Hm, wczoraj tekst miał powstać, ale godzina pracy wieczornej poszła na marne, bo się mi Opera zamknąć raczyła i wszystko, co napisałem, niestety zniknęło.
Cóż, tak to jest, jak się pisze teksty w okienku blogowym, ale jakoś mi się nie chce tego złego przyzwyczajenia zmieniać.
Ale do meritum trza dążyć, znaczy do muzyki, a jak wiadomo o muzyce nie ma co gadać za dużo, tylko trza jej słuchać.
I podziwiać.

Do napisania tegoż tekstu zainspirował mnie Marek Ołżyński a raczej jego tekst ,,Nie opuszczaj mnie”

http://tekstowisko.com/marekpl/54798.html

i dyskusja pod tekstem o piosence tytułowej.
I tak pomyślałem, że trza zaprezentować jej wersje najciekawsze/najulubieńsze czy po prostu najlepsze.
Piosenkę pewnie wszyscy znaja, ale np. ja sam do niedawna nie za bardzo wiedziałem, że ją spiewała np. Marlena Dietrich czy Violetta Villas, więc wartość edukacyjną wpis tyż może mieć.

No zacznijmy oczywiście od wersji najpierwszej czyli oryginalnej, eh, jest jakis straszny urok w piosenkach francuskich czy w tym języku.
Jaques Brel przed państwem:

Po francuskiemu śpiewa to też przejmująco pani z USA, Nina Simone:

Eh, teraz to takich wokalistek nie ma chyba, a będą za chwilę nie mniej pieknie i ujmująco śpiewające.

Czy ja mówiłem, że wersja Dusty Springfield jedną z moich ulubionych jest?
No a sama Dusty Springfield śpiewała też piosenkę: ,,I just don’t know what to do with myself” (scowerowana przez White Strpes”, której tytuł Grzesiowym życiowym manifestem mógłby być
Więc po prostu Dusty Springfield:

No, a teraz moim zdaniem wersja chyba najgenialniejsza, Shirley Bassey, eh, brzmi po prostu porażająco:

http://www.youtube.com/watch?v=VP-y7Ye9VkU&feature=related

No po takim głosie będzie inny potężny głos, i to w dodatku z Polski.
Diva polskiej piosenki, ciekawy głos, ciekawa osobowość, Violetta Villas.

Czas na panów?
Delilah twierdzi, że ta piosenka w męskim wykonaniu brzmi lepiej, no cóż, szanowna tekstowiczka nasza nie pierwszy, pewnie nie ostatni raz błądzi. Delilah, nie idźcie tą drogą.
No, ale specjalnie dla niej i nie tylko ze 3 męskie wykonania się pojawią,acz od razu mówię, że Toma Jonesa nie będzie, bo jakoś za nim nie przepadam.

No, ale jak wykonania męskie, no to wiadomo, że będzie Frank Sinatra:

http://www.youtube.com/watch?v=fi6U_Heuq_U

Choć wersja Neila Diamonda nie ustępuje w sumie wykonaniu mistrza, nawet mi osobiście się podoba bardziej chyba:

A teraz jako, że upały są, to jaki goracy chopak wystąpić musi. Jak gorący to tylko z Hiszpanii, w dodatku Iglesias.
Taa, teraz obstawiajcie? Enrique czy Julio?
Co, kto powiedział Enrique?
Za kare proszę przeczytać wszystkie moje teksty co napisałem na TXT.
Oczywiście, że Julio. Iglesias.

Pamiętam, miałem gdzięs na jakiej płytce uroczą piosenkę ,,Mammy Blue” w wykonaniu Iglesiasa, strasznie mi się podobało.
Tu w piosence Brela jakoś jednak do mnie nie przemawia…

Za to ta wersja jest bardzo ciekawa i godna posłuchania, choć o wykonawcy prawie żem nie słyszał nic, może ktoś kojarzy.
Pan się nazywa Terry Jacks:

a wersja taka bardzo delikatna, cicha, inna niż pozostałe, ale przejmująca też.

No chyba meskich wykonawców wystarczy, wracamy do pieknych kobiet i pieknych głosów.
A więc może pani, której z tą piosenką nie kojarzyłem zupełnie, za to z inną ,,Time after time’ bardzo.(nie, nie chodzi o genialną Evę Cassidy, która śpiewała covery lepiej niż w oryginale np. prosze porównać Stina ,,Fields of Gold” i wersję Evy Cassidy, ale Evy nie będzie,będzie oczywiście Cindy Lauper)

Wersja co najmniej dziwaczna, na pewno nie stanie się moją ulubioną, ale posłuchać warto:

No i wersja bardziej kanoniczna na koniec, acz też coś do najlepszych wykonań jej jednak brakuje.
Wersja filmowa, bo Patricia Kaas śpiewała ją w filmie, gdzie i grała, ,,Piano Bar” (“And Now Ladies and Gentlemen”) Claude’a Lelouche’a, film podobno słaby, ale nie wiem, bo nie oglądałem. Może Mad będzie kojarzył, ale on pewnie takich romansideł nie ogląda:)

No i jeszcze Patricia Kaas po francuskiemu, w koncu piosenkarka to francuskojęzyczna jest:

No to co , kazdy ma dosyć już?
:)
Ciekawe, komu oprócz mnie będzie chciało się przesłuchać wszystkie wersje.

Eh, no zapomniałbym, jeszcze Marlena.

Teraz już naprawdę koniec.

P.S. Możliwe, że cykl będzie kontynuowany, znaczy historia jednej piosenki, acz pewnie nie z takim rozmachem i nie za często, bo trochę tych cykli, choćby alfabety, filmowy czy muzyczny pootwierałem, a tworzyć dalej mi się nie chce ich. Zresztą, kto to będzie czytał?