świetna notka, szczególnie poitna mnie rozwaliła…, tzn. to odkrycie.
A w ogóle to pan mimo, że niby w tej beczce siedzi, to skupia pan uwagę wszytskich, gadają o panu, przekonywać do wyjścia chcą, jak nie przychodzą tu, to pisza u siebie w blogu (pan zenek np.)
Cos słabe to ukrycie się beczce, ale koncept mi się podoba…

Pzdr

Przyznaję, że zajrzałem na pana bloga dopiero po sławetnej awanturze. Więc w sumie, poza beczką mam jedynie archiwalia.
Brak pańskich komentarzy napotykanych na innych blogach — ale w końcu mamy post.

Beczka — rewelacyjna.
Forma bardzo mi odpowiada, do treści nie mam co się odnosić, bom trochę za mało oczytany w tekstowisku.

Pozdrawiam.

Panie Odysie.

A że późno?

I ci co przyszli o świtaniu do pracy w winnicy dostali denara i ci co przyszli o trzeciej, o szóstej, o dziewiątej. I nawet ci co o jedenastej…

Cieszę, się że Pan zaglądnął i dziękuję za dobre słowa.

że nowy rysik w znajomej beczce:)

Mam pytanie: to mandarynki sprzedają z dostawą do beczki?

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

że formalnie zapachu wydzielaja mało, no chyba że już są “przechodzone”, za to

mandarynki w życzliwych rękach odwdzięczają się pięknie i stwiedzam że w

beczce, przy kontemplacji dobre dla nich miejsce.

Dobranoc się z Panem

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Pojawia się ciekawa możliwość zrobienia interesu. Będę sprzedawał licencje na beczki.

Pojawiła się też ciekawa kwestia egzystencjalna. Czy nikt, pozostając nikim, może być wszystkimi?

Banany mdłe, mandarynki się skończyły, a ksiądz na rekolekcjach niechcąco mnie i moje dziecko rozśmieszył. Nadmiar ekspresji czasem szkodzi przekazowi.

Pan Tyrpa fajny tekst napisał. Lubię śmiech z zaciśniętymi zębami.

Piosenka na dzisiaj jest znowu po rosyjsku. Złote miasto. Akwarium zaśpiewało w filmie Assa, najlepszym chyba rosyjskim filmie jaki widziałem. Był styczeń 1989, a wokół mnie rodziła się powoli niepodległość. To nie było w Polsce.

Pójdę zrobić jakiś sos do makaronu. Znalazłem na półce butelkę jakiegoś włoskiego wina i muszę mu znaleźć zastosowanie…

Mieszając sos, będę myślał o balach, które przyjechały z Syberii. Ciekawe, czy tam, w okolicy rąbal drzewa mój dziadek…

Przyjemnie się chmurzy …

tu już poza Panem nikt nie bywa, aby moją samotność rozmową rozjaśniać.

Ale jacyś zaglądają, myślę, że potencjalni klienci to być mogą.

Słyszałem, jak jeden poważny gość głośno się (co prawda na cudzym blogu, ale zastanawiał...

Walnie się trochę regionalnych elementów i pójdą moim zdaniem…

Po przeczytaniu skierowanej do mnie odpowiedzi ośmielam się skromnie zauważyć, że siedząc w tej zatęchłej beczułce traci Pan kontakt z rzeczywistością.

I to rozgoryczenie jest tym właśnie spowodowane.

Posłuchaj Pan, Panie Yayco. Po raz kolejny podaję pomocną dloń aby ułatwić Panu wygramolenie się z tej beczki. No to jak będzie?

Pan tekstu nie przeczytał do końca o czym sam Pan doniósł.

Znudził się Pan gdzieś w okolicach połowy. Bywa i tak.
Przeczytał Pan komentarze za to.

To nie był tekst dla domorosłych hydraulików.

brak motywacji.

W beczce cicho i przyjemnie.

I łatwo ukryć brak weny, proszę Pani.

Ile można pisać o winie i kuchni?

Miałem nawet wcześniej pomysł, żeby coś na jutrzejsze męskie święto (_Czterdziestu męczenników_) napisać, ale mówiąc szczerze, straciłem ochotę. Im bardziej Paną w ostatnich dniach podziwiałem, tym bardziej tą ochotę traciłem.

Jak coś do mnie przyjdzie to napiszę, i wtedy się zastanowię. Obiecuję. Ale proszę mi kołków na głowie nie ciosać.

Poza tym, mam nieodparte wrażenie, że nie tylko pewne rzeczy się powinny poukładać, ale, że się jakoś tam włąśnie układają.

A moje marudzenie szkodzi. Takie odniosłem wrażenie.

Katonizm to nie jest interes na dzisiejsze czasy. Gorszy chyba nawet od handlu beczkami.

Proszę częściej zaglądać , Pani Delilach.

Miło mi od tego…

Mam nieodparte wrażenie, że Pan sobie że mnie jaja robi, że się tak kolokwialnie wyrażę!

No cóż...postaram się być wielkoduszna, zwłaszcza w kontekście tych męczenników coś Pan o nich wspomniał.

A to aby umilić Panu kontemplacje.

nie robię sobie jaj.

W ogólności, jak się przyglądnąć, to niepodobny do drobiu jestem.

O męczennikach nie będę pisał, bo jakoś, czytając komentarze wczorajsze doszedłem do wniosku, że nie zostałbym należycie zrozumiany.

