tego mi brakowało. Generalnie, to wolę małe mieszkanie na Manhattanie, choinka stoi, świeczka się pali, masło skwierczy na patelni… Wiecie, przed moim przyjazdem do Krakowa istniał inny pomysł na lokum, tylko właścicielka się nie zgodziła, a tamto podchodzi pod 90 metrów, na Zwierzynieckiej, drugie piętro wprawdzie, ale wysoko i po kręconych schodach, że można by wjechać konno… Tylko straszna psychodelia, zimno jak pierun, sufit wysoko, z jednej strony prawie puste, a z drugiej zagracone gdzieniegdzie…

Niech żyje Mazowiecka, na Mazowieckiej beczka, ozdoba naszego smętnego miasteczka.

Gdzie jest Banan? Jednak wolę banany od mandarynek, są bardziej wyraziste w smaku.

Powinnam przejść przez ulicę i zapisać się do mojej fryzjerki na wizytę. Jednak nie zrobię sobie dreadów, pozostanę długowłosym chłopcem. Długie włosy są fajne, to fakt, że większość facetów wygląda akurat lepiej w krótkich, no ale jakbym była Maciejem Pieniążkiem, to bym jednak nosiła się jak metal. Zuz by mnie za to krytykowała zapewne, gdybyśmy razem chodzili do szkoły.

Ach, muszę też iść na Nowohucką, zapisać się na egzamin! To skandal, ile ja mam rzeczy do zrobienia. Nie mówiąc o tym, że powinnam pójść na Sobór i wypowiedzieć się kompetentnie w sprawie Radomia’76…

Może będę dawać w beczce wykłady z historii najnowszej i dawniejszej? Z filozofii też mogę, jestem dosyć uniwersalna, gdy chodzi o humanistykę...

Liczę na to, że Panna Wodzianna tu zaglądnie, ozdobić moją beczkę jakąś ilustracją. Sugeruję jakąś stylową kadź, ozdobioną napisem: PURURU

Gadać samemu do siebie to wszędzie można, ja to na powierzchni praktykuję.
idę se kawę zrobić a póxniej zanurzamy się w świat kultury niemieckiej i takich tam:)

ale pozdrawiam, tak w ogóle to nie wiem, czy wiesz, ale tworząc tę beczkę skazałaś się na towarzystwo mych jakże wartościowych komentarzy i tu będę prezentował swe grafomańskie przemyślenia na różne tematy, poczynając od jutra:)

IU w dodatku wrzucał kiczowate youtuby, no:)

(zawiera wulgaryzmy i proszę się nią nie sugerować – mnie wolno, Państwu nie)

***

Sama nie wiem, co mnie bardziej bawi: zimne skurwysyny, czy ich pokorni akolici, tudzież akolitki?

Kto jest bardziej żałosny, marionetki czy ich władcy?

Hej, wszechwładny Panie, czytasz? Widzisz? Jak się miewa socjotechnika Twoja?

Czy jej wystarczy, gdy 21 kul w Sarajewie zagwiżdże Ci nad głową?

Wypowiadam Ci wojnę i nazywam Cię mianem, którego do tej pory używać nie chciałam. Ach, ta moja naiwność, zupełnie, jakbym miała pięcioro rodzeństwo lub tasak.

Karty na stół, nie mam podkowy w rękawicach. Zagramy jak w czternastym roku, na Wielkiej Wojnie Białych Ludzi. Niech szlag trafi całą Europę, niech piękny wiek dziewiętnasty pochłonie wreszcie piekło.

Jestem dobrym i łagodnym człowiekiem, ale kiedy wreszcie się wkurwię, to drzwi zamykać, papierosy gasić. Nie będę czekać na kumpli z tej samej brygady. Ja też swoje wiem i potrafię swoje. A mój Bóg nie jest pacyfistą, zatem w Imię Boże…

Daję Ci pół roku, jestem cierpliwa i młodziutka. Niebezpieczne połączenie.

Nic bardziej morderczego niż Słowo, a ja znam bardzo wiele słów. Własnych. Albo cudzych:

Jaki miły i mądry facet
naprawdę mądry
nie z tych przemądrzałych
obieżyświat
co to z niejednego pieca chleb jadł
wyrozumiały i uprzejmy
cała anatomia jego twarzy
zdradzała lekki wysiłek
ust:
by mądrzej i grzeczniej do mnie mówić
oczu:
by uważniej i uprzejmiej mnie słuchać
taaaak…
naprawdę nie mogłem nie napluć mu w mordę.

