sypało się na rękę, a potem pluło i zlizywało … :)

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

ano tak było.
Aczkolwiek mi chodziło o oranżadę taką juz z butelki , przynajmniej tak to się nazywało tu, ale ta w proszku też była, acz chyba trochę wcześniej.

jakie tam kapsle? najlepsza byla otwierana “z karata”;)))

jestem po wrażeniem:)

też, też

u nas była taka przydomowa wytwórnia wód gazowanych, i taki gaz miała ta oranżada że jak stuknąłeś dnem o stół to się otwierała:)

_{prezes,traktor,redaktor}

to się w Krakowie krachle nazywały. W Austrii to w takich krachlach piwo w małych, lokalnych browarach sprzedawano. Objetość dochodziła/dochodzi powyżej 1 litra (1,250).

Pozdrowienia smętne

to se już ne vrati. Jak zreszta większość rzeczy. Jeśli dziś coś takiego spotkamy, to już tylko podróbka albo akcja reklamowa. Nie ma już tamtych szewców, stolarzy, sklepików, w których sprzedawano szwarc, mydło i powidło. Ale nie tylko u nas; w Austrii, we Wiedniu czy w Linzu, też już nie ma trodlerów.

Bogu dzięki odradzają się od dłuższego czasu małe, rodzinne browary. zniszczone w latach 70-tych ubiegłego wieku przez wielkie koncerny. Ale to dlatego, że klienci pokazali koncernom gest Kozakiewicza. A i piwo od tych małych lepsze jest.

Pozdrawiam trochę weselszy

Miałem na myśli browary austriackie i niemieckie. Bo np. belgijskie, szczególnie te klasztorne nigdy nie miały problemów ze sprzedażą swojej produkcji.

A w Polsce ciekawostka – jest w Krakowie C.K. Browar przy skrzyżowaniu ulic Straszewskiego, Karmelickiej i Szewskiej. I oni produkują w piwnicach świeże, mętne piwo, niekiedy nawet ciemne. I sprzedają na miejscu, bo jest tam i restauracja oraz bar. Co do winnic w Polsce to – niestety prawda. Przejeżdżałem obok takiej winnicy niedaleko Jasła. Właściciel ciężko pracuje nad wychodowaniem odpowiedniej odmiany winorośli od wielu lat i chyba odnosi sukces. Tyle, że rzeczywiście nie wolno mu sprzedawać produkcji.

Pozdrawiam; na szczęście poniedziałek już się kończy

PS. A pamiętam z dzieciństwa, że przy ul. Starowiślnej w Krakowie (nikt jej nie nazywał inaczej, choć oficjalna nazwą było Bohaterów Stalingradu) był sklepik “U Wali” (coś właśnie w stylu szwarc, mydło i powidło), w którym zawsze można było kupić cydr, ale chyba w wersji bez- albo niskoalkoholowej.

Cydr (przynajmniej we Francji) zasadniczo jest niskoalkoholowy. Kiedy paryski kuzyn zabrał mnie do amerykańskiej restauracji był mocno zdziwiony, że przynieśli nam coś o mocy circa 13%.

pozdrawiam wieczornie

- Czy to prawda, że ZSRR przoduje w rolnictwie?

- Oczywiście. Zboże jest tam jak słupy telegraficzne.

- Takie wielkie!?

- Nie, takie rzadkie.

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

Grzesiu – ja to jestem – może ostatnio nieco mniej, ale i tak bardziej, niż Ty ostatnio :-P
Mleko od krowy nie każdy lubi – w dzieciństwie piliśmy jak jeździliśmy latem do leśniczówki, ale już francuska dziewczynka, która nas tam odwiedziła, ku naszej radości uważała, że mleko od krowy to nie mleko. Dziś podobnie uważa mój mąż.

Cydr to taki jabol – słabe, musujące wino jabłkowe (chociaż piłam też gruszkowy).

Z winnicami to ma być lepiej – ponoć już polskie wino z tegorocznych zbiorów będzie można sprzedawać: http://polskatimes.pl/pieniadze/21082,polskie-domowe-wino-wreszcie-trafi...

Dobrych snów

z najwyższym szacunkiem, ale cydr nie jest winem. Nawet jakby bardzo prosił.

Przy produkcji win jabłkowych, sok jest dosładzany przed fermentacją, w przypadku cydru nie.

Faktycznie Francuzi, a ostatnio też Szwedzi nazywają gruszkowe poire cydrem (chyba anglicy też, ale nie pamętam, żebym na Wyspie pił coś gruszkowego), żeby się lepiej sprzedawało. Bezalkoholowe poire można kupić w Ikei. Bardzo fajne moim zdanie, choć wolę normalne, o zawrtości 4 – 6 % alkoholu.