Za kwiatki dziękuję, zwłaszcza, że można je trzymać na zewnątrz. To ważne, bo ja alergiczny jestem.

miło Panią widzieć. Nieco mi doskwiera brak kontaktu z Paninym zmysłem obserwacji.

Jakby tu powiedzieć: chyba jednak dobrze Pani zrozumiała. A i z czytaniem – jak widzę – nie jest najgorzej.

Nie wiem czy Pani zna jedną z anegdot o Janie Himilsbachu. Ale nawet jakby, to dla młodzieży, przypomnę.

Podobno na jakimś zjeździe literatów, czy coś, jakiś dowcipniś zakwaterował go razem z Putramentem.

Putrament, najeżony, a pan Jan podchodzi doń i swoim charakterystycznym szeptem zaznacza:

-Szefie, no to jak sie umawiamy? Lejem, do umywalki, czy nie?

I się na koniec połapałem, że dla wielu problemem może być pytanie, kto to był ten Putrament.

Ech, starość...

wstydź się Pani!

Nawet na Putramenta kobiecie nie wypada.

Bardziej jeszcze i się nie chichraj pokątnie!

No bo jak ja mam iść teraz na Gorzkie żale, mając pod powiekami taki obraz…

Okropność.

A z tą beczką to mam wrażenie, że szanowne audytorium przesadza.

Wystarczy zauważyć, że to ćwiczenie stylistyczne, nieprawdaż?

Ino, że długotrwałe, bo ma też inne funkcje mieć.

Czy będzie miało? Się okaże…

napiszę tylko że szedłem do łazienki umyć ręce i tak pewna konsternacja mną

targnęła, szczęśliwie wszystkie urządzenia sprawne…

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

wiedza to jest nieszczęście.

Kiedyś opiszę zapewne jak robiłem na skalę przemysłową markowy czeski kompot ananasowy.

Z dyni.

a ja potrafię kopać dół do lasowania wapna, obić krokwie deskami a deski papą.
Przełożyłem też ok 150 tys. szt cegły aby wybrać tzw licówkę, potem fugowałem ją młotkiem murarskim i takie tam…

Mój 1 dom zdobył 3 nagrodę Muratora i co?
Nic.
Igła

Mam do Pana kilka zdecydowanych pytań w związku z Pana rzekomym odosobnieniem:

1. czemu to tak naprawdę służy?

2. czy Pana odosobnienie, poza celem deklarowanym, ma także walory poznawcze? Np. Jak długo da się w tych warunkach przetrwać?

3. czy beczka Pana jest wykonana komfortowo (klasa , znak jakości itp)?

4. jakiego standardu będą beczki oferowane do sprzedaży? Czy ich jakość pozwoli np. na przepłynięcie Niagary? Na jaki okres przetrwania pozwoli typowe wyposażenie awaryjne?

5. czy cała Pana akcja jest promocją jakichś zamierzeń? ( Z historii znane są przypadki wykorzystywania niestandardowych środków transportu w celach uzyskania określonych korzyści. Zdarzały się beczki, koszyki itp).

6. czy przewiduje Pan docelowo stosowanie w nowych modelach napędu? Jakiego?

Te pytania są postawione, że się tak wyrażę “z marszu”. Ale będę pracował nad następnymi. W zalezności od odpowiedzi zastanowię się nad opcją nabycia drogą kupna. Zwłaszcza, gdyby przedmiot ten np. umożliwił dotarcie do Wysp Szczęśliwych.

Pozdrowienia

Zawsze bawili mnie ludzie nadmiernie pewni siebie. Swojego intelektu, swojej płci, swojej siły.

Jeszcze bardzie bawi mnie wszechmoc i wszechobecność stereotypów kulturowych i potoczne wyobrażenie, że świat jest tylko taki, jakim go sobie wyobrażamy.

Przypomniała mi się taka historia. Uprzedzam nie jest ona dla dzieci i zawiera przykre opisy.

Było to w Fordonie, w zakładzie karnym dla kobiet. W latach siedemdziesiątych.

Był tam mały oddział męski, bo wtedy więźniowie pracowali fizycznie i dla cięższych pracy było tam kilkunastu (bodaj) silnie umięśnionych samców alfa. Przejściowo nieco zredukowanych, co do rangi

Pewna młoda więźniarka umówiła się w godzinach pracy, w ustronnym miejscu, z więźniem, bardzo pewnym swej męskości i siły, który zresztą wielokrotnie chwalił się, poniekąd zasadnie (jak potwierdzały źródła z pod prysznica) swoją męskością. Kiedy przyszedł – była miła.

Kiedy już naszemu dzielnemu i dumnemu z siebie chłopcu wypełniły się krwią ciała jamiste, z kątków wyskoczyło kilka koleżanek (bodaj, czy nie cztery) tej, co się umówiła. Ona była koleżeńska i miała ochotę się podzielić.

Troszkę go związały. Najważniejsze zaś, że dzięki prostej pętli ze sznurowadła uniemożliwiły krwi odpłynięcie z ciał jamistych.

Uczyniły sobie zadość i wedle upodobania, a potem go zostawiły. Zaczęto go szukać po wieczornym raporcie. Lekarzom udało się uratować jego jednostajność, ale raczej nie mógł się już chwalić.