Chujom precz!

Taki mam dzisiaj nastrój.

Z takim przesłaniem, nie zgodzić się nie da (jakże fascynującym pozostaje to podwójne zaprzecznie, nieprawdaż).

Bo ja, proszę Pani, też jestem dobrym, łagodnym i sympatycznym człowiekiem, ale jak już ktoś przekroczy granicę (o pardą, tak mi się wyrwało), to zgliszcza i popioły.

Pozdrawiam Panią obserwując ogień.

niestety, tryumfalny wjazd do Budapesztu stracił rację bytu, za sprawą Docenta Stopczyka. Lubi Pani dorsza?

Wygląda na to, że bez walki zdobędziemy gruzy i ruiny.

Przesyłam pozdrowienia, graniczące z wyrazami sympatii.

ale to znaczy że w czasie wojny zdolny do służby:) (no i już wiadomo skąd ten mój pacyfizm, he, he)

Sa jesczze tacy, co mają E< nawet ostatnio poznałem jednego:), oczywiście zabłysnąłem tekstem, że na E toi juz trza chyba kaleką być:), a gość, no ja właśnie mam E….

A ja: eeeee

No ale grześ jest mistrzem faux pas, jak wiadomo:)

jeszcze leposzy byłem tylko kiedyś jak kobiecie w pracy na kursie informatycznym, która uczy informatyki i robiła podyplomówkę z informatyki powiedziałem, no ale to dla nas co nie mają pojęcia o informatyce, trudne jest.

A ona, ale ja właśnie skończyłam studia podyplomowe z informatyki:)

A ja eeee ( a w myślach: nie było tego widać:))))))

Pan Docent Stopczyk stwierdził, że nienawidzi adrenaliny, bo ma po niej kaca. Owszem, rozumiem ten syndrom, bo też mi się czasem zdarza. Ale nie ma jednej adrenaliny, jak nie ma jednego alkoholu. Po dostarczonej mi uprzejmie przez pewną Personę, kaca się akurat nie spodziewam. Zamierzam dopić zieloną herbatę, zjeść śniadanie, adrenalinę przekształcić w energię.

Ja też chyba kończę, bo ludzka małość i kurewstwo jednak potrafią mnie czasami przerazić... A myślałam, że już niewiele rzeczy jest w stanie mnie zaskoczyć. Dziękuję, serio, to była bardzo pouczająca lekcja.

Na szczęście jestem Smokiem z Ziemi, a nie z Drzewa, więc nie czuję potrzeby, żeby sobie nadgarstki obtłukiwać. Mi wystarczy bluznąć z odpowiednią siłą, wygarnąć, co leży na wątrobie, a po chwili już cisza, spokój, uśmiech na ustach. Przecież ja bym nawet gimnazjum nie przetrwała, nie wyrobiwszy umiejętności brania takich rzeczy w nawias.

Czuję się, jakby świat zakręcił, czas się cofnął, gdzieś do roku dwa tysiące trzeciego. Znowu to samo, wracamy na front, czas porzucić marzenia o pokoju i przypomnieć sobie dawne nawyki. Jestem Wojownikiem, tego nie można się wyrzec, mogłam sobie złagodnieć i co z tego… “warszawskie el ma twardość metalu, owiniętego flanelą”. Świat się wyostrzył, rozłamał wyraziście na wrogów i przyjaciół, i gorze wam, i gorze nam, na końcu przyjdzie Grześ. ;-)

Ze mnie jest dupa, a nie strateg, upieram się przy walce równej i szlachetnej, wolę przegrać, niż zwyciężyć nieuczciwie. Do głównego Przeciwnika żywię ogromny szacunek (nie ze względu na przymioty ducha, bo to skurwiel, ale z uwagi na inteligencję nieprzeciętną...) i mam świadomość, że on wie o mnie naprawdę bardzo dużo. Jednakże wiem również, że z tego, co wie, nic absolutnie nie rozumie.

Update. Coś mi się przypomniało. Ech, ta moja pamięć to jednak jest przekleństwo dla ludzkości.

Pewien badacz i korespondent Akademii, kiedyś przestał badać i opisywać, bo mu się znudziło. Powiedział mi jednak, herbatę popijając i uśmiechając się przebiegle, że chodzi mu pewien tekst po głowie. O indiańskim plemieniu, w którym tylko Wódz pieprzy się z kobietami, a inni wojownicy ze sobą nawzajem.

