Adrian. Stan ciężki ale stabilny

patrzę w dal
cel tak daleko dalej niż myśl może dotrzeć przed ranem
gdzieś za horyzontem marzeń
wstecz się oglądam
widzę wypalone oczodoły zostawionych domów
szkielety popalonych mostów
spoglądam w siebie
daremno szukam przewodnika
i choć nadzieja umiera ostatnia
cicho
jak między okładkami starej powieści w skrzyni
zapominanego dzieciństwa

chcesz podejść bliżej aby kurz zetrzeć i krzyk usłyszeć
chcesz dotrzeć do brzegu prawdy i śmierci spojrzeć w oczy
czy tego chcesz naprawdę

pytam bo nie wiem ile zostało ci godzin