Może być, że już nie chciał. Trochę szkoda, bo wysoka samoocena w życiu się przydaje. Zawsze można sobie nią parę drobiazgów zrekompensować...

Ładny jest księżyc dzisiaj…

czem prędzej odpowiadam:

Ad. 1 Oprócz tego, o czym wielokrotnie pisałem – niczemu.

Ad. 2 Nie. Zamierzam siedzieć do Wielkiej Nocy, chyba, że mi się odechce.

Ad. 3 Beczka jest stara i jako taka nie podlega klasyfikacjom. Widok na zewnątrz rekompensuje ubóstwo wnętrza.

Ad 4. W sprzedaży będą nie beczki, a licencje na odosobnienie. Jak ktoś się będzie chciał odosobnić w Niagarrze – nie ma przeszkód. To nawet łątwiejsze, ze względu na krótkotrwałość odosobnienia.

Ad 5. Nie. Ja nie mam nic do sprzedania. Poza licencją na odosobnienie w beczce.

Ad 6. Nie. Beczka nie jest do tego, żeby jeździć. W razie potrzeby można ją przetaczać.

Chętnie odpowiem na wszelkie pytania, jakie się Panu nasuną

ta historia jest do wykorzystania dla pani Delilah, jakby jej się koncept na horrory wyczerpał.

Nie bardzo zresztą rozumiem, dlaczego akurat Pani się tłumaczy

gdyby Pan zmienił zdanie, to jestem w beczce

...

Pani Gretchen napisała ciekawy tekst

Pani Gretchen napisała tekst nadmiernie prawdziwy

Pani Gretchen wydaje się, mam wrażenie, że prawda ma coś wspólnego z zainteresowaniem przeciętnego gościa blogowiska. Że informacja jest lepsza od narzekania. Obiektywizm od stronniczości.

Pani Gretchen napisała, że są w służbie zdrowia ludzie uczciwi i zaangażowani. Jak ona.

Pani Gretchen zapomina, że ludzie uczciwi i zaangażowani są nudni i mało interesujący. Zwalszcza jak nie mają krwi na rękach.

Pani Gretchen powinna zostać za swój tekst i swoją postawę zauważona i nagrodzona. Ja mogę dać tylko piosenkę. Niemiecką. Ale po angielsku

Podobno w czwartek znów jest szansa na trochę śniegu …

nie ma za co.

Ciesze się, że Pani więcej pisze.

Mam nadzieję, że to już tak na stale i czekam na następne inspirujące teksty.

PS Czy nie sądzi Pani, że zdominowanie (w ostatnich dniach) TXT przez kobiety dało całkiem fajny rezultat?
Mnie, w każdym razie, bardzo to odpowiada.

proszę bardzo, chętnie służę pomocą.

Historia istotnie prawdziwa, niestety dla jej bohatera.

Proszę pozdrowić Pana Mistrza

hmm…jak tak Pan będzie jeszcze dłużej w tej beczce siedział, to niech Pan uważa na tych z Sosnowca.

Pozdrawiam.:D

ja całe życie nic innego nie robię, tylko uważam.

Na tych z Sosnowca też.

Ale dziękuję za ostrzeżenie.

Dobranoc.

czy go Pan tym przyciągniesz…

witam Pana w “nowej beczce?”... no przynajmniej – ponownie zapisywanej….

jako jeden z diablow postnych, co to kusic sie staraja, pragne przypomniec o napisaniu – na razie pewnikiem do szuflady – tekstu o nieskutecznych parawanach prawnych chroniacych przed dyskryminacja (uzupelnienie do tekstu Gretchen i Delilah) i jak nalezaloby te przepisy zmienic, by dodac im skutecznosci. mam nadziej, ze Pan nie zapomnial.

jednoczesnie skrobiac kopytem o beczke pytam uprzejmie, czy aby kolejny odcinek cyklu o naszych wladcach niegdysiejszych, w kontekscie spoiwa narodowego, powstal chocby w zarysie?

tymczasem smierdzac siarka i buchajac ogniem mkne do poleconego przez Pana tekstu Pani Gretchen…

z powazaniem, Griszeq Boruta.

niektóre odpowiedzi znajdzie Pan poniżej, co zaś do historii, to powoli lęgnie się we mnie tekst o demokracji nowogrodzkiej.

I bardzo proszę nie ubierać się w szaty Złego. Ja w Wielkim Poście czasem słabuję na poczuciu humoru. O czym pisze teraz, póki jeszcze resztki mam.

Taki mój widać los. Z jednej strony Boruta, a z drugiej, o czym zaraz, Rokita.

Taki los niesprawiedliwy, bo wybierając beczkę, dbałem przecież, by od siarkowego wypalania nie śmierdziała zanadto…

Pozdrawiam na poziomie organicznego przystosowania do trudnych warunków…

Pani Sergiusz Administrator prawie mnie wyciągnął z beczki. Z trudem się opanowałem. Miałem ochotę od razu sobie pobluzgać. Oczywiście nie pod adresem Pana Administratora.

Kiedy się już, jednak opanowałem, to stwierdziłem, że po pierwsze: ciekawe, czy i kto w tej sprawie głos zabierze i , po drugie: byłoby bardzo dobrze, gdybym to nie był ja.