Wtedy wydało mi się to takie okropne, smutne i ojej. Aż uroniłam łezkę do własnej filiżanki.

Najnowsze wyniki badań etnograficznych, przeprowadzonych przez prof. Pinon, wskazują jednak, że całkiem mylny był to błąd.

Wojownicy plemienia wykazują entuzjastyczne chęci w kierunku… hm… pieprzenia się ze sobą nawzajem. A także świadczenia… hm, hm… pewnych usług Wodzowi, gdy kobiety aktualnie się oddalą. Na polowanie, albo zbiór pożywienia. Wojownicy bowiem nie walczą, w tym plemieniu. Siedzą w kucki wokół totemu, uśmiechają się łagodnie, a wzrok mają taki zamglony. Tomahawków i tasaków używają tylko do drobnych prac kuchennych. W tym są nieźli.

Etnografia jest fascynującą nauką, nie mogę twierdzić inaczej. W końcu spłodziła mnie dwójka antropologów kulturowych.

http://www.mediafire.com/?femyjz0zmym

Update 2. Zaliczyłam test z rosyjskiego na czwórkę. Nieźle, zważywszy, że przyszłam pijana, w ogóle zapomniałam, że to dzisiaj, zaczęłam sobie śpiewać w języku adekwatnym, skończyłam pierwsza i zbiegłam na papierosa, nucąc Biełamor, eta prosta papirossa.

“Ja całe życie na farcie lecę i jeszcze nie wpadłem… i nie wpadnę”

Wszystko ma, w zasadzie.

Aż pewnej nocy puściły lody,
Ogrodu serce mocniej zabiło,
Przyszłaś, nabrałaś źródlanej wody
I napoiłaś, a wszystko ożyło.

Za wyrazy uznania dziękuję, nie omieszkam przekazać ich prof. Pinon, gdy tylko ta durna baba wytrzeźwieje i zacznie nadawać jakieś sygnały dymne.

P.S. Wilku, proszę sobie nogi nie odgryzać. Ja tu tak sympatycznie piszę – to 1914 rok jest, przypominam, walczymy honorowo – i całe moje miłe pisanie w próżnię leci…

http://www.mediafire.com/?ega5dmq5nj5

Ach, no tak, user unknown. Typowe. Jak to było?... “Mam z dziesięć adresów, w każdej chwili mogę zrezygnować z dowolnego z nich”.
Idę po papierosy i na Sobór. Albo się raczysz odezwać, albo wrzucę tutaj, jeden akapit pomijając.

hi hi

Ekhm? Miganie bażantom na Generalnej Guberni nie zostanie potraktowane jako okoliczność łagodząca. Proszę wybaczyć, ale akurat Gretchen mi się wyżalała pod pozorem pouczania. I traktowała mnie protekcjonalnie. Okropność. Szczerze mówiąc, nie ma Pan czego żałować. Natomiast radzę się pośpieszyć, bo naprawdę gotowa jestem opublikować list otwarty do Partii.

Pozdrawiam, manipulacyjnie szantażując

Zupełnie nie wiem z jakiego powodu, a także w związku z czym, bo być może zupełnie bez związku z czymkolwiek, przypomniał mi się wierszyk.

Nie! Nie ten o krakowiaczku , który Złotousty powtarza przez lata, kiedy tylko okoliczności pasujące jak raz się znajdą. Gdzież tam mnie, Gretchen protekcjonalnej i pouczającej w celu wyżalenia się, do takich poetyckich wyżyn!

Jest to wierszyk z dzieciństwa, zatem powinien pasować do mojej zajadłej potrzeby matkowania Pani (wiem, wiem nie umiem).

Alora:

W pokoiku, na stoliku
stało mleczko i yayeczko

Przyszedł kotek
wypił mleczko
a ogonkiem stłukł yayeczko.

Pozdrawiam Panią życząc miłego dnia, słonecznego jak kolor yayecznicy.

Trudno proszę Pani wymagać od ludzkości, żeby w całości lubiła Gretchen. Tego rodzaju wymogów nie ma i być nie może.
Tyle tytułem wstępu.

Mojej dorosłości też przeceniać nie należy, na co dowodów aż nadto.
Rzecz jest, jako pies pogrzebana, gdzie indziej Szanowna Pani Pino.

