mnie (ojcu geriatrycznemu) zdaje się, że ona żyje w całkiem innym świecie, niż mój. Jej świat nie ma granic. Albo ma inne, których ja nawet nie umiem nazwać.

Myśmy sobie dali radę (o tyle o ile, ale ja jestem zadowolony) z komuną.

Niech i oni się czyś zajmą...

Pozostaję, choć się krzątam