Co do stanowczej zasady uważam, że pisanie konstytucji, to nie jest wybór miss Sosnowca ( no offence , uważam mieszkanki Sosnowca, za wyjątkowo wręcz hojnie obdarzone przez naturę). Politycy powinni mieć wizję Państwa. Wizja Państwa wyraża się w Konstytucji. Wizji nie osiąga się przez zbieranie cudzych opinii.

Mam wrażenie, że kilku polityków chciałoby dopasować swoją wizję Państwa do oczekiwań tych, co im ankiety odeślą. Przykro to pisać, ale mam to, za żałosną manifestację własnej mizerii programowej. Jeśli to nie jest marketing polityczny, to jest to polityczne żebractwo. Jest mi przykro, że pomysł taki firmują politycy, których zwykle miewałem za sensownych i rozsądnych.

Równie dobrze można by taką ankietę zadąć uczniom szkół średnich jako pracę domową na WoŚ. Mamy bardzo rozsądną młodzież.

Język ankiety jest uroczo niejednoznaczny. Najbardziej mi się spodobało „delegowane ustawodawstwo”. Wolę nazywać to tak, jak swego czasu nazwałem na TXT – dekretami.

Jedyną zaletą tej ankiety jest podkreślanie konieczności debaty konstytucyjnej. Jestem za tym całym sobą. Ale mam o sobie zbyt duże mniemanie, żeby wypełniać ankiety.

Na moją odpowiedź na ankietę nikt nie liczy. I słusznie, bo nie powinien. Pan Igła sprowokował mnie, swego czasu, do Refleksji Konstytucyjnej na TXT i – niewątpliwie – teksty na ten temat, będę tutaj publikował. Jak tylko wyjdę z beczki, ukaże się tekst o inicjatywie ustawodawczej (problem w ankiecie całkowicie zignorowany). Pan Griszeq przypomina mi o kwestii gwarancji prawnych dla praw i wolności. To trudne, więc nie od razu, ale zapewne też. I jeszcze parę innych kwestii.

I jeszcze chciałbym dodać, że nie widzę potrzeby, aby powstała w Polsce partia, która buduje sobie program w oparciu o badania ankietowe.

Mgła. W powietrzu i w głowie …

Pana beczka – Pana zasady. Będę więc pisał od siebie, bez przyprawianych rogow. Czekam wiec na historię.
I spodziewalem się jednak trochę wiecej notek beczkowych. Wpadam bowiem do beczki takze po wskazanie przez Pana co ciekawszych wpisów. Bo ma Pan z tej beczki bardzo spostrzegawcze oko. Chocby wpis Pani Gretchen.

Już nie truje.

pozdrawiam

ps – jednak truje. bedzie klopot, jak Pan wylezie z beczki, a my bedziemy jej nadal szukac. pewnie skonczy sie tak, ze beczke bedzie musiał PAn pozostawic jako trwaly element fundamentu txt. czego sobie i innym zycze.

jakby tu generalnie powiedzieć, a delikatnie przy tym…

Tak krawiec kraje, jak mu materii staje?

Jakbym miał więcej do opisywania, to bym więcej chyba opisywał...

polega na tym, że mówią ładnie, składnie i głównie o tym jak “ich” Polska miałaby wyglądać. Czyli o sobie mówią. Ostatnio cos takiego Rokita na imprezie salonowej zaprezentował.
Tu biorę poprawkę na Matyję, którego znam od prawie 20 lat i widzę, że on kiedyś ładniej mówił a teraz uczeniej.
Czyli jest to, mniej więcej, mówione w języku Bola, jakim lubią się popisywać studenci politologi z 3 roku aby inni myśleli, że oni się habilitują mając lat 19.

Ja mam podobne wizje i wypowiedzi do swoich dzieci i żony. I jestem traktowany podobnie, czyli po uważaniu ( nie mylić z poważaniem ).
Igła

no fakt, nie doczytałem.

Ale to nawet śmieszniej jeszcze, jak konserwatywni politycy odwołują się do pojęcia, które formę przybrało najciekawszą w projekcie PPSowskiej konstytucji, datowanym na 1920 rok.

Jak to dobrze, że Pani bacznym okiem za moją nieuważnością śledzi…

żeśwa o tym gadali.

I nawet, trochę, żeś mi pan rację przyznał, choć pewnie z przekory albo będąc “pod wpływem”?

Na naszym etapie rozwoju psycho-społecznego, dodając do tego element oczekiwanej “miotły”, która brudy wymiecie, system prezydencki jawi się jako ponętny.
Dodajmy do tego JOW, przy słabych, tak merytorycznie jaki i organizacyjnie czy programowo partiach, i masz pan spójny system polityczny, gdzie prezydent wybrany przez naród “kupuje” większość w parlamencie, złożonym bardziej z jednostek niż klubów, ale tylko w sprawach koniecznych.
Bo w sprawach ważnych ma mandat od NARODU ( Naszym Dziennikiem pojadę ) a za sobą ekipę specjalistów z którymi wygrał wybory. Rząd wciela jego wizję.

I widzisz jaki jestem ( prawie ) mądry?

Jak byś pan pokombinował o zaletach i wadach takiej “wizji” to byłbym wdzięczny ( i jaki dumny, że cwany ?).
Igła

a tak osobiscie, to optuje Pan bardziej za systemem prezydenckim (francja , USA) czy kanclerskim (niemcy, wielka brytania)?

...