Widziałabym to jakoś tak: Magia manipuluje mną, za co zapłacę jeszcze i będzie bolało, wiem, wiem.
Ja, jako manipulowana, muszę znaleźć sobie własny obiekt manipulacji poddawany, takie jest odwieczne prawo.
No właśnie, padło na Panią.
Jednakowoż nie można tak po prostu, skuteczniej pod płaszczykiem. Może być matkowania, na przykład.
Gdyby dopytać, z pewnością okazałoby się, że czynię to nieświadomie itd., itd.

Zastanawia mnie taka rzecz: dlaczego trzy, te harpie znaczy. Mam na myśli wtedy.
Dzisiaj to wiem, Pani… Pani… i kotek. Ale wtedy? Kim była ta trzecia, która się pastwiła?

Co za okropne słowo ścierwo . Nie uchodzi, nie uchodzi.

Tak myślałam, czyli nie jest ze mną całkiem źle.

Pozdrowienia należne przesyłam.

“Pino, kretynko ostatnia,

czy aby nie powinnaś uczyć się do sesji, zamiast zadawać mi głupie pytania? Jestem wykończona po nocnym obrzędzie wdychania świętego dymu, unoszącego się z blaszanego czajnika (rodzaj lokalnego kultu cargo). W dodatku skończyły mi się papierosy, bądź tak łaskawa i wyślij choć jeden wagon Marlboro… opłacę bażanta pocztowego, bo wiem, że jak zwykle żyjesz bez pieniędzy. Idiotko.

Moja droga, czemu mnie męczysz o symbolikę jaja? Cały wszechświat jest jednym dużym jajkiem. Pierwszy bóg również wykluł się z jaja, spuszczonego przez Pływającego po Prawodach. Nie pytaj mnie, co to znaczy i skąd się wzięły Prawody, jestem antropologiem, a nie teologiem czy ornitologiem. Przypuszczam, że Pływający mógł być rodzajem kaczki.

Co do uwielbienia upadłych szczątków władcy przez plemię, to muszę przyznać, że mnie zelektryzowałaś tą informacją, brzmi bardzo sensacyjnie. Ani Levi-Strauss, ani sam Ludwik Stomma nie wymyślili czegoś takiego w swoich największych odlotach. W dodatku mówisz, że to nie ściema, lecz fakt?! Kochana, leć zbierać dane, jak tylko wyzwolę się od tych głupich łososi w pomidorowym sosie, występuję o grant do Akademii i pędzę do Sochaczewa badać tę tajemniczą, pradawną kulturę. Poproś MAW-a, żeby sprawdził mi połączenia. Lotnicze. Nie po to jestem, kurwa, profesorem belwederskim, żeby się wydurniać z autostopem.

Co nie zmienia faktu, że przede wszystkim masz się uczyć, bo jak przydzwonię w łeb…

Roboczo zakładam, że może chodzić o specyficzną formę Dziadów. Bardzo ważne jest, by taki władca nie zdołał już powrócić. Skandynawowie wyprawiali takim pogrzeby w drakkarach. Muszę jednak przyznać, że konstruowanie olbrzymiego, pogrzebowego jajka i spuszczanie go w nurty Bzury czy Utraty brzmi znacznie zabawniej. Och! Napiszę książkę. Będę lepsza od Malinowskiego, bo on wymyślił tylko chwytliwy tytuł, a cała reszta to nuda.

Istnieją także rozpowszechnione wśród prawosławnych obrzędy turlania jajek po grobach. To ładnie akcentuje rzetelność twoich badań (trop poleski).

Kończę już, słoń puka mnie znacząco trąbami w ramię, a wieloryb domaga się zwrotu swoich okularów. Bezczelne zwierzaki… Załączam buty dla Twojego kotka, tego towaru tu skolko ugodno.

Ucz się i bądź grzeczna!

Twoja,

prof. dr hab. Margaret Beatrix Rebecca Pinon de Villon”

dla Pani Magii, w uznaniu dla jej trafnych asocjacji.

proszę pisać. I dziękuję za piosenkę, z powodu ją uwielbiam.

Ale dosyć już tego dobrego. Beczka była planowana na długo, chciałam wyjść z niej dopiero po powrocie z Macedonii.

Jednakże… znalazłam formę. Idealną. Z góry Pana proszę, po znajomości, kubku i koszulce, o pięć gwiazdek.

Oszukali mnie w sklepie rybnym. Ten dorsz jest białym rekinem. No cóż. Nie zamierzam wybrzydzać.

