowiekiem, musu nie ma.
:)
Igła

wedle moich obserwacji język jest narzędziem poznania w 10%. Nie więcej! W 85% jest narzędziem walki. Wydawać by się mogło, że język powstaje w głowie, co prowadzić może do stwierdzenia, jaki język taka głowa. Nie do końca chyba tak jednak jest. U większości myślicieli – język nie powstaje w głowie, a jamie gębowej, gdzie jest mielony i międlony, a także nasączany. Najczęściej plwociną, a nawet uryną. I z tego mielenia, międlenia i nasączania powstaje twór, który nie jest językiem ludzkim. Jest quasi mową, a więc językiem sztywnym, prymitywnym i sztywniackim, ale jak można wymagać od niego by był elastyczny (mimo iż nasączony), kiedy głowa sztywna? Jest prymitywny, co wynika z ubóstwa duchowego, emocjonalnego, mentalnego. Gdy człowiek jest zły, to źle mówi, na złość mówi…
Pięć procent przypada natomiast na inne (sic!)

Pozdrawiam permanentnie podniecony Pani słowem…

Igło – ależ to nie degradacja – kobieta poprzestaje wszak na tym, że jest człowiekiem. Mężczyzn rzadko na to stać i zmieniają się w lwy, bestie, małpy, padalce itp. oprócz bycia – na ogół – ludźmi. ;)
Sir Lorenzo – kolejny przyczynek do mojego katalogu dowodów na znaczenie metafor, dzięki! :)
AFK – cały zestaw metafor znakomitych mi Pan sprezentował, jeśli Pan pozwoli – wykorzystam. Tylko z tym permanentnym podnieceniem to proszę uważać – żona będzie pewnie zadowolona, ale priapizm podobno nieco szkodliwy jest;)

Defendo

proszę korzystać do woli, człowiek czując się przydatny od razu podnosi samoocenę (sic!), ale, żeby to podniesienie priapizm powodowało?

się w adresie pomylił. MU cały radosny, że Komputer pierwszą(?) „wtopę” zaliczył.

Pana Jerzego strasznie przepraszam.
A Pan, Panie Andrzeju może chociaż z bierzmowania Jurek na trzecie ma ? Wstyd będzie mniejszy.
Pozdrawiam Pecet

A kobitki w sikorki, sroki, harpie ale i wydry, jak kto woli a ostatnio usłyszłem dość dawno już niespotykane okreslenie na podgatunek kobiecy – Helga.

Generalnie to gdzie kobicie do człowieka?
Igła