Pozdrawiam, popijając beton

tak jak nie lubię win francuskich, tak lubię ich destylaty i …piwo.

W ogóle lubię wszelakie palinki (w zeszłe wakacje piłem wyjątkowo odjechaną – z czarnego bzu), owocowe schnapsy, broskvove, merunkove, rakije tudzież śliwowice.

Może to dlatego, że nie lubię rektyfikatów zbożowych i kartoflanych? Nie wiem…

Pozdrawiam

bo i ja je lubię bardzo.
A Poire najbardziej ze wszystkich przez Pana wymienionych.

Na drugim miejscu jest u mnie włoska grappa w ujęciu białym, chociaż żółtawa jest bardziej pro.

Pozdrawiam, dalej o suchym pysku…

to w Oesterreichu spotkałem się z mieszanką pod nazwą Fetzen (nie będę tłumaczył, bo się wstydzę), czyli cola z czerwonym winem.

Ale i tak nic nie przebije Sturmu, czyli młodego wina z okolic Langenlois (Melk i tamte wzgórza). Smakuje nieźle, ale działa tak jak nazwa wskazuje, zarówno na głowę jak i żołądek. A wygląda niewinnie – jak mleko.

Pozdrawiam porannie

jeszcze jeden przykład:

w angielskich pubach bardzo popularny był (i chyba nadal jest) stout & cider czyli ciemne piwo (np. guinness) pół na pół z cydrem. Bardzo dobra mieszanka. Do tego, cydr niebywale wzmacnia pianę, która utrzymuje się dużo dłużej niż na samym piwku.

Jull, likierom – stanowcze nie!. Nie dziwne, że stoi.

cola z winem?
W sumie bym spróbował, choć się obawiam tego połaczenia.

Na Elbie, gdzie mój znajomy miał zamiejscowy ośrodek żeglarski (główna siedziba była w Kiel), ówże znajomy – oczywiście z pazerności – zakupił był kilkadziesiąt kartonów likieru z carcioffi w wersji słodko-gorzkiej. Tego się nie dało nawet próbować. Jodyna przy tym była nektarem.

W związku z powyższym butelki były rozdawane w nagrodę (za karę?) uczestnikom kursów. Boszszsz, jak oni potem cierpieli!

Pozdrawiam wzdrygając się na wspomnienie tego smaku

jeśli mirabelka to taka mała żółta śliwka, to ja Pani niebawem kilka wiader przywiozę (jak dojrzeją), jako że mamy takie drzewka przed blokiem. I one – te mirabelki – dojrzewają, i nikt ich w sumie nie chce. A one spadają i leżą kilogramami na chodnikach wokół.

Pozdrawiam serdecznie

to aktualny?;-)

Właśnie znalazłem swój patent, który mi wcięło 15 lat temu…

od ładnych paru lat już tylko się opala. Takie ma hobby na emeryturze:-))

Oni, nie wiedzieć czemu, maja takie dziwne obyczaje, że dorabiaja się do – powiedzmy – 50 roku życia, a potem to już tylko jakieś rady nadzorcze ewentualnie smutna egzystencja rentierów. W sumie to do bani z takim życiem

Pozdrawiam letnio (w sensie pory roku)

pierogi ruskie, fakt, poza tym jeszczo pierogi z kapustą.

A jeszcze np. miło wspominam jedzenie szpitalne:) z dzieciństwa, np. parówki z ketchupem i musztardą i do tego mocne, gorzkie kakao.

Aż chyba se zaraz takie cuś na kolację wyrychtuję:)

A jajecznica to też przebój wszechczasów, na maśle, z cebula lub na boczku.

JUz na studiach się bardziej wyrafinowane wersje robiło: z pieczarkami, z pomidorami, posypaną parmezanem lub z kawałkami sera żółtego, kiedyś nawet z rzodkiewką jadłem:)

No i z dużą ilością przypraw.

ale jakoś to wstanie o 12 mnie rozbiło, ale jak dojde do kuchni to przemyślę sprawę...

A w ogóle jak mozna nie umieć robi ć jajecznicy, ja robię bardzo dobrą:)

smakuje:)

Na maśle jest, z cebulą i jakimis resztkami wędliny poświątecznej podsmażona, do tego po usmażeniu oregano+ bazylia+ ketchup, jest dobrze nie trza psuć:)

jakoś do teh plebejskiej potrawy mi jakieś tanie wino pasuje, ale się zastanawiam czy pić czy nie pić:)