Bo ja, do kurwy nędzy, nie umarłam. Nie będzie żadnych pierdolonych lodów malinowych. Będą tylko papierosy i wódka.

Pozdrawiam się z Panem

czy Ty jesteś samotną kobietą? :)

Cart Dore to mi się tylko z Bucem kojarzy, w pewnej epoce jej życia, hi hi.

No jadę, jadę, co prawda do Torunia, ale na konferencję bałkańską, więc czeka mnie i tak zanurzenie się w Macedonii, o której na razie wiem tyle, że przypuszczalnie istnieje.

“Jest coś przeraźliwie pociągającego w rymach częstochowskich. Zazwyczaj bawią i wbijają w dumę tylko autora.”

Rymu (pojedynczego) przytaczać nie będę, kołaczą się we mnie resztki ludzkich uczuć. W każdym razie, skomentować to musiałabym tak, jak inna Pani talenta lingwistyczne.

Nie wiem, czemu nigdy nie ciągnęło mua do Częstochowy? Różną wartość ma moja twórczość rymowana, bardzo różną, ale żeby rymować niedokładnie (poza rzadkimi przypadkami, kiedy brzmi to fajnie), albo składać ze sobą te same części mowy, do tego się jakoś nie zniżam. Bo nie jest to bynajmniej pociągające w niczym. Czasem olewam średniówkę, kiedy mniej mi się chce, czasem nie policzę na palcach, czy się zgadzają sylaby, ale zazwyczaj się staram. I poprawiam.

I jestem zadowolona z efektów, choć ani ze mnie poetka, ani geodetka.

Jakoś na początku listopada pojawiła się złowroga sugestia (bodajże w Akwarium), że można by wiersze pisać przepiękne i wieszać je w internecie.

Jej, to by dopiero było. Faktycznie. Pocieszmy się, bażanty tudzież inne Stworzenia Boże, jednak pewnych prób oszczędził nam zły los.

Znam pewną panią, dosyć blisko, która jest naprawdę wybitną poetką. Napisała też parę książek. Prozą. No cóż, ekhm, co to ja chciałam…

Ale i tak różnica poziomów jest znacznie mniejsza, niż między prozą (nawet prawną), a wierszami przepięknymi, na ile jestem je sobie w stanie wyobrazić.

I dlatego uważam (och, ta megalomania!), że jestem zwyczajnie o dwie klasy lepsza w dziedzinie literatury nieistniejącej. Od tego pana oczywiście, nie od tamtej pani. Święta Janino, daj mi kiedyś połowę jej talentu do pisania wierszy, to będę zadowolona.

Pogoda ohydna, a ja z lenistwa znowu będę jechać rowerem do pracy. Może się zabiję i będzie święty spokój?

Docentowi Stopczykowi dedykuję

Jako znany złodziej, postanowiłam tym razem coś uszczknąć Pani Gretchen. Choć nie ratuję świata, zaledwie stoję na schodach, piję kawę i sprzedaję bilety.

W zeszłym tygodniu miałam starcie z ciotą. Oni mnie nie lubią, co rani moje ego; przecież jestem takim ślicznym chłopcem.

Tym razem kawiarnia była pustawa. Przy jednym stoliku siedziały dwie młode kobiety i facet w średnim wieku. Niewysoki, szczuplutki, siny ślad zarostu, dobrze ostrzyżony, w gajerze. Nie jakiś powalająco piękny, ale też bynajmniej nie szpetny. Jak na polską średnią, może być.

I ten pan wykładał dwóm słuchaczkom Ogólną Teorię Podrywu Przez Internet.

- Rozmawiam z jakąś kobietą trzy tygodnie na skajpie – gestykulował zamaszyście i mówił dosyć głośno, także ja i kelnerki miałyśmy niezły ubaw – po czym ona mi pisze, w maju: Zbyszek, jedź ze mną i moim synkiem na wycieczkę. Nigdy w życiu jej wcześniej nie spotkałem, rozumiecie? Pojechałem. Piękna kobieta, z Warszawy, na kierowniczym stanowisku w Orange.

Potem przyszedł Dyrektor i musiałam zająć się robotą. W międzyczasie dyskusja przy sąsiednim stoliku zdążyła zejść na geopolitykę.

- Nie mamy nic wspólnego z Rosjanami! – stwierdził autorytatywnie pan Zbyszek.

Dyrektor pokiwał głową i zwrócił się do mnie z przyganą:

- I po co się pani uczy tego języka, w takim razie?