Pani niezmiernie rzadko bredzi, co przyznają z niejakim smutkiem…

Królowa nie ma żadnego, rzeczywistego wpływu na rządy i na prawotwórstwo.

System angielski jest typowym systemem parlamentarno gabinetowym, który działa sensownie dzięki jednomandatowemu systemowi wyborczemu. Wystarczy porównać z Belgią, która, biedactwo, od niejakiego czasu całkiem już rządu nie ma i tak sobie dryfuje…

Szczęśliwie, problemów też zbyt wielkich ta Belgia nie ma…

jak Pan mnie privatissime pytasz, to ja podobnie odpowiem.

Najbardziej mi się podoba system angielski, choć JOW się trochę boję. Ale widzę w nich zdatny hydrant do oczyszczania niektórych antycznych stajni i dlatego za nim jestem też.

Rząd oczywiście musiałby mieć prawo do dekretowania, pardon – do delegowanego ustawodawstwa.

System niemiecki jest atrakcyjny, ale opiera się na zupełnie innej tradycji. Mianowicie na poszanowaniu prawa się opiera i federacyjnej strukturze państwa. Adaptacja byłaby trudna, bo komu pan dasz autonomię, poza Śląskiem? Łodzi?

Francuskiego to ja nawet wina nie piję i ichni system mnie nie pociąga.

Gdybym miał do narodowych korzeni sięgać, to najciekawszy byłby chyba dla mnie system mieszany, wzięty z noweli sierpniowej. Oczywiście mocno unowocześniony, ale to sobie idę wyobrazić.

Nie widzę żadnej możliwości aplikacji systemu amerykańskiego. Podoba mi się średnio, to raz. Oparty jest na myśli oświeceniowej angielskiej i szkockiej, która u nas w polityce żadnego nie miałą przejawu, to dwa. Oparty jest na strukturze hierarchicznego samorządu politycznego i głęboko zakorzenionej potrzebie uczestnictwa w sprawach zbiorowych, których u nas nie ma to trzy. Wymaga konformizmu społecznego i hierarchizacji opartych na zupełnie innych zasadach, niż te, które są zakorzenione w Europie, to cztery.

Z państw europejskich najbardziej mnie pociąga księstwo Liechtenstein, ale kuchnia tam jest niesmaczna…

szczerze mówiąc – nie wiem.

Ale wydaje mi się to prawdopodobne.

A dawna zadziwia mnie konsekwencja z jaką Niemcy tworzą teorie prawne dla siebie, ale tak dobrze, że są one potem adaptowane bardzo szeroko.

Mnie się ichni federalizm bardzo podoba. Nawet ustalając trasy przejazdu, chętnie nadkładam drogi, aby niektóre landy ominąc, a w innych dłużej gościć.

Gdybyż tak u nas utrzymały się tradycje dzielnicowe, z zachowanie wspólnoty narodowej!

Proszę sobie wyobrazić federację Wielkopolski, Małopolski, Mazur (tj Mazowsza wedle nowszej mody), Kaszubów, Prus i Śląska. I ordynacja JOWowa w dzielnicach, zaś proporcjonalna do Sejmu Krajowego…

Mnie by się podobało, ale chyba bredzę (tak, tak) wskutek tego, ze siedzę cokolwiek w rozbiciu feudalnym, a i to, nie w polskim nawet…

PS Ja lubię, jak kobiety nie całkiem do rzeczy gadają, albo i piszą, bo wtedy zaraz ktoś je wyśmieje, a ja jako obrońca i Znany Przyjaciel Kobiet, wystąpić mogę.

Dajmy na to, taka Pani Gretchen dzisiej,od samego rana, stale i wciąż o listkach pisze figowych, na dodatek zaznaczając, że coraz mniejsze. Jakżeżby było przyjemnie jakby jakiś seksista, pod ów dany listek chciał zaglądnąć, a ja bym jego wyśmial z beczki…

Drobne przyjemności nabierają smaku tym bardziej, im bardziej człowiek starszy w sobie się robi…

oczywiscie udalem sie na Pański wątek o dekretach i tam doczytalem, ze Pan za systemem kanclerskim na modlę brytyjska optuje – moje pytanie wiec lekko nietrafione bylo.
system kanclerski, oparty jak rozumiem o większosc parlamentarną, wsparty możliwościa dekretowania (ograniczoną konstytucją) – z zalozeniem dekretowania kodeksowego w szczególnosci. pisal pan o kontrasygnowaniu dekretow – rozumiem, ze chodzi o kontrasygnate marszalka sejmu?
w kwestii parlamentarnych nowelizacji do dekretow – bo wymiany zdan pomiędzy Panem a Pania nie do konca zrozumialem – mial Pan na mysli, ze parlament wydaje zgode na dekret na zasadzie tak/nie, i w razie przyszlej noweli, opowiada sie takze tak/nie w odniesieniu do calego dekretu?
co z prezydentem, albo w szczegolnosci: czy prezydent jest w ogole potrzebny w tym dywagowanym systemie? po co nam figurant i ladowanie w niego pieniedzy?
no i dlaczego widzi Pan zagrozenie w JOWach?

co do systemow federacyjno-autonomicznych, to faktycznie – RP dobrym materialem nie jest…

Jeśli dekrety ma rząd to kontrasygnuje Prezydent, wybrany przez Parlament.
Jeśli Prezydent – to adekwatnie – Prezes Ministrów.

