jak zwykle Ewa Demarczyk.

Wiosna przyjdzie i tak:)
Mimo wszystko i niezależnie od wszystkiego.

No i dobrze, że pan jest, będzie dla kogo czytać TXT i u kogo komentować:)

A swoją droga w związku z ostatnimi wydarzeniami przypomniał mi się pewien tekst:

http://tekstowisko.com/mida/54954.html

I rozmowa pod nim.
Wtedy innym się chciało jeszcze zwracać panu na coś uwagę lub coś sugerować.
Tera wychodzi, że oni poszli.
A ja się przywiązuję do miejsc jakoś.

W sumie z Salonu odchodziłem gdzieś od listopada 2007 do teraz prawie, choć od kilku tygodni prawie nie czytam:)

Więc mam nadzieję, że równie długo będę odchodził z TXT:)

Pozdrówka i spadam coś obejrzeć albo poczytam, bo tkwię w nicnierobieniu, jak na człeka w chorobie przystało.

to połączenie wspaniałe.

A ja też lubię fragmenty Baczyńskiego w tej piosence.
Ale jakże inaczej to brzmi i jakże inny klimat, ale porażające jest zawsze:

Wszystko pewnie przez tego Staszewskiego seniora i “Nie dorosłem do swych lat”, którem na początek wrzucił.

Ale powiem ci, że jak pisałem ten tekst wcale mi nie było smutno.
Acz żal raczej.
I nostalgia.
I poczucie zagubienia i takie tam.

Ale w sumie co ja się przejmuję, trochę spraw mam w realu, niełatwych też i też jakoś nie jest wesoło w sumie.

Ale jednak szkoda mi tego miejsca.
W sumie mam nadzieję, że życie do TXT jeszczo wróci.

Nawet jesli nie będą to te same osoby, co odeszły.
Ja w każdym razie jestem jak na razie.

Może nawet dziś tekst napiszę?
Albo jutro?
I pewnie jeszczo jeden niedługo.

Pozdrówka.

A Nosowska śpiewa w “Ciszy” o tym, co ja też lubię.

Takie chwile cudownej samoakceptacji i bycia ze sobą sam na sam, kiedy nic nie jest potrzebne, o niczym się nie myśli, ważna jest tylko ta chwila.

Nawet nieważne, co się wtedy robi.
Acz papierosy niepotrzebne:)

Ale na razie daleko mi do takich chwil z różnych powodów, właściwie.

szczególnie, że nie mam z kim pogadać w sumie…

A wiesz, co do smutku, chwilowo zbyt zajmuje mnie mój kaszel własny i w ogóle moje fizyczne złe samopoczucie, bym się jeszcze miał siłę smucić.

Ale pewnie nadrobię jak i jeśli wyzdrowieję:)

Kiedyś.

za katola robię u Kamczatki:)
Niechże Poldek przyjdzie i to zobaczy, to padnie zemdlony niechybnie:)

Choroba nie jest taka zła, zapomina się wtedy o pierdołach różnych.
Znaczy prorytety się ustawiają.

A kataru nie mam, bo to cuś z krtanią chyba.
Bo jeszczo tego lekarz nie wie, ja w ogóle lekarzom nie ufam:)
Acz w sumie to błąd i chyba będe musiał to zmienić.

No nieważne, nie będę się tu użalał nad sobą.

A zaznaczę jeszcze tylko, że nie umieram jeszcze.
Na razie tylko jutro pewnie nie pójdę do pracy, o czym jeszcze nie wiedzą:)

Mam nadzieję, że zdąże rano wstać i powiadomić kogo trza, bo by była siurpryza.
Acz jak znam życie i moją (nie)przydatność tam, to pewnie nawet nikt by nie zauważył, he, he.

A gdy będę umierał chciałbym by poleciało kilka piosenke na pogrzebie:)
W sumie za dużo tych dobrych jest, ten mój pogrzeb chyba by się nigdy nie skończył.
Ciekawe zjawisko, niekończący się pogrzeb:)

ponieważ w przeglądarce, której używam na stanowisku, nie ma dodatku, który robi plug-in, więc jestem ślepy i głuchy na uroki tego, o czy piszecie.

Dodam więc tylko wiadomość, która nie wpłynie na ciebie leczniczo – we Wrocławiu rankiem było -3 st. C oraz otoczenie przyprószone śniegiem. Bez ciepłej kurty z kapturem strach wychodzić!

Chłód wywiał widocznie i stąd obywateli, skoro ich tak mało i tacy niemrawi. Pewnie siedzą po domach i grzeją się przy kominkach. U mnie w drewutni robi się tak pusto, jak w tej okolicy. Trzeba będzie pomyśleć o kłodach!

a w miedzyczasie zaczelo juz padac.
Znaczy snieg.

A poza tym jak bedziesz mial okazje, to posluchaj muzyczki, bo warto.
Acz smetna.

pzdr

spanie jest przereklamowane:)

Acz muzyczki posłucham pewnie dopiero jutro jak się wyśpię.

Pozdrówka nocne z cichego i samotnego TXT, gdzie tylko duch Grześ grasuje;) obecnie.