Tekst powstał 22 grudnia 2010 i został zamieszczony na moim blogu na Wordpressie, przeklejam go tu, ponieważ cykl Historia jednej piosenki był zawsze związany z TXT, tu wymyślony , więc do kolekcji dorzucam i ten tekst i piosenkę, zanim acta zabroni wrzucać jutubki

Ostatnio na liście Trójki hula nowo-stara piosenka śpiewana pięknie przez Magdę Umer, ostatnio zaśpiewała ją równie pięknie w Klubie Trójki poświęconym niedawno wydanym listom Osieckiej i Przybory.
I tak mnie naszło na wskrzeszenie pewnego cyklu, o cyklu więcej na końcu, a teraz zaczniemy bynajmniej nie od Bacha a od Dalidy:

Pięknie nam zaśpiewał kobiecy głos, więc dla odmiany damy głos też kobiecy, nie, no żartowałem:) O tym panu nigdy nie słyszałem, jego wersję usłyszałem dokładnie przed 3 minutami, szukając materiału do notki, ale jest dobra, no:

Pan był pochodzenia palestyńskiego, tak wyczytałem, teraz czas więc na panią sąsiadkę:), mam nadzieję, że w realu też kiedyś obie nacje sąsiadować zaczną równie bezkonfliktowo jak na blogu.

Zanim dobiegniemy do mety, spotkamy jakieś duety, że tak częstochowsko-podkarpacko zarymuję, a duet właściwie jeden będzie

A teraz już po polskiemu acz nie tylko, zaczniemy od pani, którą znam bardzo słabo, ale wiem, że w historii polskiej piosenki miejsce ma stałe i zacne, a wielu ją wspomina z sentymentem

Jest kilka piosenek, która ta pani śpiewa w tak cudowny sposób: „Już nigdy”, „Kasztany”, „Pamiętasz była jesień” i właśnie ta, już wiedzą państwo o kogo chodzi, no pewnie, bo to wokalistka równie zasłużona jest jak poprzednia i taki smutek zawsze jest w jej głosie:

Czy jest jakaś współczesna wokalistka, której wykonanie brzmi równie pięknie?
Na pewno jest Katarzyna Groniec:

I na koniec zaśpiewa pani, która łączy nam chyba te najstarsze wykonania z tymi nowymi, choć jej wersja jest najnowsza, ale tak jakoś mi się ona plasuje pomiędzy. Ci, co mnie czytają,wiedzą że za kilka piosenek ją uwielbiam ogromnie. Ta też mnie oczywiście zauroczyła, zaraz chyba na listę muszę zagłosować, a Państwa zostawiam z cudownie kojącym a jednocześnie nie przytłaczającym czy przygnębiającym głosem Magdy Umer:

To tyle na dziś.

P.S. W tekście wordpressowym pisałem, że cykl będzie kontynuowany i że mam pięć różnych fajnych piosenek na oku, niestety nie wiem, jakie to miały być, bom zapomniał, lista zginęła i lipa, proszę Państwa, nie żebym więc obiecywał coś, ale jest szansa, że to odsłona cyklu ostatnia, więc proszę się nią cieszyć do woli. a raczej smucić, bo piosenka cudownie smętna, nostalgiczna, smutnawa, taki snuj, jak to o piosenkach Osieckiej jej córka mawiała za dziecięctwa swego.
A propos snujów, kiedyś Midzie obiecałem (na wordpressie chyba), że wyrychtuję cykl o najsmutniejszych piosenkach świata, może w lutym więc będzie.

Znikam chwilowo.