Nowelizacje nie mogą być niczym ograniczane. Jeżeli Sejm nowelizuje dekret w zwykłym trybie, to rzadzą zwykłe reguły prawodawcze.

Prezydent jest do wizyt zagranicznych drugorzędnych i z wzajemnością, do kontrasygnaty i na wypadek kryzysów.

JOW mogą nam dostarczyć rozmaitych cudotwórców, krzykunów, kiełbaśników lokalnych i inne tam miss Pabianic, w skali większej niż taka ordynacja, jaka jest. Ale tak jak napisałem, ja prywatnie zaakceptowałbym takie ryzyko.

Dla wyczyszczenia stajni.

w przypadku rządu kanclerskiego, tworzonego przez lidera partii ktora wygrala wybory, nie ma chyba sensu wybierac przez parlament dodatkowo prezydenta, bo on przeciez bedzie z tej samej opcji. i mysle – wskazany przez premiera de facto. wiec marionetka. jego kontrasygnata to jak kontrasygnata marszalka.

czy ta mozliwosc nowelizowania dekretu nie bedzie stanowic zagozenia dla jego spojnosci (jak chocby wlasnie w odniesieniu do kodeksow) i nie uczyni bezzasadną wlasnie sama idee dekretowania (w kontekscie omijania parlamentarnych sporow, dziwnych glosowan, nietrafionych poprawek)?

w kwestii uprawnien do kontrasygnaty juz sie wypowiadalem, nadal mam problem z realna rola prezydenta-marionetki (do wizyt to nam starczy premier i marszalek parlamentu). chyba go skresle jednak.

jow – no fakt, patrzac na tych, ktorych teraz sobie wybralismy, trudno zalozyc poprawe… no ale jow to bylby zdecydowany krok w strone wzmocnienia samorzadnosci, rozumianej takze jako pociaganie do odpowiedzialnosci wybranych. to sluszna droga…

no i teraz czy nam sie trafi herakles, majacy w ogole zamiar ta stajnie augiasza uprzatnac?

mimo wszystko, miał jakie znajomości w przemyśle tartacznym, to ja się polecam życzliwej pamięci.
Może nie teraz ale jak ceny za rok spadną bardziej.
Czego i wszystkim życzę.
( Tego spadku, znaczy, żeby nie było znowu, że antykobieco itd.. )

Igła

rad Pana witam, ale pomóc nie mogę.

Dopóki się nie dorobimy polityków umiejących czytać i pisać, to tylko możemy się modlić. A jak ktoś nie chce, to niech sobie na los ślepy liczy, albo stara się myśleć o przyjemniejszych rzeczach.

Ja mu nie pomogę.

“Dopóki się nie dorobimy polityków umiejących czytać i pisać” – do tego zestawu dodałbym koniecznie “i liczyć”, bo jak Pan wie, dobrymi chęciami to piekło jest wybrukowane.

A pomóc to mi Pan nie może, sam muszę tę żabę zjeść... ooo, i tu Pan może mi pomóc odpowiedni zestaw przypraw, dodatków oraz napojów proponując po przyjacielsku. Tylko jak się to rozpowszechni to cały naród będzie pochłaniał żaby z Pańskim dodatkami. “Żaba po polsku a la Pan Yayco” – brzmi nieźle, musi Pan przyznać.

Pozdrawiam serdecznie

wytknął.

Zguba się zaczęła w siedemdziesiątych latach, kiedy kalkulatory nastały, przeważającej części populacji um zastępując.

A co do żaby, to nawet chętnie, bo w odnóżu ichnim gustuję, przecież.

Muszę pomyśleć. Jak do pisania kulinarnego powrócę, to coś zadedykuję tej Pańskiej żabie…

no ja się upierajac na zbędność tego fasadowego prezydenta, co no od herbatki mialby byc i tych kontrasygnat, wciskam tego marszalka (ma Pan racje – bez sensu jak sie zastanowic), bo Pan postulowal jednak zatwierdzanie tego dekretu (ale na zasadzie glosowania tak/nie) przez parlament – czyli jednak dekretowość nie oznacza calkowitego omijania parlamentu.
ale zgoda – marszalek nie kontrasygnuje. prezydenta nie chce, bo on obrosly w kancelarie pochlania ciezkie miliony. czyli – z braku kontrasygnujacych – zasadniczo rezygnuje z kontrasygnaty dla dekretów.
poniewaz zrezygnowalem z prezydenta, a marszalek nie pelni funkcji reprezentacyjnych, no to powierzam je wicepremierowi.

obawy co do nowelizacji mam, bowiem oceniam to w kontekscie naszego polskiego podworka, a nie idealnych sytuacji. no i obawiam sie, ze opozycja, zaraz po zatwierdzeniu dekretu, zacznie w nim grzebac, poprawiac, psuc. no i sie zastanawiam, jak tego psucia uniknac.

zawsze jeszcze jest veto, którym prezydent się może posłużyć, prawda.

Mam wrażenie, że Pan szuka ustroju minimum, ale nie sądzę by pan znalazł. Zasadą powinien być podział kompetencji i wzajemna kontrola.

Proszę pamiętać, że idea dekretów, choćby mi bliska, niesie też liczne zagrożenia. Pan by chciał, żeby którykolwiek z dotychczasowych prezydentów miał prawo dekretowania? Ja – nie. Ale przyznam, że żadnemu z rządow bym go nie odmówił. Tak mi jakoś dziwnie wyszło z rozumu.

