Ewangelia Janowa powstała rzeczywiście najpóźniej i pod względem głębi teologicznej wyróżnia się od przekazu Ewangelii synoptycznych. Ewangelista, stawia sobie za cel przekazać wszystkie informacje i wydarzenia które są wystarczające do uwierzenia w Jezusa aby zostać zbawionym. Stąd treść Janowa jest niejako zebraniem wszystkich istotnych kwestii, które zawierają się w nauczaniu Jezusa – na podstawie konkretnych wydarzeń i dialogów JEzusa. Czy powołuje sie na Pawła? Powołuje się na Jezusa, gdyż opisuje go z perspektywy bardzo bliskiej, oraz wgłębia się mocno – w odróżnieniu – od pozostałych Ewangelistów w teologię przekazu Jezusa. Paweł nie był żadnym źródłem dla Ewangelisty. Jeśli jednak nauka św.Pawła jest zbieżna z Ewangelią Jana to chyba dobrze świadczy o Pawle. :-))

Biblia pełna jest podobnych upomnień oraz ostrych słów nie tylko do pojedyńczych postaci np. Królów ( Dawid który zgrzeszył z Batszebą i zostaje srogo skarcony przez proroka Natana). Są też inni prorocy przepowiadający cierpienia i wygnanie całego narodu( Balilon, Egipt) jednak owe skarcenia oraz wygnania nigdy nie były świadectwem porzucenia przez BOga swojego ludu ale były wytknięcięm poważnych nadużyć oraz metodą ich powrotu do pierwotnej gorliwości. Ty z faktu upomnienia wyciągasz niepuprawniony wniosek, że Jezus kasuje kapłaństwo starego przymierza. A to dlatego, że ocena Jezusa musiała być mocna. Z uwagi na to, że niektórzy arcykapłani najzwyczajniej w świecie w imię Prawa nastawali na zycie Tego, który jest doskonałym, spersonifikowanym Jego wypełnieniem. I Jezus za konkrety gani tychże.. .
Więc Jezus nie tyle kwestionował ich kapłaństwo i ich posługę ale ich zaprzaństwo wynikające z zatwardziałości na Jego Słowo. Jednak nie wszyscy arcykapłani byli tacy. Więc nie do wszystkich te uwagi się odnosiły.

Cytat z Ks. Macieja odnosi się do historii liturgi rzymskiej. A przecież wiadomo, że najstarszą liturgią jest liturgia Jerozolimska. Mało tego, obok liturgii Jerozolimskiej i Rzymskiej wyodrębniły się jeszcze dwie rodziny liturgiczne: Antiocheńska i Aleksandryjska. Wszystkie miały swój obrządek, kalendarz świąt oraz formę.
A więc liturgia Kościoła pierwszych wieków nie była jednolita i nie była scentralizowana – rozwijała się spontanicznie. Elementem wspólnym tych liturgii było: łamanie chleba, czytanie listów apostolskich oraz śpiewanie psalmów i hymnów które powstały w póxniejszym okresie. Dopiero reforma Gregoriańska była próbą scentralizowania kompetencji do określania jednego porządku liturgicznego, co nie udało się do końca. Dopiero sobór trydencki zaprowadził porządek rubrycystyczno-prawny w liturgii. Zaprowadził jeden ryt w Kościele, jeden obrządek, a liturgie lokalne zostały odstawione na “boczny tor”.

To zależy co masz na myśli pisząc o porządku liturgicznym. W sensie prawnym został zaprowadzony stosunkowo późno. Natomiast nie oznacza to, że od samego początku chrześcijanie nie gromadzili się wspólnie. I jakie elementy miała owa liturgia. WYżej conieco napisałem. Potrzeba ujmowania zagadnień liturgicznych oraz prawd wiary w kanony wyniknęła z tego, że z czasem pojawiały się spory teologiczne, mnożyły się sekty, więc zaistniała potrzeba ujmowania prawd wiary w kanony. Tę fukcję brały na siebie sobory i potem stolica apostolska.

Zrozumiałem Cię w ten własnie sposób, że boisz się o powrót czasów inkwizycji – więc rzeczywiście, przestrzeliłem.
Poprawiam się: nie ma możliwości aby Kościół na nowo przywrócił ten porządek co metody. za który już przepraszał. Ewolucja idzie w jednym kierunku.

Pozdrawiam

************************
Kopię tunel.. .