Ze zmutkiem zauważam, że Panu Zbyszkowi po 48 walnięciu w głowe pałą przeszła ochota na duskusje, a szkoda, bo bardzo ciekawie dyskusja się rozwijała. I tak całkiem długo wytrwał. Szkoda.

Przytoczone Przez Pana deregulacje byłyby znacznie bardziej czytelne, gdyby się wreszcie Pan przełamał i napisał jakis tekst ekonomiczny, wskazujący różnice pomiędzy bankami inwetycyjnymi a komercyjnymi, zakres w jakim podlegaja kontroli (lub jej unikają) oraz chronologiczną historię znoszenia obostrzeń. Bo w przeciwnym razie, część będzie wiedziała, że gdzieś dzwonią, a część Pana wyśmieje (bo tak najłatwiej).

Nie czuje sie na ekonomicznych siłach, by podejmować z Panem dyskusję. Moja wiara w siłę monetaryzmu została zachwiana. Nie rozumiem zachowań FEDu i tworzę argumentację w głowie zarówno za i przeciw. Mogę więc jedynie uciekać w populizm. Zasadniczo – mogę stwierdzić, że zachciało nam się żyć w świecie, w którym recesja jest niemożliwa. A raczej – wyeliminowana. A dopuszczalna, ma mieć maksymalnie złagodzone skutki. Utrzymywanie stóp procentowych na niskich poziomach jest formą walki z recesją, ale nie z inflacją. Kreowanie coraz większych ilości pustego i taniego pieniądza, powoduje że wielkie masy tego pieniądza trafiaja do coraz dziwniejszych miejsc. Ale to pusty pieniądz. Inflacja będzie musiała go w końcu przejeść.

Nie ma sensu inwestować w dziedziny przynoszące 5%-15%, skoro Lehman B obiecuje i dostarcza 30%. Nie masz tego w ofercie? Nie liczysz się na rynku. Po co zwiększać efektywność pracy, inwestować w innowacyjnośc itp, skoro można pograć na pochodnych i zarobić kupe forsy? Ja już o tym pisałem Panie Kazimierzu – to jest zwyczajna chciwość. Także tych, którzy postanowili na tych gównianych śmieciach zarobić. Dotyczy to tych wszystkich klientów instytucjonalnych, którzy skusili się na śmieci obiecujące zyski po 20%, kręcąc karuzelą. Gdyby na te gówna nie było popytu, to nie byłoby problemu.

Ja nie wiem, co trzeba teraz zrobić. Pewnie najważniesze teraz, to udrożnienie przepływu środków pomiędzy Bankami. Bo podaż pieniądza słabnie. Zabiło to Amerykę w trakcie wielkiego Kryzysu, podcięło skrzydła Japonii w latach 90. Czy dostarczenie kasy na rynek przez Bank Centralny coś zmieni? Kto to wie. Jeśli Banki będą obawiały się paniki i masowego wycofywania lokat, to kase z Banku Centralnego bedą trzymały w skarbcach. Dokładnie tak, jak działo się to w Japonii. Ruch kredytowy zdechnie, recesja na wielką skalę gotowa. I znowu jedynym ratunkiem okaże się interwencjonizm państwa – roboty publiczne na wielką skalę.
Ale równie dobrze, może okazać się że paniki nie bedzie, kasa ruszy do przedsiębiorców, ludzie wrócą do inwestowania w coś, co ma realne fundamenty.

Pozdrawiam Pana frasobliwie.