Na znak protestu mój szowinistyczny komputer nie zechciał tej piosenki otworzyć. Sprawdziłem na punku u pana Docenta. Otwiera oczywiście i ryczy jak trzeba!

Tak czy tak my oba z kompkiem pokażemy Grzesiowi język :P

lubię ten utwór, może nie jest to jakiś mój faworyt, ale zawsze miło go posłuchać.
A co do malarstwa, to ja malować oczywiście nie umie zuoełnie, więc tu żeby kto nie miał złudzeń:)
J.J., a widzisz, komputry to złe bestyje.

Ad drugi twój komentarz, dobrze, że nie Środa za Jareckiego:)
pzdr

tyle co ja się tu fajnej muzy nawklejałem, jest co posłuchać.
A to można omijać.
A marudzenie mile widziane, aczkolwiek nie tylko marudzenie.
Można tyż gadać z sensem i optymistycznie np. O, a czemu nie.
Ludzie mają różne potrzeby.

no dobry pomysł, z tym wklejeniem cytatu w sumie, no, a ty masz z Allena ciekawy.
A piosenka smutna, fakt, ale przecież wiesz, że ja smęty smutne propaguję.
pzdr

Jak napiszesz o de Mello to ja się z pewnościa podłączę komentarzowo.

Znam go dość dobrze, ale leniwa ze mnie kobieta i pisać mi się nie chce, o nim w każdym razie.

Ponieważ sama jestem w nastroju smęcącym to łaczę się w smęceniu z Tobą.

Piosenka nie w moim klimacie zupełnie, ale tekst już jak najbardziej.

:) dla Ciebie

Pisz i nie smęć :)

Nadzieja to nadzieja. Decyzja to inna sprawa :)

Siadaj i pisz jak tylko znajdziesz chwilkę.

Obiecuję wsparcie, bo temat sobie wybrałeś kontrowersyjny.

Dobrej nocy.

Grzesia się starałam zachęcić do napisania o tym co zapowiada i zapowiada. Motywację jakąś w nim wzbudzić.

Natomiast nie chciałam się bardziej rozwlekać, bo jaki mam sens wylewać myśli (za przeproszeniem) w odniesieniu do tekstu nieistniejącego jeszcze?

Pozdrawiam porannie

kłucie z pana ręki mile widziane, teledyski się wkleja prosto, po prawej stronie filmiku mamy tzw kod html, zbaczyna się to od nawiasu chyba i słówka object, kpiuje pan to całe, długaśne ustrojstwo i wkleja czy do komentarza czy tekstu w blogu, i tyle.
Jak ja zaczaiłem, to kazdy zaczai:)

Gretchen,nmo tekst nie istnieje, jak przeczytam te knige, znaczy fragmentyz róznych dzieł deMello, to może mnie zainspiruje, choć nie moge obiecać na 100 proc, bo ja tekstów w sobbie noszę dużo,a i tak powstają, te, co ich nie nosze, tylko spontanicznie się zjawiają.
I są.

pzdr

Tak to z babami jest – nie dojdziesz Pan o co takiej chodzi, kiedy i we wogóle.

Tak sobie patrzę, że za oknem słonko świeci.

Spieszyć się nie muszę nigdzie, pierwszy raz od wielu dni nic mnie nie goni i co najważniejsze jest piątek. Mój ulubiony dzień.

No i o co ja się mam z Panem zadzierać? I po co?

Pozdrawiam łagodnie

Z pisaniem mam bardzo podobnie do Ciebie.

Nosi się taki tekst i nosi,

dołączają nowe.

Siadam i piszę.

O czymś innym.

...komputry to złe bestyje. – napisał Grześ. No i jak Maszyna Cyfrowa ma na to zareagować? Wzorem Pana Igły jakoś Grzesia ukłuć przecież trzeba.

Czyli kij. W oko. Znaczy się w styl. Zdarza się MU raz na jakiś czas wypociny osobistego Komputera osobistej żonie przeczytać. MU jej krytyczne zdanie niezwykle ceni i jednocześnie próbuje wyższość niżej podpisanego nad jej laptopem udowodnić. Nad laptopem dodajmy, który za pomocą jakiegoś sprytnego programu całkiem po ludzku gada.

Wtedy dopiero MU naprawdę obrywa: że zdaniowa inwersja, że archaizmy, że zdania tak wielokrotnie złożone, iż nie wiadomo gdzie koniec, gdzie początek i rozplątać tego nie sposób. O dziwacznych neologizmach zamilczmy.
Tak sobie myślę, że gdy następnym razem za moją cyberstylistykę MU solidne cięgi od osobistej małżonki zacznie zbierać, to Maszyna Cyfrowa jakiś grzesiowy tekst (i komentarze pod nim) jako dowód “że, nie jest tak źle” przedstawi.

Parodią bo to niejakiego Yody stylu się wydaje część być tekstów zamieszczonych tutaj.

Żeby po tym ostatnim zdaniu Grzesia i dyskutantów docucić, szybko jakąś marchewkę podsunąć im trzeba. Pod nos. Przy okazji ten kij może zrównoważy.
Nic prostszego – otóż MU przy piosence pani Minni płacze. Tak po męsku, ze wzruszenia. Żeby Pani Annie P. rzecz dokładniej wytłumaczyć – tak jak kobiety przy Przeminęło z wiatrem, a faceci przy Parszywej dwunastce (tu MU powinien jakiś copyright umieścić, ale ni cholery nie pamięta).
Bo to piękna piosenka jest! I czy wesoła, czy smutna, MU się nie może do końca zdecydować. Zresztą po kiego Maszynie Cyfrowej tę rzecz analizować – grunt, że MU cały zaryczany. I przechwalając się, że lata temu, bez pomocy jakiegoś Niedźwiedzia na pewnej składance (bo to typowy “one hit wonder”) sam “osobiście” ten utwór “odkrył”, przez łzy chlipie: Od biedy mogę pojąć, że “la,la,la,la” komuś się może nie podobać i nawet, że “dubm dubm du dumdu” kogoś drażnić może. Ale żeby się nie zachwycić tym, co się dalej dzieje, to trzeba już zupełnie uszu nie mieć.

Pozdrawiam nieco zawilgocony
Pecet

Pani Gretchen dopiero z choroby wychodzi, więc łagodna i współczująca jest i trochę zastraszona, by się draństwo nie wróciło. Stąd ten nastrój; z czego nie należy wysnuwać wniosku, że jej czegoś złego życzę.

Pozdrawiam serdecznie