na mojego kucharza meksykańskiej mówię najczęściej “żonka”

takie czasy,

a w temacie

to przypomniała mi się bajka o myszach co to wymyśliły jak ustrzec się kota, miały sto pomysłów i wszystkie świetne tylko żadna nie odważyła się przywiązać kotu dzwonka do ogona…

tak to bywa między nami blogerami

pozdrawiam
_{prezes,traktor,redaktor}

i komentuje się też przyjemnie i łatwo.
U siebie zauważyłem, że im mniej się nad komentarzem zastanawiam, tym mniej muszę się z niego tłumaczyć.:)

A Pana koncepcja bardzo mi się podoba, tak jak koncepcja, by rosły u nas figowce, albo nasz karnawał kończył konkurs szkół samby na placu Konstytucji. Ze śniadymi, półnagimi tancerkami, oczywiście.:)

Panie Referencie, jak na pisanie zwykłych ludzi z klawiaturą to źle nie jest.
Choć wolałbym by zwykli ludzie z klawiaturą, byli mniej zunifikowani.
Podobno każdy nosi w sobie jakąś własną opowieść. A jakoś zupełnie tego nie widać:)

A z drugiej strony czapy:)

To wie Pan jakiej rygorystycznej procedurze podlega produkcja mączki kukurydzianej w Meksyku, podstawy wielu tamtejszych potraw?
Jeśli ktoś miał przyjemność pochłonąć kilka enchiladas w obskurnej tavernie przy drodze do El Valparaiso, to nie odnajdzie tego smaku nawet w wykwintnej paryskiej Anahuacalli.
Dla europejskich Meksykanów oryginalna receptura to zupełnie niepotrzebna komplikacja.

No to i okazuje się, że EU-kuchnia meksykańska to meksykańska bardziej z przymiotnika jest.
Różnica niemal taka jak różnica między gulaszem z Veszprem, a gulaszem z baru Łódź Kaliska Osobowa.

Tylko Big Mac wszędzie smakuje tak samo.:)

Czy ja trochę nie przekombinowałem w tym komentarzu?:)

Pozdrawiam serdecznie

Ps.
Odnalazłem, nieznanego oryginalnego Wiecha.
W broszurze “Satyra w walce o pokój” Książka i Wiedza 1950 r,
Jest Pan ciekaw?:)

Ta unifikacja, to mnie, za przeproszeniem, denerwuje. Co to za zwyczaj, żeby umordowany referent szedł do sklepu po adjikę, kupował ją, otwierał, a ona (adjika), żeby w ogóle nie była ostra. Potem czytam etykietę i nie dość, że rozumiem, bo etykieta jest w naszej ojczystej mowie, to jeszcze tuż za wymalowanym pęczkiem papryczek stoi dopisek: “łagodna, specjalnie dla polskiej kuchni”, czy tak jakoś... Adjika skomponowana specjalnie na nasze podniebienie; uśredniona, rozmemłana. Tylko czy to jest unifikacja? Bo Gruzini, to pewnie jedzą porządną adjikę. Pogubiłem się...

Z Wiechem to jest taka sprawa, że kto ma wiedzieć, ten wie. Jak sądzę. Chodzi o to, że jak mam ochotę na Wiecha, to czytam Wiecha; epigonów Wiecha nie czytam, bo po co.

Pozdrawiam,
referent
——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny

no tak jak podejrzewałem- przeholowałem.:)
Należy się, więc komentarz do komentarza.:)

Poszedłem już dalej, Unię załatwiłem na cacy… Teraz zabrałem się za glob.:)

Ale wracając jeszcze na moment do naszej starej Europy.

Każdy kiedyś miał przyjemność skosztować albo fetę w Grecji, albo brzoskwinię w Bułgarii, albo łososia w Norwegii, a nawet salami z prawdziwego osła na Węgrzech.

Przyznasz chyba, że to nie to samo, co feta, brzoskwinia, łosoś i salami kupione w rodzimym Tesco.
I jeśli użyjemy nawet wszystkich wymaganych przepisem składników.
Jeśli nawet do wypichcenia zatrudnimy utalentowanego Andrzeja z Podlasia w sombrero, to zawsze wyjdzie nam mniej lub bardziej udany, ale tylko gulasz z dworcowej restauracji.
Siły nie ma.:)

Pozdrawiam serdecznie

Panie Yasso,

mówię zupełnie poważnie! Poważnie :-))))) Czy nie byłoby dla tej całej tutejszej atmosfery komilfo, gdybyśmy się przez jakiś czas pozgadzali z każdym, kto (pardą) się nawinie; że polemista oczywiście rzecz jasna ma 100 procent racji i słuszną pretensję itd. itp. Ja już nawet opracowałem sobie stosowaną formułkę: “Skoro Pan/Pani tak uważa, od dziś i ja będę tego zdania”. Właściwie to Behemot powiedział do Wolanda, ale kto dziś dba o szczegóły.

Pozdrawiam,
referent

PS. Wiechecki, to taki minister był albo poseł. Od ryb chyba?

——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny

Właśnie o to chodzi, że tej polityki nie ma. O to… Jak pisać teksty polityczne, jak polityki nie ma. Można kombinować jakoś ogólnie, ale ile normalny człowiek zdzierży bez konkretu. Przykład z jedzeniem jest dobry. Chodziliśmy po mieście, chodziliśmy, ale jak nas przydusiło, to poszliśmy do Andrzeja “Tortilla” z Podlasia. Bo placka z kawałkiem wołowiny nie da się zastąpić przepisem z książki. Można więc ogólnie (choć nie za długo) albo o pierdołach, co jutro tracą ważność. Nie mówię, że nie można. Przecież można. A poza tym co? Nie wiem, pewnie potop.

Referentowej przekażę. Owszem. Dziękuję.

——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny

Nie ma ze mną tak źle. Bez przesady. Mam mimo wszystko kilka zalet.

Jestem wyjątkowo spokojnym człowiekiem, jak Pan wie. Chyba że mnie ktoś zirytuje, co nie jest jakoś tam niemożliwe, prawda, jak też Pan wie. Zgodzę się natomiast, że kluje się to powoli (polityka). Im dłużej się przyglądam, tym więcej nabieram spokoju i cieszę się tym, co mam, bo w każdej chwili – tak sądzę – może być gorzej. Mówiąc inaczej – pokornieję. I się wściekam. Na zmianę.

To tyle o sobie.

——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny

Wal się na ryj, żeby nie było za miło.

Pozdr.,
referent

——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny

długo to Pan nie wytrzymał:)
A wydawało mi się że znajomość wielkiej literatury może być przydatna i ułatwiać życie codzienne.:)

Zaniepokoił mnie Pan tym Wiecheckim.
Nawet sprawdziłem. Tak, Wiech to Stefan Wiechecki. I lepiej żeby to pozostało między nami:).
Bo gdyby tylko pani R. o tym się dowiedziała , to niechybnie znalazłyby się dowody na związki rodzinne ministra, cuchnącej nieświeżą rybą koalicji, ze znanym stalinistą.:)

Oj, byłaby jazda…:)

pozdrawiam

a bo co?:)

Pani Referentowa to( jak słyszałem) anioł przecież, spoko…:)

Pozdrawiam