Tak sobie po długich i intensywnych przemyśleniach (he, he, wiem, niektórzy w to wątpią) doszedłem do wniosku, że na tę całą sytuację najlepsza będzie terapia alkoholowa:)
Znaczy alkohol.
Bo jak to bracia Rosjanie mówią, bez wódki nie rozbieriosz czy jakoś tak.
No i próba odwrócenia uwagi od gadania o TXT poprzez zasugerowanie Nicponiowi, by cuś napisał, nie wyszła.
Wyszło raczej tak, że uczestniczy niektórzy, znaczy konfederaci, se wyszli.
No cóż, wiedziałem, że moje starania zawsze wniwecz się obracają.
Jak pech to pech.
Ale w każdym nie razie, o TXT będzie tekst późną nocą, a teraz o alkoholu i o muzyce:)

A właściwie wyjaśnić trza czemu o alkoholu?

No bo jak przystało na chrześcijańskiego ateistę właśnie poszczę, znaczy Wielki Post obchodzę, acz zacząłem go trochę później niż tradycja każe, no, ale od prawie dwu tygodni uprawiam alkoholową abstynencję:) (Pino, uwierzysz:), bo pamiętam, że mi ty tu insynuowałaś, że ja to zawsze jak pisze, to piję, znaczy,nie ty, ale przekazywałaś odczucia kogoś tam, o właśnie, gdzie jest Pino?)

Więc jako że fizycznie alkohol jest niedostępny dla mnie, to zamierzam się pobawić w alkoholizowanie mentalnie.
Pierwsza sprawa jest, macie muzykę, przy której najlepiej wam się pije?

Bo ja od pewnego czasu, gdy słucham kilku piosenek z właściwie dwu płyt, to po prostu idealnie alkoholowe mi się one wydają.
I z alkoholem mi się kojarzą, zresztą imprezy niejedne przy nich bywały albo słuchanie w samochodzie i picie z kumplem we dwu whisky jakieś tam niedobrej.
Eh, trudno było wyjść z tegoż samochodu po 80 kilometrach, ale nie o tem (Aaaa, dla uspokojenia, kierowca oczywiście nie pił)

Więc czy w knajpie czy w samochodzie czy w domu czy samemu czy w smutku czy depresji czy radości ta muzyka ma w sobie coś alkoholowego.
I klimatycznego.
I depresyjnego.
I pięknego
I…
Dopiszcie sobie co chcecie, ale wcześniej posłuchajcie:)

http://www.wrzuta.pl/audio/3sxRHEtrNM/

Od tego możnaby zacząć?
Czują państwo już klimat?
Nie?
No to alkoholowa piosenka wszech czasów:)

Oczywiście jak ktoś nie posłuchał tego z maksymalną głośnością, top proszę posłuchać jeszcze raz:)

A jak to po pijaku można śpiewać, no, magiczna piosenka:), nie żebym ja śpiewał, bo ja człek introwertyczny i bawić się nie umiejący, chyba że w krypcie albo podczas Rodziny Poszepszyńskich, ale po prostu to cudowna rzecz jest.

No a teraz idziemy w trochę bardziej mroczną stronę.

Warszawa, później Paryż, emigracja, przegrane życie, mrok, samotność, alkohol i piosenki.
Lata 60-te.
Już wszyscy wiedzą?
No pewnie że wiedzą...

Zacznijmy tak tę opowieść smętną acz piękną

A teraz zapraszamy na bal, smutny bal właściwie:

No a czy może być kraj bardziej akoholowy (uwaga, stereotypem lecę i skrótem) niż Rosja:

No a poezja i alkohol?
No tyż się łączą...
Wprawdzie nie Broniewskiego to wiersz, ale innego mistrza.

Jeszcze coś?
No może wystarczy, bo zresztą tekst mój o płycie “Tata Kazika” wraz z muzyką na TXT dostępny jest. Proszę se znaleźć, o, a co ja mam życie wszystkim ułatwiać:)

Ale może poza Kazikiem i Muńkiem śpiewającymi bardów ludowych ktoś jeszcze umiał na alkoholową nutę śpiewać?
No pewnie.
Np. tenże utwór
Acz wesoło nie będzie, oj, nie…

No i mistrzostwo po prostu, tak nikt nie zaśpiewał, 8 minut uczty duchowej…

Może troszkę złapiemy oddech i coś lżejszego?
No wedle życzenia:

No a alkohol to i nostalgię wywołuje.
Jak to było?
Już nigdy…

No i co?
Kuniec nadchodzi wielkimi krokami.
Zaczęło się od klasyki, to i klasyką trza zakończyć, wprawdzie dziś nie niedziela, ale bez tego utworu nie mogło się obejść jakoś...

Wszyscy już ze smutku i z wruszenia i z zachwytu umarli?

Proszę nie umierać, bo przecież jak wiadomo:

Pozdrawiam i znikam do wieczora albo dłużej.