Wystarczy sobie oglądnąć przedwojenne Prawo o stowarzyszeniach, które było tak sympatyczne, że komuniści przez cale lata rozstać się z tym cudem nie chcieli.

Nie da się zbudować Utopii,ale można zbudować ustrój sprawniej działający i i tańszy niż obecny.

Pan zakłada zlą wolę i brak kooperacji. Ja mówię o systemie, który upraszczał by prawotwórstwo i był zabezpieczony przed dąsami któregokolwiek z Pałaców.

Pan, mam wrażenie, myśli głownie o teraźniejszości. Ja staram się myśleć o ustroju dla przyszłej Polski.

jak z pana panoramista.
Choć podejrzewam, że pańska beczka to nowoczesna jest ( bardziej niż pan chcesz to przyznać ), nie tylko lufcikiem albo peryskopem kpt. Gundlacha z niej obserwujesz ( rzeczywistość marną a wredną ) ale pan, za zasłonką, masz panoramiczne okno przez które sobie leżąc światopogląd utwardzasz, patrząc.
Igła

tylko o jakiej kontroli mowimy, skoro premier (kanclerz) to lider wygranego ugrupowania, a prezydent ma byc wybrany przez ten sam parlament – co oznacza ze bedzie dokladnie z tej samej opcji i raczej nie spodziewam sie, by byla to osoba mogaca przyniesc premierowi smute? mowiac wprost – raczej tusk premier by nie pozwolil parlamentowi wybrac prezydenta rokite, a kaczynski jaroslaw premier – jako prezydenta raczej by nie wskazal zalewskiego. jakos taka fasadowosc funkcji i podzialu kompetencji pachnie mi mnozeniem kosztow administracji. oczywiscie – sejm bym tez odchudzil o 100-200 poslów.

no ale moze rzeczywiscie odnosze to do terazniejszosci za bardzo…

i prosze mi wierzyc – nie zakladam zlej woli. dlatego nie jestem zwolennikiem aktualnego systemu kontrolno-blokujacego. oddalbym chetnie pelnie wladzy jednemu osrodkowi – najchetniej rzadowi, bez wzgledy czy bylby to rzad pis, po czy (gdyby taka wola większosci) sld.

Naszły mnie dzisiaj trzy niezrozumienia. Niespodzianie…

Pierwsze jest takie, że żadną miarą pojąć nie mogę co jest złego w tym, że ktoś wybiera drogę sądową dla dochodzenia swoich prawdziwych, albo i wydumanych praw. Zrozumiałbym krytykę prawa. Może i nawet bym ją poparł, bo ja czegoś krytyczny wobec prawa jestem. Zrozumiałbym krytykę orzeczenia sądu, gdy sąd cokolwiek orzeknie. Ale co jest złego w tym, że ktoś uiściwszy stosowne opłaty zwrócił się z czymś do sądu? Nie rozumiem. Niejakie światło rzuca na to utwór ostatni Pana Jareckiego, objaśniający istotę wojny w sieci, ale do ostatecznego zrozumienia mnie nie doprowadził.

Drugie niezrozumienie dotyczy USA. Nie rozumiem, jak to jest, że jak zapytać, to w Ameryce jest najlepiej na świecie. Ale jak uszczegółowić pytanie, to się okazuje, że tam komunistyczny plan jest od dawna realizowany i zło jest jego skutkiem. Niby coś tam wiem o redukowaniu dysonansu poznawczego. Niby przypomina mi to złożoną i trudną miłość polskich komunistów do Związku Sowieckiego. Mimo to wszystko – nie rozumiem.

Trzecie niezrozumienie zesłała na mnie Pani Alga, zapytując Pana Igłę, czemu jest Igłą podwójną.

Ale proszę się moimi niezrozumieniami nie przejmować, bo i ja sam wcale tego rozumieć nie zamierzam. Nawet przeciwnie.

Może za wyjątkiem tego, o tym Panu Igle podwójnym. Może jakbym to zrozumiał, to bym i inne rzeczy łatwiej pojmować zaczął?

Okazało się, że to nie była mgła, tylko panowie na budowie szlifowali beton. Ale chyba zima wraca, bo Pan Igła znowu zaczyna zazdrościć bliźnim okryć zwierzchnich…

Zaraza jakaś, czy co?

Pan Jarecki też się dziwi…

Podobno ma padać. Z punktu widzenia tych, co szlifują, to nienajlepiej. A ja się cieszę...

!!

...

to żart miał być troszkę, proszę wybaczyć, że nieudany.

Nie jestem ściekły wcale, naprawdę.

Pozdrawiam, tym razem bez skrytych intencyj

Doprawdy….jestem zdumiona! A któreż to z moich wystapień dostarczyło pańskiej latorośli traumatycznych przeżyć??

Cholercia, zdarza mi się mieć dużą siłe rażenia, ale żeby zaraz kończyło się to traumą, to dla mnie nowośc! Ale….chyba zaczyna mi sie to podobać:)

...

proszę się nie turbować. To, na pewno, nic ważnego nie jest.

Fakt, rzadko przychodzą.
Żona mówi mi to samo.
Jak ona mogla tyle lat wytrzymać?
I dlaczego dzieci cierpią?