***

Przysięgam na Kościół Powszechny, wszystkie zbory i Cerkiew Prawosławną: nie zmyśliłam jednego słowa, nie dodałam żadnego szczegółu.

Życie depcze wyobraźnię, przynajmniej moje życie… Nie muszę zmyślać fikcyjnych kumpli od kieliszka, ani Witków pieprzących cudze żony.

Od razu złapałam mojego Parkera i na bieżąco zaczęłam notować, posługując się swym pięknym charakterem pisma.

Znacznie lepszym od charakteru ogólnego…

[Wytrzeszczyłam się.]

Magia się zdziwiła, że uznano ją za najpopularniejszą komentatorkę polityczną.
I to kto!

No.

:))))

Pani Gretchen była blisko. Ale bliskość nie oznacza trafienia w cel, że się tak wyrażę.

W zasadzie powinnam skończyć w tym miejscu, ze względu na wyrazy właśnie.
Jeszcze się rozpędzę i trza mnie będzie na łańcuch wziąć i kaganiec nałożyć. Czy cóś.

Brzydka Magia, niedobra.

Pozdrawiam WSP twierdząc, że Josif pięknie opisał sif.

polecam Pań łaskawej uwadze tekst pt. Różnice.

Pozdrawiam Panią, co to jak ten latawiec w wietrzny dzień, oraz Pana Witolda.

muszę się skupić. I pojechać Pani jakoś tak sprytnie i elegancko, żeby się Pani jeszcze ucieszyła. No.

Przecież w tym miejscu, na tej beczce, przekazałam pozdrowienia dla Pana Witolda.

Kto może być Panem Witoldem (pomijając mojego ojca, który toż imię nosi, co nie jest bynajmniej przypadkowym zbiegiem)? Przecież nie Pani, co, jak wiadomo, słynie ze swej kobiecości od Woli aż po Grochów.

Pozdrawiam, kalibrując lunetę

nie mogę. Zapłakałabym gorzko, rujnując taką piękną konwencję rozmowy o rozmowie.

Proszę się przebrać za konspiracyjną przekupkę z tuszonką i przyjechać do Generalnej Guberni, to otrzyma Pani proste wyjaśnienia. Jak to w Warszawie.

Pozdrawiam, nucąc siekiera motyka piłka szklanka…

gestapowcom pomachać czymś, no wie Pani… Kenkartą, naturalnie.

ach, co za ton i jaka miara w każdym słowie
i jakie mądre przekonania…

Jezus Maria, jak nudno, powiedziała babcia Eugenia, leżąc na katafalku.

Niby coś tam się dzieje, jakieś wężyki snują, ale wszystko niemrawe i senne…

Earl Grey, camele, piętnaście stopni mrozu. “Cóż chcesz, wczoraj była wolna sobota”.

W końcu się przemogę, opatulę warstwowo i powlokę Mazowiecką, Krowoderską, Sławkowską, aż na Św. Jana. Gdzie od wczoraj marznie mój biedny jowejek. Zachowałam się jak delikatny burżuj i zamówiłam wieczorem z pracy Lajkonika. Dzięki temu, a także dwóm codiparom i dwóm setkom (tak, wiem, moja wątroba… ale ja mam tyle lat, co Kubuś Wirus, świeżutkie wszystko i prosto z fabryki) jestem dzisiaj no, nie nówka sztuka, ale też nie umierający Gal. Co nie zmienia faktu, że nie mam ochoty wychodzić, choć z drugiej strony – mam ochotę na Empik i tortillę z frytkami.

o czym był kolejny odcinek?

Nie załapałam się w podróży będąc i teraz żal mnie taki ogarnia…

Kolejny odcinek sagi o dobrym i szlachetnym, udostępniony plebsowi.

Niestety został wycofany i mnie ominęło.

Jako nierozumna nie zrozumiałam.

Proszę Pani, trzeba zrozumieć pokorę wobec autorytetu. Świat tak jest urządzony, że jedni są wyżej, a inni niżej.

Ciekawostką przyrodniczą jest natomiast, że ci wyżej potrzebują kamuflażu. Pewnie z mądrości własnej tak mają. Z pewnością.

Z metodologicznym ukłonem…

Stężenie absurdu przekracza wszelkie dopuszczalne granice.

Niedługo udaję się do pracy, z powodu mamy dzisiaj “wieczór walentynkowy w wykonaniu sześciu kompletnie nieprzygotowanych artystów”.

civil disobedience