A już myślałem, że przeglądanie działów politycznych polskich gazet w ostatnim czasie nie ma większego sensu, bo i tak nic naprawdę istotnego się nie dzieje, a jakiekolwiek pisanie o polskiej polityce to tylko zwykłe bicie piany. A tu taka niespodzianka! Dzisiejsza “Rzeczpospolita” na pierwszej stronie donosi o panu Bondaryku, jego przedsiębiorczym bracie i krewkim przyjacielu. Nie wiem czy temat ten podejmą inne media, czy wreszcie będzie go kontynuować sama “Rzeczpospolita”, bo pamiętam, że swego czasu zajmowała się też sprawą pana Olejniczaka i jego rzekomymi nadużyciami z czasów studenckich (piszę rzekomymi, bo na ten temat niewiele wiadomo, nie ma wreszcie orzeczenia sądu).

Ale wracając do samego pana Bondaryka. Wedle “Rzeczpospolitej” brat szefa ABW miał być zamieszany w aferę porównywalną z głośną niegdyś aferą “Żelazo”. Firma, której był współwłaścicielem miała się zajmować przemycaniem złota z Belgii do Obwodu Kaliningradzkiego i na Litwę. Ale całą sprawę wykryły rosyjskie służby specjalna i kanałami dyplomatycznymi zwróciły się o pomoc do polskich organów ścigania. A co zrobiły nasze organa ścigania? Ano nic, jakiś nadinspektor – znajomy pana Bondaryka – wówczas szefa białostockiej delegatury UOP – sprawie nie nadał po prostu biegu. Pismo trafiło na jego biurko, a on się nim zwyczajnie nie zajął. Teraz toczy się przeciw temu niezbyt gorliwemu funkcjonariuszowi śledztwo o niedopełnienie obowiązków służbowych, i pewnie się jeszcze jakiś czas potoczy.

Obrońcą brata pana Bondaryka ma być z kolei nader interesująca osoba, która jak się okazuje jest bliskim przyjacielem naszego szefa ABW – niejaki mecenas H. Mecenas H. miał być swego czasu szefem prokuratury w Suwałkach, później otworzył własną kancelarię adwokacką. Któregoś jednakże razu patrol policji natknął się niedaleko komendy miejskiej policji w Suwałkach na trzech dżentelmenów okładających kijami bejsbolowymi samochód i próbujących wepchnąć do bagażnika stawiającą im silny opór kobietę. Jak się później okazało owymi dżentelmenami byli – pan mecenas H. i jego dwaj synowie, a kobietą którą usiłowali uprowadzić – była aplikantka naszego mecenasa H. Jakiś czas przed owym wydarzeniem mecenas H. miał grozić partnerowi swojej aplikantki i powoływać się na wpływy w suwalskim sądzie. Te groźby i “oświadczenia” miały być nagrane przez znajomego aplikantki, a porwaną mecenas H. zamierzał wymienić na rzeczone taśmy.Tutaj tylko przypomnę, że sprawa dotycząca korupcji w suwalskim sądzie jest w toku, a jednym z dowodów mają być wspomniane taśmy.

Pikanterii całej sprawie dodaje odwołanie jednego z najlepszych prokuratorów w całej Polsce – Sławomira Luksa. Odwołał go sam pan Minister Sprawiedliwości – Zbigniew Ćwiąkalski, choć prokurator Luks był mianowany za czasów SLD nie odwołał go Zbigniew Ziobro – pomimo licznych próśb i nacisków działaczy lokalnego PiS. I była to ze wszech miar rozsądna decyzja ministra Ziobry, ponieważ Sławomir Luks zdecydowanie zwalczał korupcję w wymiarze sprawiedliwości i był postrachem miejscowych kacyków, którzy mieli coś na sumieniu. Jednakże któregoś razu prokurator Luks miał się także narazić wspomnianemu wyżej krewkiemu mecenasowi H., który poprzysiągł sobie na nim zemstę. I tak jak postanowił, tak też uczynił – wykorzystał wpływy w białostockich mediach, które pomówiły Luksa o zamieszanie w aferę przemytu złota.

Do tego wszystkiego miejscowy baron PO – Robert Tyszkiewicz, który od czasu zwycięstwa PO w wyborach parlamentarnych, a właściwie od czasu, gdy kandydat popierany przez PO na prezydenta Białegostoku wygrał wybory rozdaje karty w całym mieście, a może i nawet regionie – oświadczył, że Krzysztof Bondaryk ma piękny życiorys. A ma piękny życiorys, ponieważ razem z Tyszkiewiczem działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów.

Otóż chciałbym wreszcie doczekać takich czasów, gdy nawet znajomość wysokiego urzędnika państwowego z tak podejrzanym typem jak mecenas H. będzie go na zawsze dyskwalifikowała z życia publicznego. Chciałbym wreszcie doczekać takich czasów, kiedy znikną lokalni baronowie czy to z SLD, czy PiS czy PO. Czasów kiedy o tym czy ktoś się nadaje na najwyższe stanowiska w państwie będą decydować nie tylko kompetencje, ale także poziom moralny i etyczny danego kandydata. Czasów kiedy o nominacji nie będą decydować wyłącznie życiorysy czy to dawnych działaczy PZPR, czy członków NZS. Czasów kiedy lokalni baronowie nie będą promować swoich popychadeł, by się nimi wysługiwać.

Pora sobie zdać też sprawę z banalnej prawdy, że w NZS trafiali się tacy sami łotrzykowie, jak i w PZPR, tak by podpowiadał zdrowy rozsądek i zwykła statystyka.