Nie, nie, Kevina nie będę opisywał, więc można czytać dalej śmiało.
Nie wiem, czy wam też święta kojarzą się z kilkoma filmami dobrymi i starymi?
Albo Sylwester, ja tak mam.
Pierwszy raz dawno temu w Sylwestra obejrzałem “Siedmiu wspaniałych” chyba, dawno temu w jedne święta obejrzałem jakiś film (pierwszy) z Katherine Hepburn. Oczywiście jest cała kategoria filmów świątecznych, w święta się dziejących i o świętach.
Nawet horrory w święta się dzieją czasem, ale nie o tym.

Dziś film znowu w miarę nowy, bo z roku 2003.
Chyba moja ulubiona komedia (nie licząc oczywiście Woodyego, starego dobrego Louis de Funesa i współczesnych francuskich komedii) czyli , no właśnie, To właśnie, co to właśnie, no jak to co, to:)

“To właśnie miłość” (Love actually) film w reżyserii Richarda Curtisa( “Bridget Jones” czy “Cztery wesela i pogrzeb”)

Film ma same zalety, jedną z nich jest angielskość, w przeciwieństwie do amerykańskich komedii ma klimat, ma ducha:), nie jest płytki, nie jest głupi choć głupawych i śmiesznych i zabawnych momentów w nim mnóstwo.

Film umiejętnie przeplata smutek z radością, miłość z rozczarowaniem, poszukiwanie z traceniem, tęskonotę i nadzieję ze znużeniem i odrzuceniem.
Film o uczuciach i uczuć pełen.
Film pełen też świątecznych klimatów, świątecznych piosenek, pełen ciepła, pełen wzruszeń i pełen zwariowanych historii (bo to nie jest klasyczna fabularna historia tylko zestaw nowelek-historii,niekiedy splatających się ze sobą i których przewodnim motywem miłość jest i jej poszukiwanie)

Warto obejrzeć, nie tylko w święta.

Świetne też dialogi, zabawne sceny, trochę bajkowo-nieprawdopodobny film momentami, ale chce się wierzyć, że w sumie w życiu jak w tym filmie. Co do dialogów, to rozbrajający jest 11-latek przeżywający pierwszą miłość i jego rozmowy z ojczymem i w spólne oglądanie “Titanica”, po prostu i ciepłe i zabawne:)

Ale by wprawić się w dobry humor, to polecam zacząć od Billly Macka:

http://www.youtube.com/watch?v=EWjl80WFBzY

Jeszcze ktoś by chciał świąteczną piosenkę?
A czemu nie:

A to jedna z najpiękniejszych scen, ktoś pisze na yutube, że najlepsza, ale nie wierzcie, najlepsza będzie później, ale ta jest dobra też:)

No i smutna, no bo być zakochanym w ledwi co poślubionej żonie najlepszego kumpla to nie jest pewnie fajne doświadczenie:)

Co tu dużo gadać, ci co mnie uważnie czytali dawno temu, wiedzą, jak skończę i wiedzą że inaczej skończyć bym nie umiał.
Ale nim skończę i nim posłuchacie głosu cudownego i zobaczycie najsmutniejszą i nabardziej dla mnie ważną scenę w filmie, to jeszcze kilka słów.

Bo nie wspomniałem o mnóstwie rzeczy zabawnych i fajnych, o plecaku pełnym prezerwatyw który trza zabrać do USA, o zabawnych perypetiach pisarza pewnego i miłości, która ponadjęzykowa jest i bariery niezrozumienia przekracza, o rozbrajających aktorach filmu porno, nieśmiałych i zagubionych ale siebie na planie odnajdujących, o niewkurzającym tu Hugh Grancie jako premierze zwariowanym i uroczej Natalie, o miłości pewnej nieśmiałej kobiety, co brata chorego psychicznie ma i dwa lata próbuje koledze z biura miłość wyznać, ale jej nie wychodzi. Itd itp.

No a teraz scena, która jest numerem jeden w filmie:

A że jak wiadomo od Joni się nie stroni, to co by nie, jeszczo raz, teraz wersja pełna:

Na chandrę albo na pustkę, na samotność albo na czas we dwoje,na nudę, na zimny wieczór za oknem i śnieg (nie)padający idealny, zapuszczamy film, gramolimy się pod koc czy cuś, w ręku trzymając kakao/grzańca/wino/ herbatkę jakąś z dodatkami na zimę (niepotrzebne skreślić), czymś pogryzamy i życie na dwie godziny staje się bardziej znośne:)

To tyle.