Ostatnio obejrzałem w Discovery, że 20% ma innego ojca niż w dowodzie.
Zawsze to jakieś pocieszenie.
Igła

Jest coś przeraźliwie pociągającego w rymach częstochowskich. Zazwyczaj bawią i wbijają w dumę tylko autora. Ale, cóż robić? Czasami trzeba się troszkę ośmieszyć:

Postmodernizm stosowany:
Odys walczy z wiatrakami…

Wiatr podobno zmienia kierunek. Na ucieczkowy…

ćwiczę.
Też osłabiająco.
Pokazali o oddziale partyzanckim w Puszczy Nalibockiej, sowiecko-żydowskim.
Okazało się, że w Nowogródku żyli żydzi, Białorusini, Rosjanie, Tatarzy i komuniści.
Potem przyszli Niemcy, walczyli z nimi żydzi o nazwisku Bielski ( jeden tylko inaczej się nazywał – Kejdżen Kagan ), bez strat własnych, te ponosili inni ale nie wiadomo jacy?
A może ja powinienem zostać na stare lata dziennikarzem?
Igła

świerzym powietrzem, a już jacyś ludzie postawili pod beczką katarynę i oglądają obrazy mniemane…

Jak te Państwa uwagi o telewizji i dziennikarzach czytałem, to mi się jedno przysłowie przypomniało, na które się natknąłem kiedyś, w Wielkiej Księdze Przysłów Polskich.

Ono przysłowie bardzo składnie objaśnia trudną dziennikarską kondycję.

Ale go nie powiem, bo się sromam…

zaraz za trzech. Za dwóch, to faktycznie Pana przez chwilę było, ale już Pana do pojedynczej osoby zredukowałem.

...

Chociaż moja żona ma niedosyt.

merlot

he he

merlot

pewien Pan Profesor dzisiaj ok. 18“30 na PR I (ten od amerykanistyki) stwierdził że Amerykanie tym już rzygają (pomijam kontekst). Zaimponował mi tą lekkością języka w bądź co bądź I PR:)
_{Prezes , Traktor, Redaktor}

...

a jak amerykanista, to dajmy na to mógł zaobserwować.

Pan byś chciał, żeby w takim razie mówił: Amerykanie womitują?

Już nikt tak nie mówi, nawet profesorowie. Może szkoda…

do miłego Państwu
_{Prezes , Traktor, Redaktor}

wiatr w czasie womitowania?

To okropne.

Do miłego, Panie Maxie…

W związku z tematem dzisiejszej debaty, pozwolę sobie ujawnić przysłowie, o którym wspominałem wczoraj.

Brzmi ono: Z jedną dupą na dwa targi. Przepraszam osoby wrażliwe. Nic się nie poradzi na mądrość ludową. Na dziennikarzy też.

Kobietom zaś czepliwym, powiem, że beczka nie świadczy usług dla ludności. To raz.

Trudno też, nawet jak chce się pomóc, coś powtórzyć komuś, kto nie zagląda. To dwa.

A na pamięć to jest Bilobil. Albo rzodkiewki. To trzy.

Idę w tę wiosnę. Będę kichał i prychał. Paskudna pora…

masz Pan za swoje Panie Yayco!

Masz całkowitą rację. Już poprawiam. Nie wiem, ci za diabeł mnie podkusił, bo chciałem napisać “ciepłe”.

Pozdrawiam

Znajduję się na wychodźstwie, więc tylko króciutko i wybiórczo (ale za to z większą niż zwykle ilością błędów):

Panie Lorenzie: na wiosnę lek taki nie pomaga wcale, niestety. Na to nawet znamienity grypolin nie pomaga.

Co zaś do miazmatów, to mam tę tylko nadzieję, że pozwoli mi Pan sączyć jad w młode dusze…

Pani Delilah: po obejrzeniu tak pięknego obrazu, pozostaje mi tylko zadedykować Pani starodawny niemiecki przebój:

Panie Maxie: dziękuje Panu za stanie na straży klejnotu polskich lasów i łąk!

prawdą jest to co Pan piszesz, ale chyba wolę ból nogi.

Nadchodzi srogi czas, kiedy to jedynym bezpiecznym (w pewnym sensie) miejscem dla mnie będzie samochód…

miałem na myśli mój własny, który jest stosownie uodporniony na wiosnę...

dzien dobry. ja tak sobie postanowilem nadlozyc troszke drogi, aby w beczke zastukac i o wiosnie zameldowac.
no i spotkac Panów Maxa i Lorenzo przy beczce, jak popijaja mleko cieple z miodem, zawsze milo.

pozdrawiam, miedzy szparami do szuflady zaglądając.

ja tak nie mam z moim.

On cholera zawsze zrywny. I mu jest za jedno w zasadzie, bo przyjemności zażywa za granicą dopiero, pozwalając mi słuchać delikatnej muzyki przy dużych prędkościach.

A to lubimy oba, cwaj

to jakis bład jest literowo – klawiaturowy, czy faktycznie Pan chce komus krzyde zrobic? bo jakos mi sie nie chce wierzyc… Pan? No prawie wszystkich, a Jarka Jareckiego w szegolnosci (po opowiesciach Pana Igły) bym podejrzewal, ale Pana… no, ktos musial zaslużyc…

to ja doczytam pewnie o tym dopiero jutro…

Ja już dawno , tego całego Lorenzo rozgryzłem, on zadurzony.
Nie tylko, jak jeździ.
Igła