Nie wiem jaka padłaby odpowiedź.

Przeczytałem: Celem buddyzmu jest całkowite odkrycie wrodzonych możliwości ciała, mowy i umysłu, właściwych każdej czującej istocie.

Odkrycie dzięki medytacji. Buddyzm sposobem odkrycia owych możliwości za pomocą medytacji. Czym jest owo odkrycie? Oświeceniem, ale ono jest tak indywidualnym doświadczeniem, że żaden Buddysta na pytanie czym owo doświadczenie jest nie opisze go, ale będzie kazał mi usiąść i medytować.

Nie roszczę sobie prawa do rostrzygania tego, czy rzeczywiście Buddyzm jest filozofią życia czy religią – zbyt mało wiem o Buddyźmie. Moja uwaga odnosiła się tylko do tej jednej przesłanki – odpowiedzi jaka padła. Więc jest nieobiektywna.

Być może.

ODpowiadasz jak mistrz Buddyjski. :-)))

Ja nie odebrałem tej wypowiedzi jako kurtuazja wynikająca z dobrego wychowania ale jako wyraz pewnej filozofii i mądrości owego nauczyciela. Uważam, że człowiek powinien starać się usłyszeć w sobie “głos” i za nim podążać. Innymi słowy trzeba być czemuś wiernym – czemuś, co uznaje się za święte: jakieś zasady, poglądy, czy też prawdy religijne czy Bóg.
Jeśli będzie konsekwentny, to ów głos zaprowadzi go do prawdy.. . Jezus mówił również w tym kontekście: szukajcie, a znajdziecie. Pukajcie a otworzą wam.. . A więc jak “buddysta”. :-))

I dlatego ś.p. Jan Paweł II, zaprosił do Asyżu przywódców wielkich wspólnot religijnych by modlić się o pokój. Właśnie to był gest jedności z ludźmi dobrej woli.. . Gest nie mający precedensu w żadnej religii świata.

Pozdrawiam.

************************
Drążę tunel.. .